Tweet
Przedwojenna nazwa miejscowości: Stonsdorf.
Browar istniał już na początku XIX w. Jak pisze I. Łaborewicz, w roku 1801 do Staniszowa przybył Chrystian Gottlieb Koerner, który był z zawodu gorzelnikiem i piwowarem. Koerner rozpoczął pracę w browarze należącym do księcia Reuss i otrzymywał za nią 1 talara i 3 srebrne grosze. Warzone przez niego piwo było cenione zarówno przez okolicznych mieszkańców, jak i przez kuracjuszy z pobliskich Cieplic. Piwo ze Staniszowa pito także na dworze książąt Reuss, właścicieli browaru. Obok wytwarzania piwa drugą pasją Koernera była także produkcja ziołowych, wysokoprocentowych likierów. Gdy w roku 1810 opracował własną recepturę wydzierżawił browar i rozpoczął w nim, oprócz piwa, produkcję likieru "Echt Stonsdorfer". Produkcja likieru w browarze staniszowskim trwała do połowy XIX w., kiedy to syn Koernera przejął firmę od ojca i wybudował fabrykę pod Jelenią Górą.
O piwie staniszowskim w późniejszych latach (w roku 1849) Rosalia Saulson tak pisała:
"Stonsdorf jest wsią liczącą do ośmiuset ludności, ma piękny zamek i park; własnością jest księcia Reuss. Zajeżdża się do browaru, w którym jest także zakład restauracyjny. Tutaj warzą owo słynne ze swej dobroci Stonsdorfskie piwo. Mała plantacya i niżej miejsce otwarte z altanami przy browarze przyjmuje gości."
Browar od r. 1885 przechodził następuące zmiany nazwy:
Stonsdorfer Brauerei Rob. Arnold 1885-1903
Brauerei Stonsdorf, Fritz Volmeyer 1903-1906
Brauerei Stonsdorf, Hedwig Arnold 1906-1908
Brauerei Stonsdorf, O. Hannecke 1908-1920
(na podstawie książki M. Friedricha "Brauerei - Verzeichnis. Polen und Ostpreussen", Förderergemeinschaft von brauerei - werbemittel - sammlern e.V., Fürth und Essen 1996 oraz artykułu I. Łaborewicza , "Prawdziwy staniszowski i inne ... Trunki spod Karkonoszy", [w]: "Sudety", sierpień 2003.)
Browar istniał już na początku XIX w. Jak pisze I. Łaborewicz, w roku 1801 do Staniszowa przybył Chrystian Gottlieb Koerner, który był z zawodu gorzelnikiem i piwowarem. Koerner rozpoczął pracę w browarze należącym do księcia Reuss i otrzymywał za nią 1 talara i 3 srebrne grosze. Warzone przez niego piwo było cenione zarówno przez okolicznych mieszkańców, jak i przez kuracjuszy z pobliskich Cieplic. Piwo ze Staniszowa pito także na dworze książąt Reuss, właścicieli browaru. Obok wytwarzania piwa drugą pasją Koernera była także produkcja ziołowych, wysokoprocentowych likierów. Gdy w roku 1810 opracował własną recepturę wydzierżawił browar i rozpoczął w nim, oprócz piwa, produkcję likieru "Echt Stonsdorfer". Produkcja likieru w browarze staniszowskim trwała do połowy XIX w., kiedy to syn Koernera przejął firmę od ojca i wybudował fabrykę pod Jelenią Górą.
O piwie staniszowskim w późniejszych latach (w roku 1849) Rosalia Saulson tak pisała:
"Stonsdorf jest wsią liczącą do ośmiuset ludności, ma piękny zamek i park; własnością jest księcia Reuss. Zajeżdża się do browaru, w którym jest także zakład restauracyjny. Tutaj warzą owo słynne ze swej dobroci Stonsdorfskie piwo. Mała plantacya i niżej miejsce otwarte z altanami przy browarze przyjmuje gości."
Browar od r. 1885 przechodził następuące zmiany nazwy:
Stonsdorfer Brauerei Rob. Arnold 1885-1903
Brauerei Stonsdorf, Fritz Volmeyer 1903-1906
Brauerei Stonsdorf, Hedwig Arnold 1906-1908
Brauerei Stonsdorf, O. Hannecke 1908-1920
(na podstawie książki M. Friedricha "Brauerei - Verzeichnis. Polen und Ostpreussen", Förderergemeinschaft von brauerei - werbemittel - sammlern e.V., Fürth und Essen 1996 oraz artykułu I. Łaborewicza , "Prawdziwy staniszowski i inne ... Trunki spod Karkonoszy", [w]: "Sudety", sierpień 2003.)
Comment