Browar Kopyra warzy

[kopyr]

No i koniec końców warka trzecia była chmielona na zimno. Kosztowało mnie to piwo sporo nerwów, bo najpierw okazało się, że przy butelkowaniu jakieś farfocle pływają tuż pod lustrem piwa. Serce stanęło mi na kilka sekund, na szczęście wszystkie próby organoleptyczne mówiły, że nie skwaśniało, ani nie zepsuło się w żaden inny sposób. Piwo było degustowane w tydzień i dwa od rozlewu i było "siakieś dziwne". W smaku wybijał się jakiś intensywny syntetyczny posmak. No i znowu zamartwianie się co zrobiłem źle, nie "przepłukałem fermentatora po dezynfekcji, w butelkach zostało trochę wody z piro i to zmieniło smak, czy moze ten chmiel aromatyczny spowodował taki smak".
No ale postanowiłem czekać, tymczasem warka trzecia uzyskała nazwę "Cwany Gapa" i etykietę (nazwa inspirowana filmem "Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz" o ile dobrze pamiętam). Później nie miałem okazji próbować piwka (bo Post), ale postanowiłem, ze zabiorę je na giełdę w Świdnicy, aby poznać opinie kolegów piwowarów. Jakież było moje zdziwienie gdy okazało się, że "Cwany Gapa" smakuje... pszenicznie. No ale ponieważ spróbowałem tylko łyk, więc do końca nie jestem pewien - degustację powtórzę przy wielkanocnym stole. W załączeniu etykieta.

[kopyr]

Warką czwartą został Stout o nazwie "The Irish Rover". Za surowce posłużyło:
3,5 kg ekstraktu jasnego z WESa
0,5 kg ekstraktu barwiącego z WESa (nie miałem żadnych skrofółów )
Chmielenie
60 minut chmiel goryczkowy Marynka granulat, około 50g.
15 min chmiel aromatyczny Lubelski granulat, około 20g.
Wyszło około 18 litrów brzeczki o ekstrakcie 15 Blg.
Warzone 02.03.05. Fermentacja na drożdżach suchych Safbrew. Niestety, a może stety po kilku dniach okazało się, że Baling wynosi 6 Blg i niżej spaść nie chce. Po tygodniu przelałem na cichą. Po następnym tygodniu cichej fermentacji, gdy Baling nie uległ zmianie zabutelkowałem (16.03.05) z dodatkiem około 140g glukozy rozpuszczonej w szklance wody. Zielone piwko smakowało bardzo ciekawie, i było (a nawet nadal jest) absolutnie nieprzejrzyste. To, że Baling pozostał na 6 martwi mnie tylko o tyle, że boję się, żeby w butelkach nie powstały granaty i żeby piwo nie pieniło się w niekontrolowany sposób po otwarciu butelki, bo poza tym to wolę, żeby piwko było bardziej treściwe niż alkoholowe.
Nazwa piwa pochodzi od irlandzkiej piosenki opowiadającej o żaglowcu o nazwie "The Irish Rover"(słowa i muzyka tradycyjne) wykonywanej przez The Pouges.
Oto etykieta, z której jestem naprawdę zadowolony. Szkoda, że na konkurs już za późno
Mam nadzieję, że piwo swoim poziomem dostosuje się do etykiety.

[kopyr]

Dzisiaj czas na warkę piątą. Jest nią pszeniczniak z ekstraktu WESa, po pochwalnych recenzjach zebranych przez Salwatorianera postanowiłem powtórzyć warkę drugą. Inowacja polega na tym, że użyłem czystego ekstraktu pszenicznego (wg WESa 80% pszenicy). Słyszałem, że niekoniecznie musi to dać najlepsze rezultaty, jednak postanowiłem spróbować.
W chwili obecnej brzeczka się studzi i rozgrzewają się drożdżaki WLP300 otrzymane od Wesołego (wielkie dzięki). Ekstraktu użyłem ok. 4,2 kg, chieliłem godzinę 20g goryczkowej Marynki w granulacie. Planuję ekstrakt 13%. Piwo będzie się nazywać Salwatorianer z dopiskiem Ostern Weizenbier lub Resurektion Weizenbier, bo będzie fermentowało w czasie Wielkiejnocy. Mam nadzieję, że mu to wyjdzie na dobre.

