Browar Lwówek Śląski

[Piwowar]

Pozwolę sobie przytoczyć dane mojego przyjaciela Krzysia z roku 2001, który jako pierwszy wypowiedział się na temat browaru w Lwówku Śląskm.


Browar Lwówek Śląski

Browar we Lwówku został wybudowany przez Juliusa Hohberga w 1871 r. Założyciel pochodził z bocznej linii rodu książąt von Hochberg und von Pless, w której twarde „ch” w nazwisku zostało zastąpione przez ”h” nieme. Browar należał do największych browarów na Dolnych Śląsku.
Przejęty bez zniszczeń w 1945 r. Od 1973 r. produkował piwo „Książęce” przez pewien czas ozdobione postacią księcia, niejakiego H. Brodatego (to „H.” wielokrotnie wykpiwano w prasie). W latach 1983 – 85 piwo „Książęce” trzykrotnie wygrało „Chmielaki”.
Browar Lwówek był chyba pierwszym prywatyzowanym browarem po 1990 r. Niestety, nietrafiony tryb prywatyzacji spowodował unieważnienie umowy prywatyzacyjnej. Przedsiębiorstwo popadło w tak wielkie długi, że nie nadawało się nawet do upadłości.
Od 1997 r. właścicielem browaru jest niejaki Wolfgang Bauer.

[Piwowar]

Według spisu browarów polskich Manfreda Friedricha, Julius Hohberg przejął w roku 1871 istniejący już wcześniej browar miejski. Nie wiem ile w tym prawdy, bo sam we Lwówku nigdy nie byłem, chociaż piwo znam i lubię, ale myślę że informatorom M. Friedricha pod tym względem można zaufać.
Od 1888 spis informuje o browarze parowym, co według mnie też jest prawdopodobne. Mam pewne informacje, że w 1892 roku browar był już napędzany parą i należał do cechu browarniklów i słodowników. Poniżej pierwsza prawnie chroniona marka ochronna browaru z roku 1907.

[Piwowar]

W 1904 roku zakład, który produkował wyłącznie modne piwa dolnej fermentacji przejęli po ojcu synowie Paul i Edwin. Nie wiem jak wielka była produkcja browaru przed wybuchem I wojny światowej. Kapitał musiał być znaczny, jeżeli pozwolił w 1908 roku na zakup browaru zamkowego w Olszynie (Langenöls). Browar w Olszynie również był napędzany parą i produkował rocznie około 3 000 – 3500 hl piwa, głównie karmelowego. Mistrzem piwowarskim w Olszynie był R. Dreyer. Za piwa produkowane w Lwówku odpowiedzialny był mistrz piwowarski i słodowniczy Fritz Illmer. Słodownia w Lwówku była tak duża, że pozwalała na sprzedaż słodu.

[Piwowar]

Po zakończeniu I wojny browar w Olszynie od Paula Hohberga wydzierżawił M. Fürll. Niestety sytuacja gospodarcza była tak kiepska, że w 1920 roku browar zawiesił produkcję, której już nigdy więcej nie podjął.

[Piwowar]

Browar w Lwówku Śląskm przekształcono w roku 1921 w spółkę akcyjną. Początkowy kapitał spółki wynosił 400 000 Marek i był podzielony na 400 akji po 1 000 Marek, które znajdowały się w 100 % w rękach właścicieli browaru.
Poniżej marka ochronna browaru z 1922 roku, która dotyczy już produkcji piwa i słodu..

[Piwowar]

Dyrektorem spółki o nazwie "J. Hohberg, Bierbrauerei und Malzfabrik Aktiengesellschaft" został jeden z byłych właścicieli, Paul Hohberg. W radzie nadzorczej zasiadali: dyrektor banku Robert Blau z Görlitz, dyrektor browaru Edwin Hohberg z Lwówka, dyrektor browaru (Görlitzer Actien Brauerei) Theodor Scheller oraz dyrektor banku Theodor Schnieber, oboje z Görlitz. Funkcję mistrza piwowarskiego pełnił do połowy lat trzydziestych "Brau- und Malzmeister" Carl Dorst.

[Piwowar]

Na początku lat dwudziestych kapitał spółki kilkakrotnie podnoszono, co jednak mogło mieć jakiś związek z inflacją. Jeżeli się mylę. proszę mnie poprawić.
30.01.1922 roku podwyższono go o 400 000 Marek w akcjach po 1 000 Marek, 25.07.1922 roku o kolejne 400 000 Marek na 1 200 000 Marek, 18.06.1923 roku o 1 200 000 Marek i 12.09.1923 roku o 400 000 Marek, tak że w sumie kapitał wynosił 2 800 000 Marek.
26.03.1925 roku kapitał przestawiono na nową walutę, którą była "Reichsmark". Z 2 800 000 Marek zrobiono 280 000 RM w 2 800 akcjach po 100 RM.

[Piwowar]

Do tej pory nie udało mi się znaleźć żadnych informacji na temat wielkości produkcji browaru w Lwówku.
Warzelnia była wyposażona w kotły ogrzewane parą na 30 cetnarów zasypu, co rozumiem w ten sposób, że na jedną warkę zużywano do 1,5 tony słodu. Z taiej ilości można uzyskać nawet skromnie licząc ze 60 hl piwa dziennie.

