Do 1945 r. "Brauerei Heinrich Schoen, Greiffenberg".
Przejęty od Armii Czerwonej przez Okręgowy Urząd Likwidacyjny w październiku 1945 r. jako „Nieczynny Browar Gryfia Góra”. Bardzo skromna dokumentacja stwierdza tylko, że browar składał sie z budynków z ok. 1860 r. wraz wyposażeniem, brak natomiast było surowców do produkcji.
Browar nie wznowił produkcji, do pocz. lat 90-tych funkcjonowała tam geesowska rozlwnia piwa i napojów.
Browar powstal w roku 1824 jako Communal- Brauerei i jako browar komunalny dzialal do roku 1870. W 1860 roku zaklad zostal wydzierzawiony przez Ed. Weigla, ktory w dziesiec lat pozniej browar wykupil na wlasnosc. Ed. Weigel zmarl w roku 1888, jego zona prowadzila dzialalnosc jeszcze przez 10 lat do roku 1898. Nastepnym wlascicielem byl Richard Weigel, prawdopodobnie potomek. W latach 1902 - 1908 wlascicielem byl Robert Garde, a w latach 1908 - 1910 nazwa brzmi "Brauerei Seidel". W latach 1910 - 1912 browar nalezal do Ksiecia Christiana Kraft zu Hohenlohe - Oehringen, pana na zamku w Uniecicach, w okolicach Lubania.W Uniecicach posiadal on swoj browar zamkowy, pod ktory przez 2 lata podlegal browar w Gryfowie. Heinrich Schön kupil browar wlasnie w roku 1912 i prowadzil go do konca wojny.
Browar założony w 1865 r. przez piwowara z Nowego Kościoła Oswalda Neumanna.
Przejęty w 1945 w stanie dobrym, z pełnym wyposażeniem i zapasami, nie wznowił jednak produkcji. Do połowy lat 60-tych czynna natomiast była słodownia.
Założony w 1831 r. W 1871 r. browar zakupił niejaki A. Klose, który na miejscu starego browaru wybudował nowy zakład stojący do dziś. W 1893 r. z kolei zakład odkupił A. Ulbrich, którego własnością (i jego spadkobierców) browar pozostawał do 1945 r. W okresie międzywojennym browar dość często był wyłączony z eksploatacji (np. w połowie lat dwudziestych rozlewano tam wyłącznie napoje i wody stołowe, podobnie pod koniec lat 30-tych).
Przejęty w październiku 1945 r. jako „Nieczynny Browar Ullbrich w Ziębicach”. Budynki 60 – 70 lat, brak części wyposażenia. W latach następnych uruchomiono w nim wytwórnię win prostych, działającą conajmniej do połowy lat 90 tych. Szczerze mówiąc nie mam pojęcia, czy to jeszcze działa.
Browar został założony w 1845 r. Pod koniec XIX w. właścicielem był Wilhelm Bettermann, później przez kilkanaście lat browar znajdował się w rękach rodziny Nauke, a od 1903 r. stał się własnością rodziny Marquardt – najpierw Otto, wreszcie Karla Marquardta. Browar używał nazwy „Brauerei zum Langen Hause” (i rzeczywiście główny budynek jest długi i wąski).
W październiku 1945 r. browar został przejęty jako „Nieczynny Browar Langen Haus”. W inwentarzu zapisano budynki z lat 1860 – 70 wraz wyposażeniem. Browar nie podjął produkcji.
Obecnie przebudowany na budynek mieszkalny, większość zabudowań pomocniczych została rozebrana.
Browar powstał co najmniej w 1871 r. (taka data jest wykuta na zworniku nadproża okna sali restauracyjnej, chociaż może być znacznie starszy – w muzeum w Wałbrzychu znajduje się patent piwowarski dla Carla Ruebartscha z 1851 r.). Pierwszym właścicielem był Franz Ruebartsch, a browar nazywał się wtedy „zum Felsenkeller”. Mniej więcej od 1915 r. zmienił nazwę na „Reinerzer Brauhaus”. Od 1925 r. zarządzali nim dzierżawcy (np. w 1938 r. właściciel browaru w Słonem, Karl Herden), a w 1945 r. browar nosił nazwę „Stadtbrauerei Reinerzer Brauhaus”, zaś jego właścicielką była Margarethe Schwiertz. Browar już wtedy piwa nie produkował, czynna była tylko restauracja i hotel.