[kopyr]

Wyszło 24 litry brzeczki o ekstrakcie 13Blg, mam nadzieję, że nie wyjdzie na spacer z fermentatora.
Jest jednak sprawa, która mnie niepokoi w brzeczce pojawiły się (jeszcze przed dodaniem drożdży) farfocle. Podobne jak w zepsutym piwie. Wygląda to trochę tak jakby brzeczka się rozwarstwiała. W probówce po kilkunast minutach osad (glutowaty) zebrał się na dnie (grubości 3-5 cm) skolei wyżej brzeczka była znacznie bardziej klarowna. Miał ktoś z was kiedyś coś podobnego? Nie wiem co moze być powodem (ekstrakt, chmielenie, czy może nieopatrzne przegrzanie brzeczki podczas chmielenia)? Nie wiem też czy wpłynie to na smak piwa? Na razie zadałem drożdże i czekam.

[Marusia]

Spoko, taka uroda pszenicy A co do przegrzania brzeczki podczas chmielenia - przecież ja się gotuje, to chyba bardziej zagrzac juz nie można

[kopyr]

Przestraszyłem się, bo poprzednio tego nie było (np. przy Salwatorianerze), chyba, że było tylko nie przyuważyłem. W każdym razie dzięki za słowa otuchy, będę spał spokojniej

[kopyr]

Jak się teraz nad tym zastanowiłem, to chyba za bardzo tej brzeczki nie zagotowałem No momentami może się do 90C zbliżało, ale na pewno nie przez 60 minut. Mam nadzieję, że nie będzie awarii - coś mnię zaćmiło Mam nadzieję, ze jednak będzie się nadawało do picia, najwyżej będzie słabiej chmielone, co w wypadku pszenicy chyba nie zaszkodzi.

[Marusia]

Brzeczkę sie powinno gotować i - jak zaleca Czes - na sporym ogniu, żeby porządnie bulgotała. Wtsdy najwięcej alfakwasów wydziela sie z chmielu.

[kopyr]

Temat został troszkę zaniedbany, aczkolwiek związane było to z zawieszeniem działalności browaru, związaną w pierwszej kolejności ze zmianą siedziby browaru, w drugiej kolejności upałami, w trzeciej zaś perturbacjami natury zdrowotnej Jutro jeśli wszystko pójdzie zgodnie z założeniami nastąpi reaktywacja i warzenie warki 6. Bedzie to pszeniczne z ekstraktu WESa, z dodatkiem ekstraktu bursztynowego, na suchych drożdżach podarowanych przez mapajaka. Drożdżaki były z terminem bodajże do maja, ale przezimowały wiosnę i lato w lodówce, więc mam nadzieję, że dadzą radę. W sobotni wieczór zrobiłem na nich starter drożdżowy, opornie im to idzie, bo piana mikra, ale dają radę bo ciśnienie w pojemniku rośnie, już mi raz pokrywka wyleciała w powietrze
Pozwolę sobie za to na pewne podsumowania jeżeli chodzi o smak piw z BK.

Warka 3. czyli Cwany Gapa, choć na początku kosztował mnie sporo nerwów i obaw, że będzie niedochmielone, okazał się bardzo dobrym piwem. Drugim w kolejności po Salwatorianerze najbardziej udanym. Cwany Gapa na samym początku był wyrąźnie pszeniczny, co wzbudzało konsternację zarówno głównego piwowara BK, jak i degustatorów Z czasem pewne posmaki zniknęły, pozostały posmaki, które też przypisywałem pszenicy, jednak niesłusznie, bo były to typowe nuty dla piw górnej fermentacji. Wszystko wyjasniło się, gdy zdegustowałem jedną z ostatnich butelek Palma warzonego w Polsce, a klika dni potem francuskie Leffe Blonde. Toż był to Cwany Gapa w całej okazałości. Podsumowując jestem z tego piwa bardzo zadowolony. Piana jest zwarta i gotowa, drobnopęcherzykowa i kremowa. Nasycenie silne. Kolor ciemnozłocisty. Smak, typowego belgijskiego ale (jak sądzę).
Warka 4. czyli The Irish Rover, piwko było niedoścignione w pierwszych tygodniach od zabutelkowania, niestety z czasem wyszły na jaw kwaśne posmaki. Nie chodzi o to, że piwo skawśniało, ale dodatek 0,5kg ekstraktu barwiącego dął taki kwaskowaty posmak jaki można spotkać w niektórych ciemnych czeskich piwach, albo niektórych polskich porterach. Nie znajduje on uznania degustatorów, choć przy dobrym schłodzeniu nie jest jakoś bardzo nachalny. Jednakowoż piwo, które myślałem, ze będzie drugim najlepszym po Salwatorianerze, niestety zajmuje miejsce 3.
Warka 5. początkowo miała się nazywać również Salwatorianer, bo pszeniczne - koniec końców zwać się będzie Kwaśnicowe. Piwo nieudane, nie jest to może klasyczny kwasiżur, ale wad ma coniemiara. Po pierwsze piana, choć początkowo bujna znika jak w sprite'cie czy innej Coca-Coli, znika do zera. Nasycenie CO2 duże, co z tego, kiedy sprawia właśnie wrażenie jakiejś lemoniady. Zapach, średni, ale ujdzie. Smak, no i tu jest kiepsko. Jest lekko kwaśne, zdecydowanie czuć taką pełność i maślaność w smaku (jak sądzę sprawcą jest diacetyl). Powodów porażki może być i pewnie było wiele. Pierwszym błędem było użycie samego ekstraktu pszenicznego, drugim potencjalnym źródłem niepowodzeń były drożdżaki WLP300 z odzysku, moim zdaniem zbyt mocno przechodzone (stąd diacetyl?), trzecim błędem było nie zrobienie cichej fermentacji, a zwłaszcza niezamierzone pobełtanie osadów przed butelkowaniem. Chyba, że to coś nie tak jednak z tymi ekstraktami, bo w starterze, też mi się pojawiły, te kłaczki, które po ustaniu ubijaja się na dnie jak osad drożdżowy, choć na pewno nie są pochodzenia drożdżowego, tylko ekstraktowego.Cóż piwo daje się wypić i pewnie na długo mi starczy ;-)

