Poszukuję informacji

[zythum]

"Ekonomia Solecka" istniała w miejscu wcze

[Cordel]

Tak? Słucham dalej.....

[zythum]

o kurcze ucieło. Ekonomia Solecka istniała w miejscu wcześniejszej Ekonomii Saskiej - ogrodu warzywno-owocowego z browarem, kuźnią i piekarnią założonymi w 1740 r. za panowania Augusta III. czy ktoś wie coś o tym browarze. Chyba okolice Ludnej.

[Leonpraga]

Przypadkowo trafiłem na post zythuma z 2001 roku „poszukuję informacji” i jak widzę nikt mu tej informacji nie udzielił przez te minione lata, chyba czekali na mnie, i zrobiło mi się trochę go żal, że tak długo czeka, więc postanowiłem mu podać trochę wiadomości o browarze w ekonomi Saskiej. Ekonomia Saska raz jest podawana jako adres przy, ul. Smolna, następnie ul. Ludna, jak i też, ul. Czerniakowska nr hip. 3041 który, posiadała także ul. Smolna, dla rozjaśnienia przesyłam mapkę z 1868 roku z zaznaczoną czerwonym obwodem, byłe tereny Ekonomi Saskiej, mogły one być terytorialnie większe, ale z poniższych opisów wynika że jest to ten teren, między ul. Smolną Dolną, Ludową , Solec, z tyłu z Al. Jerozolimskimi i wchodzącą końcówką Czerniakowską

UL. SMOLNA
W – 1729 – browar Saskiego Elektora, Fryderyka Augusta II

Z taryfy 1784 roku i w okresie Królestwa Kongresowego ok. 1780 roku, dolny odcinek Smolnej; znajdował się tam magazyn z browarem, wjazdem i ogrodem Elektora Saskiego. Ten nieco lakoniczny opis poszerzają nam dane zawarte w księdze hipotecznej tej posesji pochodzące 1790 roku – nr 3041 ob. Smolna 2.
Właściwy browar był wymurowany w mur pruski, po jego jednej stronie mieściły się chłodziarnia, po drugiej zaś mieszkania, słodownia i suszarnia były także murowane i posiadały po jednym piętrze.
Obok nich były usytuowane dwa jednopiętrowe spichrze murowane, służące prawdopodobnie do składania chmielu, także obok znajdował się jednopiętrowy młyn murowany, wozownia, stajnie murowane oraz drewniane, szopa do składania siana, dwie szynkownie murowane oraz sześć stawów i kanałów.
Władze Królestwa zdecydowały w zabudowaniach tych założyć Rządową Fabrykę Dywanów i Kobierców w 1817 roku.

Następny opis;

UL. LUDNA.
W XVIII w., założono przy niej ogród warzywniczo – owocowy z browarem, kuźnią i piekarnią i zabudowaniami gospodarczymi zwany Ekonomią Saską, w 1770 roku wzniesiono na terenie Ekonomii nowy browar (architekt S.B. Zug) przy rogu ul. Ludnej i ul. Solca pod numerem 2915., w 1817 roku na terenie Ekonomii Saskiej przebudowanym browarze umieszczono fabrykę kobierców.

ul. Czerniakowska (3041)

* Młyn i Browar - Najjaśniejszego Elektora Saskiego -1784
* Magazyn J.K.M. i Browar Naczelnego Elektora Saskiego -1797
* Browar Królewski -1808

[Leonpraga]

Coś nie wyszło zta mapą, może teraz się uda

[Leonpraga]

a może teraz się uda

[Piwowar]

W 1775 roku na zlecenie Elektora saskiego, ekonomią solecką zajął się prawnik Friedrich Benjamin Zahn, poniważ od dawna istniało podejrzenie, że jest ona bardzo źle zarządzana. Jak informował w swoich sprawozdaniach Zahn, "Ekonomia składa się ze zbudowanego w niemieckim stylu browaru, uprawy ziemi oraz dużej hodowli bydła, ze znajdującymi się nad Wisłą pastwiskami." Już po sprawdzeniu pierwszych rachunków, Zahn nabrał podejrzeń i napisał: "W tym tygodniu udaję się do Solca. Jest to duże gospodarstwo, które mimo bardzo złego zarządzania przynosi rocznie 5.000 talarów. Prawdopodobnie zastanę tam ogromną kupę gnoju." Okazało się że się nie mylił. Zarządca domagał się od właściciela 8.400 talarów na budowę nowej słodowni. Zapytany o radę, wymieniony już wcześniej przez kolegę architekt S. B. Zug (właściwie Zugk), zobowiązał się ze swymi ludźmi wyremontować słodownię za 400 - 500 talarów i obiecał, że będzie jeszcze służyła przez wiele lat. Jak pisze Zahn: " To, za co nasz kochany władca miał zapłacić 8.400 talarów, naprawiłem za 400. Moje sprawozdanie będzie się na pewno wydawało niewiarygodne." Podczas dalszych inspekcji okazało się, że w złym stanie znajduje się browar. Zahn kazał zbudować w warzelni nowy piec szwedzkiej konstrukcji, który miał przynieść oszczędność drewna opałowego wynoszącą 33 - 50%. Okazało się też, że piwo było sprzedawane na kredyt, więc Zahn był zmuszony jeździć od jednego odbiorcy do drugiego i żądać zapłaty za dostarczone piwo. Długi odbiorców wynosiły w tym czasie 15.000 talarów.
Zródło: Neues Archiv für Sächsische Geschichte und Altertumskunde, 47. Band, 1926