Weberbauer - Wrocław

[breslauer]

Johann August Weberbauer urodził się w roku 1804. Po ukończeniu 18 lat pracował w latach 1823-1830 w browarze Körnera w Staniszowie (Stonsdorf). Na jesieni 1830 roku przejął we Wrocławiu browar i karczmę "Grünen Baumbrücke" ("Most Zielonego Drzewa" - nazwa związana z istniejącym na wewnętrznej fosie w rejonie dzisiejszego pl. Dominikańskiego mostem o tej samej nazwie). W tym browarze produkował piwa typu Einfachbier i Doppelbier oraz piwa słodkie takie jak Schmalbier i Ale.

Po epidemii cholery w roku 1831 nabył parcelę na Zwingerstrasse 5. Na parceli tej, na której znajdowały się zabudowania i ogród tzw. Małej Resursy, wybudował pierwszy we Wrocławiu browar parowy (Dampfbierbrauerei). Browarowi towarzyszyła piwiarnia oraz ogródek z salą taneczną, w którym odbywały się koncerty. Po wielkim pożarze 21 października 1847 r., który obrócił całe to założenie w perzynę, Weberbauer odbudował swój browar jako większy i nowocześniejszy.

Johann August zmarł 11 czerwca 1849 r. podczas kolejnej epidemii cholery. Wówczas interes przejął jego zięć Wilhelm Doma, który był księgowym w browarze. Doma prowadził interes do roku 1870.

Piwo Weberbauera (typu bawarskiego) było eksportowane do innych miast na Śląsku. Na przykład było rozlewane od marca 1842 r. w Legnicy w lokalu "Zum Blücher".


(opracowane na podstawie książki "Das Brauwesen der Stadt Breslau" wydanej w Berlinie w 1930 r.)

[breslauer]

Widok browaru Weberbauera można obejrzeć w Galerii pod tym linkiem.

[breslauer]

Z kolei o browarze Koernera w Staniszowie można przeczytać tutaj.

[Piwowar]

Trochę w ramach autoreklamy, ponieważ pracuję aktualnie nad książką, która będzie nosiła dumny tytuł "Browary akcyjne Wrocławia". Dalsze losy browaru Weberbauera.
W listopadzie 1870 roku zakład przejęła spółka akcyjna „Breslauer Brauhaus” z kapitałem 200.000 Talarów. Jej celem było przejęcie oraz dalsze prowadzenie położonego przy Zwingerstraße 14 i Kleine Groschenstraße 16 byłego browaru Weberbauera. Niestety napotkano na wiele początkowych trudności. Jednym z czynników była słaba koniunktura na sprzedaż piwa, kolejnymi wysokie ceny jęczmienia oraz wzrost płac. Słodownia wymagała przebudowy, która przeciągnęła się o cztery miesiące dłużej niż było to planowane. Zmusiło to spółkę do kupowania dużych partii słodu z innych źródeł. Mistrz piwowarski, który miał objąć kierownictwo techniczne zakładu podjął pracę sześć tygodni później niż było to uzgodnione. W efekcie duża część piwa, którą przejęto wraz z browarem zepsuła się i musiała zostać wylana. Poza tym spółka pobrała kredyty hipoteczne wysokości 187.000 Talarów, za które musiano zapłacić odsetki. Rezultatem tych wszystkich przeciwności losu był ujemny bilans za rok gospodarczy 1874/75, wynoszący 6.600 Talarów. Zebranie generalne z 30 marca 1875 roku stwierdziło wprawdzie, że w normalnych warunkach uzyskano by dobre rezultatay, mimo to postanowiono jednogłośnie o likwidacji spółki. Wybór likwidatorów, którzy dla przyspieszenia likwidacji mieli otrzymać wolną rękę przy sprzedaży należących do spółki nieruchomości, pozostawiono radzie nadzorczej. Oficjalny przetarg na browar wraz z inwentarzem oraz na zapasy piwa, jęczmienia, słodu i chmielu wyznaczono na 21 stycznia 1876 roku. Czy od razu znalazł się kupiec nie wiadomo. Prawdopodobnie nie, ponieważ jeszcze w roku gospodarczym 1877/78 Breslauer Brauhaus zużył do produkcji piwa 3.805 cetnarów słodu, co odpowiadałoby produkcji 7.000 – 8.000 hl piwa. Po raz ostatni zakład występuje w księgach adresowych w 1883 roku.

[skitof]

Trochę w ramach autoreklamy, ponieważ pracuję aktualnie nad książką, która będzie nosiła dumny tytuł "Browary akcyjne Wrocławia".

A kiedy będzie do poczytania?

[Piwowar]

Powoli staję się realistą, więc żeby nie było rozczarowań, wydanie planuję na rok 2012. Materiału jest tyle, że tym razem rezygnuję nawet z wersji dwujęzycznej, (polskiej i niemieckiej) koncentrując się na polskiej.