[naczelnik]

Warka 3. czyli Cwany Gapa...

Mam tego Gapę w piwnicy, czeka od giełdy świdnickiej. Narazie jeszcze postoi sobie kilka miesięcy, ale i na niego przyjdzie kolej...

[kopyr]

Czas po niemal 2 latach reaktywować ten temat. Postaram się nadrobić zaległości, a później zamieszczać informacje na bieżąco. Na dzień dzisiejszy na koncie mam 17 warek, czyli z grubsza brakuje 13. Postaram się je opisać, zachowując zasadę, jedna warka, jeden post. W temacie będą zamieszczone etykiety - jak ktoś chce, może sobie wydrukować. Wydrukowanie i dalsza sprzedaż będzie przeze mnie traktowane jako spory afront.

[kopyr]

Warka 5. kvasnicove

Warka 5. kvasnicove
Warzone: 23.03.2005r.
Rozlew: 30.03.2005r.

Surowce:
ekstrakt pszeniczny WES - 4,2kg
chmiel goryczkowy (granulat) - 20g
drożdże - gęstwa WLP300

Miał to być pszeniczniak, niestety piwo zostało zakażone. Myślę, że wytworzył sie kwas mlekowy, jest kwaśne, w ogóle nie pszeniczne. Zastanowię się jeszcze i porównam z Berliner Kindl Weisse, może to jest weiss . Piwo jest wypijalne. Niestety w ogóle, nie ma piany. Winnych stanu tego piwa widzę trzech: drożdże - IMO były już zbyt przechodzone; brak cichej - z początku był straszny diacetyl w tym piwie, z czasem zniknął; po trzecie niewystarczająca dezynfekcja - od warki 7. walę chlorem, aż tynk leci ze ścian, jak napisał kiedyś Krzysiu, co mnie natchnęło.

PS: jeżeli porównanie z Berliner Weisse będzie pozytywne, moze pojawi się nowa etykieta

[kopyr]

Warka 6. Rekonwalescent

Warka 6. Rekonwalescent
Warzone: 06.09.2005r.
Rozlew: 17.09.2005r.

Surowce:
ekstrakt jasny WES - 1,2kg
ekstrakt pszeniczny WES - 2,4kg
ekstrakt bursztynowy WES - 0,5kg
chmiel marynka (szyszka) - 20g
drożdże suche NO NAME (dostałem)

Chmielenie 50' całość.

Wyszło 25l brzeczki 12 blg. Po cichej 22l.
Refermentacja
220g/22l czyli 10g/1l

Miało być pszeniczne, a wyszedł kwasiżur. Piwo smakuje dziwnie, jakby był to Radler z jakaś cytrynowa oranżadą. Wypijalne, ale ewidentnie skwaśniałe. Przyczyna - za mało chloru

Etykieta nawiązuje, do pewnego wydarzenia z mojego żywota. Krótko mówiąc, tak przez pewien czas wyglądałem, tylko bez szluga

[kopyr]

Warka 7. Flower Power - pierwsze zacieranie

Warka 7. Flower Power
Warzone: 14.02.2006r.
Rozlew: 28.02.2006r.

Surowce:
słód pilzneński - 4kg
chmiel Marynka (szyszka) - 44g
chmiel Lubelski (granulat) - 20g
drożdże suche Safale US-56

Zacieranie
50' w temp. 65-67C
10' w temp 77C

Chmielenie
Marynka - 60'
Lubelski - 10' końcowych

Uzyskano 16l brzeczki 12Blg. Po cichej 14l.

