Michigan Microbrewers

[K. Piwowar]

Dobry wieczor. Chcialbym niniejszym sie pochwalic, iz u nas ruszylo gotowanie w skali poltechnicznej. Wielkosc warki wynosi 210 litrow, albo 55 litrow. Taka jest pojemnosc naszych urzadzen (eufemistycznie sie wyrazajac, bo to sa zwykle beczki z PE). W ubieglym roku ugotowalismy podobne warki, ale myslelismy, ze to jednorazowy wyglup, jednakze piwo literalnie rozebrano wsrod znajomych i licznych ostatnio (nie wiem czemu) przyjaciol i musielismy powtorzyc cala zabawe, bo piwa zabraklo. W zeszlym tygodniu zabutelkowalismy wiec recznie 55 litrow ciemnego gornej fermentacji typu tennessee triple stout, o mocy 14 Blg brzeczki podstawowej, oraz 215 litrow jasnej trzynastki, dolnej fermentacji. Poniewaz mamy do dyspozycji spore pomieszczenie chlodnicze, dolne drozdze sa u siebie w domu. Wlasnie degustuje zielone piwo, takie zupelnie niedojrzale, ktore jakos niewytlumaczalnie zawsze lubilem.

Pozdrawiam zza Kaluzy.

P.

[kopyr]

Witamy.
Najpierw przeczytałem "politechnicznej" i się zastanawiałem, czy to na jakiejś uczelni.
A taki wózek widłowy to fajna sprawa.

[walec]

Zazdroszczę zaplecza, tj. wózka, chłodni, kapslowania 200l już mniej...

Powodzenia!

[mareks]

Wow!

Robi wrażenie.

Gotujecie w tych beczkach?

[dryx]

Wow!
Gotujecie w tych beczkach?

No wlaśnie, chciałem zdać to samo pytanie

[ART]

Na pewno widać potencjał na zwiększanie produkcji

[kony]

Witam emigrantów.
Najbardziej mnie bawi to "dobrywieczór" a u nas 7.40 Teraz to pewnie już kimacie, co ?
Jeśli chodzi o sam browar to zazdroszczę możliwości.
PS. Fajne psisko

[K. Piwowar]

Cha, cha. Alez oczywiscie, ze nie gotujemy w polietylenowych beczkach. Gotujemy w kociolku do sporzadzania marmolady sliwkowej, przedtem oczywiscie wymytym i wyjalowionym. Na taka beczke wchodzi kilka "warek". Pisze w cudzyslowiu, poniewaz ze wzgledow cenowych gotujemy troche inaczej niz sie to robi w Starym Kraju. U Was slod jest tani, a ekstrakty drogie, w USA odwrotnie. Tak, ze uczciwie sie przyznaje do pewnego rodzaju szalbierstwa. Umiemy rzecz jasna zacierac, ale nam sie to zwyczajnie nie karkuluje. W dodatku, gotujemy czesciowa warke (nie wiem jak to przetlumaczyc, ale w slangu domowych piwowarow mowi sie partial wort brewing). Robimy taka dwuhektolitrowa impreze raz do roku, w miedzyczasie bawimy sie tylko w 55 litrowe cykle. Wszystko zalezy od liczby flaszek, jakie sa na stanie. Gdy nie ma dokad rozlewac piwa, to robimy co innego. Zabawa jest nie z tej ziemi, niezaleznie od wielkosci warki. Najciekawiej sie robi, gdy musimy zadecydowac o profilu chmielowym, czytamy wtedy goraczkowo rozmaite poradniki, wchodzimy na fora rozniste, telefonujemy do naszego eksperta w Warszawie i tak dalej. Albo jak czasem zapomnimy o szczegole i trzeba improwizowac ze skarpetkami zamiast woreczka na chmiel (nowymi i nieuzywanymi, spokojna czaszka). Pies sie wtedy z nas smieje. Tak, chlodnia to wspaniala rzecz, tylko trzeba utrzymywac doskonala szczelnosc fermentora, zamknietego tylko rurka fermentacyjna, jako ze tam pieknie pachnie sledziami, jako ze jest to dystrybutornia sledzia islandzkiego. Piwo sledziowe to bylaby zupelna nowosc.

[K. Piwowar]

Na pewno widać potencjał na zwiększanie produkcji

Zaraz po imprezie mielismy spotkanie z ekipa, ktora chce otwierac kolejny mikrobrowar. Przypuszczaja, ze wystarczy ugotowac dobre piwo i juz beda milionerami. A to tak wcale nie jest i trzeba ich wyprowadzic z blednego mniemania. Najwazniejsze i najtrudniejsze jest sprzedawanie. W tym przypadku mamy do czynienia z tzw trojpoziomowa dystrybucja. W stanie Michigan producent musi sprzedac piwo dla rzadu i odkupic je z powrotem i dopiero moze handlowac. Nie wiem jeszcze, gdzie tu sie placi akcyze. W sasiednim Ohio sprawa wyglada troche inaczej i tu jest troche biala plama. Indiana chyba jest najbardziej pod tym wzgledem liberalna. To jest wazne, zeby dzialac w kilku stanach, poniewaz zeby wyzyc z mikrobrowaru, od tysiaca do dwoch tysiecy osob musi dziennie wypic trzy lub cztery piwa. Lepiej rzecz jasna robic mniej lepszego i drozszego piwa, niz wiecej gorszego i tanszego. To w normalnych warunkach, ale mamy recesje i wszystkie reguly marketingowe staja na uszach.

[ART]

To ciekawe co piszesz o ekstraktach - jest to o tyle dziwne, że przecież ten ekstrakt trzeba w końcu zrobić ze słodu... no chyba że słód w sklepach piwowarskich jest jakoś sadystycznie drogi.

[K. Piwowar]

Zupelnie nie potrafie tego wyjasnic. Prawdopodobnie jednak ceny detaliczne slodu sa za wysokie. W ogole jest bardzo duza roznica w cenach w zaleznosci od ilosci zamowionej. Inaczej wielkie browary i dystrybutorzy nie mogliby zrobic profitu przy cenie dolar za flaszke albo czasem i mniej.

[kony]

W ogole jest bardzo duza roznica w cenach w zaleznosci od ilosci zamowionej. Inaczej wielkie browary i dystrybutorzy nie mogliby zrobic profitu przy cenie dolar za flaszke albo czasem i mniej.

To akurat wydaje się oczywiste, trudno żebyś kupował surowiec w tej samej cenie co koncern
No ale ta różnica w cenie słodu i ekstraktu to faktycznie jakieś kuriozum. No chyba, że ten ekstrakt to głównie z kukurydzy się składa

[K. Piwowar]

Obecnosci kukurydzy nie potrafie sprawdzic. Piwo wychodzi w smaku dosc czyste (jesli sie przestrzega odpowiednich temperatur wlasciwych dla danych drozdzy), a pelnosc smakowa czyli mouthfeel zapewniam przez kolejne oszustwo, jakim jest dodatek niefermentowalnej laktozy. Chce teraz sprobowac na ekstraktach australijskich, ktore wciaz sa tansze, niz slod.

[e-prezes]

W dodatku, gotujemy czesciowa warke (nie wiem jak to przetlumaczyc, ale w slangu domowych piwowarow mowi sie partial wort brewing).

Jeśli dobrze rozumiem warzona jest jedna warka 55 litrów, a do 200 litrów uzupełniacie z brewkitu lub ekstraktu niechmielonego. Często tak robiłem mając za mały garnek na samym początku zabawy z piwem.
A różnica cen słód - ekstrakt może wynikać z faktu, że tam jest więcej producentów ekstraktu i konkurencja.