Przejęty w 1945 z pełnym wyposażeniem – browar, hotel i restauracja. Dalsze losy są mi nieznane. Obecnie w górnej części budynku frontowego znajdują się mieszkania, częścią budynku zarządza Fundacja Festiwali Chopinowskich (m.in. w sali restauracyjnej znajduje się sala koncertowa im. Jana Webera), zaś w części gospodarczej – różne rupieciarnie.
Browar znajdował się w najstarszym budynku w mieście. Założony ponoć w 1598 r. Nazwa nawiązywała do niewielkiego księstewka Homole, istniejącego w XIII i XIV w. między Dusznikami i Lewinem Kłodzkim.
W latach 1875 – 1945 właścicielem (właścicielami?) był Heinrich Sendler.
Przejęty w 1945 r. z pełnym wyposażeniem – browar, hotel i restauracja. Dalsze losy są mi nieznane. Obecnie na parterze są sklepy, wyżej mieszkania. Część gospodarcza została wyburzona w latach 80-tych.
Nazwa „Reinerzer Brauhaus” wystepuje juz od roku 1898. Browar miejski „Stadtbrauerei” istnial w Dusznikach juz wczesniej. W latach1865 – 1878 dzierzawil go Emanuel Elsner. Nie mam jednak pewnosci czy to ten sam zaklad, poniewaz rodzina Rübartsch byla wlascicielem browaru „Zum Felsenkeller” co najmniej od roku 1875. Prawdopodobnie byly to dwa rozne browary.
W Dusznikach był jeszcze jeden browar, mieścił się przy Bahnhofstr., ale jeszcze go nie zlokalizowałem. Zlikwidowany został, jak dobrze pamiętam, na pocz. XX w.
Browar czynny co najmniej od początku lat osiemdziesiątych XIX w. W 1903 r. przyjął nazwę „zum Bergkeller”. Właścicielami byli kolejno F. Freund, Mende, Pietsch, Paul Jaworski i Herrmann Haenelt.
Przejęty w połowie 1946 r. jako „Nieczynny Browar Bergkeller”. Budynek z końca XIX w. z częścią wyposażenia. Nie wznowiono produkcji.
Browar założony w 1654 r. jako browar miejski. Od drugiej połowy XIX w. funcjonował pod nazwami „Staedtische Bierbrauerei”, „Dampfbrauerei” i „Steinauerei Stadtbrauerei”. W latach 1929 – 1935 włascicielem był Max Kieselbach, a od 1936 r. – grupa restauratorów ze Ścinawy i okolic (Stadtbrauerei – Genossenschaft der Gastwirte Steinau und Umgebung eGmbH). Browar zakonczył produkcję prawdopodobnie przed 1940 r.
Przejęty w połowie 1946 r. jako „Nieczynny Browar „Kieselbach” – budynki bez wyposażenia.
Browar "Zum Bergkeller"
F. Freund byl wlascicielem w latach 1880 - 1885, Mende byl wlascicielem do roku 1888, Pietsch do 1995. W tym roku przejmuje browar Paul Jaworsky i od tego roku wystepuje po raz pierwszy nazwa "Bergkeller". W 1903 roku zaklad przejmuje Hermann Haenelt, ktory pozostaje wlascicielem do konca wojny.
Browar miejski "Städtische Brauerei"
W latach 1865 - 1873 browar dzierzawil Sebastian Weberbauer. Nastepny dzierzawca Pössel w latach 1873 - 1893. W 1893 roku browar kupila spolka Grosser & Co., w 1896 przeksztalcona w Dampfbierbrauerei Grosser & Waldbach. W 1903 roku browar kupil Max Kieselbach. W 1915 roku zaklad zostal zmodernizowany, wyposazony miedzy innymi w maszyne do produkcji lodu firmy Haubold. Browar nie byl zbyt duzy, produkowal w latach 20-stych okolo 400000 litrow piwa rocznie. Max Kieselbach byl wlascicielem do roku 1929, kiedy to browar zostal przejety przez stowarzyszenie karczmarzy ze Scinawy i okolic "Stadtbrauerei- Genossenschaft der gastwirte Steinau und Umgebung eGmbH. Zaklad zostal zamkniety w roku 1936. Jutro postaram sie dodac do galerii zamkniecie porcelanowe tego browaru.
Wlasnie dzisiaj otrzymalem z klubu FvB nowy spis Btowaröw z Polski z wszystkimi datami-bardzo dobre wydanie.Piwowar na pewno tez go posiada bo jego nazwisko jest przylaczone do podziekowania za wspölprace.Tylko tak dalej- i jeszcze jedno pytanie do Krzysia i Piwowara .Czy istnieje jakies wydanie ksiazki z opisana historia poszczegölnych browaröw?
Comment