Refermentacja
glukoza 160g/14l czyli 11g/1l

Pierwsze zacieranie, nie było tak strasznie jak sądziłem, ale błędów się nie ustrzegłem. Miało być ale, a wyszło nie wiadomo co. Po pierwsze piwo miało silny kwiatowy aromat (stąd nazwa). Z jednej strony podejrzewam zbytnie natlenienie przy obciągach, z drugiej te drożdże US56 są jakieś dziwne. Z czasem te aromaty trochę zaniknęły (to chyba rzuca cień podejrzenia właśnie na drożdże). Kolejny błąd, to skład zasypu - piwo jest bardzo jasne i trochę cienkie. Przydałoby się z 0,5kg monachijskiego. Błąd kolejny - zbyt krótkie wysładzanie, co zaowocowało zbyt małą objetością brzeczki. Teraz wysładzam conajmniej do 24l, jeśli chcę uzyskać 20l brzeczki nastawnej. Wtedy zakończyłem wysładzanie na 20l filtratu.

[kopyr]

Warka 8. Salwatorianer

Warka 8. Salwatorianer
Warzone: 18.03.2006r.
Rozlew: 01.04.2006r.

Surowce: (zestaw z BA Pszeniczne)
słód pszeniczny - 2,5kg
słód pilzneński - 1,6kg
słód Carahell - 0,2kg
chmiel aromatyczny Lubelski (szyszka) - 35g
drożdże suche pszeniczne BA

Zacieranie:
10' w 45C (przerwa ferulikowa)
15' w 53C (p. białkowa)
30' w 63C (p. maltozowa)
w 72C do negatywnej próby jodowej
podgrzać do 78C i filtrować.

Generalnie nie było tak bezproblemowo - w sumie zacieranie trwało 120'. Na początku za bardzo podgrzałem wodę do 50C. Po wsypaniu słodów obniżyło się o 1C, zamiast jak sądziłem o 5C. Co nie dziwne, bo przy niższych temperaturach wsypanie słodu nie obniży aż tak temp. zacieru. Po 10 min. różnych zabiegów obniżyłem temp. do 45C, tam zrobiłem przerwę 10 min. Ponieważ nie chciałem, żeby to wszystko za długo trwało i nie chciałem przegiąć z przerwą białkową, więc skróciłem ja z zalecanych w instrukcji 15' do 5'. Podgrzewanie do kolejnych przerw zajmowało mi z grubsza 10'.

Chmielenie:
80'
15g chmielu w 10'
10g chmielu w 50'
10g chmielu w 75'

Wyszło 20l 12blg

Refermentacja:
150g suchego ekstraktu pszenicznego
80g glukozy
Z rozlewem był mały dramacik. Zwykle glukozę, żeby choć trochę ja wysterylizować, a poza tym dokładnie rozpuścić, zalewam wrzątkiem. Niczego nieświadom tak samo zrobiłem z ekstraktem. Efekt - bryła o skarmelizowanych ściankach i nierozpuszczonym w środku ekstrakcie. PANIKA - a zdezynfekowany fermentor do rozlewu czeka. Jakoś rozwaliłem tę grudę, stwierdziłem, że trochę utraciłem ekstraktu, więc dodałem 80g glukozy. Wniosek ekstraktu sproszkowanego nie zalewa się wrzątkiem.

Ale to dopiero początek przygód z tym piwem. Po około 5-6 tygodniach od rozlewu, okazało się, ze piwo roztacza intensywny zapach szmaty. W smaku co prawda było czuć, ze to weizen, ale w zapachu było kiepsko. Na III WWP dałem piwo do spróbowania bardziej doświadczonym piwowarom - diagnoza "piwo jest podkiśnięte", po wykładzie Sensora dołożyłem do listy podejrzanych zbytnie natlenienie piwa przy obciągach i rozlewie, co też może się objawiać zapachem ściery.
Po kolejnych 2 miesiącach okazało się, że zapach ściery się ulotnił, a piwo okazało się najlepszym weizenem jaki wyszedł spod mojej ręki. Stąd piwo, nie miało etykiety, bo schodziło na pniu. Zostały mi chyba jakieś 3 butelki. Co ciekawe całkiem nieźle się starzeje jak na pszenicę, po roku od rozlewu nadal smakuje jak hefe-weizen. Aby jednak nie było takie pokrzywdzone, bo na to nie zasługuje, więc zaprojektowałem etykietę, choć nie wiem czy jeszcze zawiśnie na jakiejś butelce.