Ottakringer, Schnitt

[sibarh]

Butelka 0,5 litra, alkohol 5,2%, ekstrat ?,
import prywatny,piwo z miasta Wiedeń
Kolor - herbaciany mocny, klarowny
Piana - drobnobąblowa, olbrzymia, lekko beżowa, trwała, stała ponad 10 minut, pozostał gruby kożuszek
Zapach - karmelowy, mocny, bardzo sympatyczny
Gaz - w normie
Smak - palony karmel, lekko słodkie, na podniebieniu wyrazna goryczka
Moja ocena - dobre piwko, takie lubię( z ciemnych)
Fotka wkrótce.

[sibarh]

Fotka:

[MarcinKa]

Piwo zakupione w Wiedniu w Billi. Butelka zielona 0,5l. Moc 5,2% , ekstrakt?
Piana gęsta, sporadycznie duże bąble, leciutko kremowa. Utrzymuje się dość długo.
Zapach delikatny, łagodny. Wysycenie nie za mocne, delikatne, zanikające z czasem.
Kolor: piękna jasna miedź lub bursztyn w rdzawych deseniach. Zupełnie inna niż w standardowych lagrach. Coś w stylu niektórych mocnych piw.
Smak: w pierwszej chwili bardzo łagodny, wręcz aksamitny. Po chwili przechodzący w wyraźną goryczkę. Goryczkowy posmak pozostaje i pieści podniebienie dość długo . Goryczka wyjątkowo trafnie dobrana. Nie za gorzkie dla amatorów, a i piwosz czuje, że pije piwo a nie Millera.
Minus, niezbyt trwałe utrzymuje walory (gaz, goryczkę), nie dla żółwi.
Podsumowując: wzorcowe piwo prawie w każdej sytuacji i dla każdego, dodatkowo o pięknej i rzadkiej barwie w tej grupie piw. Oceniam bardzo wysoko 5 (1-6).

[Dreamer]

zaw. alk. 4,5% (ekstr. 12,8%), but. 0,5 l
przywiezione z Austrii

Austriacki "łamaniec" albo, jak ktoś już na tym forum proponował, piwo "rżnięte" (niem. schnitt - ciąć) czyli połączenie jasnego lagera z ciemniakiem. W tym przypadku dokonane ku chwale stylu znanego jako wiedeński lager, czyli piwo o miedzianej barwie i mocnych słodowych akcentach smakowych. Co prawda, oryginalnie lagery w stylu wiedeńskim nie mają nic wspólnego z mieszaniem dwóch innych gatunków, ale wspaniałomyślnie u Ottakringera - chcącego ocalić wymierający gatunek od zapomnienia - i na takie naciągnięcie można przymknąć oko. Niezależnie od wszystkiego, piwo po prostu jest wyśmienite (nie ukrywam, że może tu przemawiać subiektywna słabość piszącego te słowa do piw z wyraźną nutą słodową ):
kolor - miedziano-herbaciany, pełna klarowność;
piana - wysoka, burzliwa, drobnoziarnista pierzynka, dość trwała, po opadnięciu tworzy ładne, pulchne placki;
nasycenie - przeciętne, ze wskazaniem na konkretniejsze;
zapach - lekko palony słód w czystej, wzorcowej postaci;
smak - palony słód i w smaku dominuje, ale wkomponowany jest tak apetycznie w całą resztę, że palce lizać! Przede wszystkim paloność słodowa jest tu na tyle delikatna, że nie tłumi bardzo smacznych, świeżych owocowo-słodkich nutek słodowych tej paloności towarzyszących - w efekcie mamy tu delikatny, aksamitny bukiet palono-owocowo-słodkawy, jakiego nie przypominam sobie z żadnego innego piwa; no i na zakończenie pyszny, kwiatowy aromat chmielowy z wyrazistą goryczką w posmaku. Za takie piwa dałbym się rozjechać

Zdjęcie z nową etykietą:

[chitos]

zaw. alk. 4,5%, eks. : nie podany, otrzymane dzięki uprzejmości koleżanki z Wiednia


Kolor: herbaciany, klarowny
Piana: drobnoziarnista, na początku spora ale po minucie pozostaje centymetrowy kożuszek niesetny nie jest on z nami do końca picia
Zapach: po otwarciu "uderzył" mnie mocny zapach słodu jasnego, potem pojawia się słód palony, delikatnie można odczuć karmel
Smak: wyrównany smak między słodem jasnym a karmelem, pojawia się również goryczka ale jest dobrym dopełnieniem do smaku
Wysycenie: cały czas pracuje w kuflu, delikatnie szczypie w język


To mój pierwszy kontakt z takim rodzajem piwa. Smak ciekawy, jak będzie okazja jeszcze się go napić to na pewno to uczynię.