Poniżej widok browaru.

[Piwowar]

Oprócz piw dolnej i górnej fermentacji browar produkował lemoniady, wody mineralne o nazwie "Selter*s" oraz słód na sprzedaż.
W połowie lat dwudziestych posiadano przedstawicielstwa w: Złotoryi, Boguszowie, Starej Kraśnicy, Bolkowie, Legnicy, Bolesławcu, Ruszowie, Lubaniu, Mirsku, Świeradowie, Jeleniej Górze, Wleniu, Kowarach oraz w Gryfowie Śląskim. Aby zapewnić dobre zaopatrzenie browar posiadał jeden wagon kolejowy i dwa samochody ciężarowe. Najbliższą okolicę w piwo lwóweckie zaopatrywało osiem zaprzęgów konnych.
Ogółem w browarze i słodowni zatrudnionych było 46 osób.

[pieczarek]

Piwowar napisał(a)
Na początku lat dwudziestych kapitał spółki kilkakrotnie podnoszono, co jednak mogło mieć jakiś związek z inflacją....

Mogło mieć związek z inflacją, ale wcale nie musiało. I raczej nie miało takiego związku. Po prostu akcje mają wartość wyrażoną w pieniądzu, ale wcale pieniądzem nie są. Jeśli kapitał jakiejś spółki wynosi powiedzmy 100.000 marek/złotych/dolarów/euro/rubli, to wcale nie znaczy, że firma ma te 100.000 czegoś w kasie. Ani nie znaczy, że wartość majątku (budynków, gruntów, maszyn) też tyle wynosi. Powiązanie między wartością nominalną akcji, a jej wartością faktyczną odpowiadającą wartości majątku, jest bardzo duże na początku istnienia spółki. Potem ta wartość spółki zwykle bardzo mocno (nawet tysiące razy) odbiega od wartości nominalnej (w górę lub w dół gdy firma plajtuje).
Zresztą popatrzcie na wartość nominalną nowych emisji akcji tego browaru. Przy szalejącej wówczas inflacji i obowiązujących cenach takie 400 tys marek miało wartość jednej zapałki. Wg mnie takie podnoszenie kapitału miało za cel fizyczne wypuszczenie nowych akcji (kiedyś były one papierowe) i dopuszczenie do własności nowych osób (albo np. podział majątku wśród dzieci).

[Piwowar]

Dziękuję Panu Pieczarkowi za pomoc.

Poniżej kilka danych statystycznych dotyczących czystego zysku browaru, które dowodzą że zakład przez cały czas się rozwijał i zwiększał swoją produkcję:

1926 rok – 29 127 Marek
1928 rok – 42 161 Marek
1931 rok – 50 128 Marek

[Piwowar]

Trzeciego marca 1936 roku nazwę spółki zmieniono na "Hohberg Brauerei A.G."W tym okresie większość akcji posiadał już browar akcyjny w Görlitz. Zmieniła się też dyrekcja browaru. Kierownictwo objęli Walter Scholler oraz Helmut Vorwerk, który jednocześnie pełnił funkcję mistrza piwowarskiego i słodowniczego.
W radzie nadzorczej spółki zasiadali: były dyrektor banku Robert Blau z Görlitz, były dyrektor Banku Theodor Schnieber z Wrocławia oraz były dyrektor browaru Paul Hohberg z Lwówka.
Przed wybuchem drugiej wojny browar zatrudniał już 65 osób. Oprócz wagonu kolejowego i zaprzęgów konnych do rozwożenia piwa dysponowano ośmioma samochodami ciężarowymi.

[Piwowar]

31 marca 1936 roku zebranie generalne ustaliło podwyższenie kapitału akcyjnego o 220 000 Marek na 500 000 Marek. Nie wiem czy do tego doszło, ponieważ moje dane kończą sie w roku 1939, a wtedy akcji tej jeszcze nie przeprowadzono.
8 stycznia 1940 roku browar w Lwówku zarejestrował swoje piwo mocne o nazwie "Böckchen" jako markę ochronną, a 4 maja 1942 roku swojego pilznera.

[Piwowar]

Etykieta pilznera.

[Piwowar]

Do końca wojny spółka sprzedawała oprócz piwa i słodu szeroką paletę innych produktów, jak na przykład wody mineralne, napoje bezalkoholowe, paszę dla zwierząt, lód, dietetyczne produkty żywnościowe oraz sole do produkcji wód mineralnych i do kąpieli.

Aktualnie moje dane na tym się kończą, nie jest to jednak koniec historii browaru. Tutaj liczę już jednak na Waszą pomoc.
Nie dalej jak wczoraj piłem dzięki uprzejmości Pjenknika Mocne Dobre z tego browaru i stwierdzam że jest to bardzo ciekawy produkt, który gdyby był wszędzie dostępny, na pewno z powodzeniem konkurowałby z Dębowym Mocnym, czy Warką Strong.