Jan Olbracht, White Summer

[Pendragon]

Piwo gotowe do oceny

[szkott]

Ocena z ARTomatu

Kolor: Żółty, mleczny, mętny. Bardzo ładny. Jak na wita może za dużo przebłysków bursztynowości. [4.5]
Piana: Bardzo ładna, drobna. W miarę szybko redukuje sie do drobnego kożuszka. Nie jest obfita, ale to nie ten styl. [4.5]
Zapach: Czuć pszenicę i coś jeszcze. Może to kolendra? W każdym razie zapach sugeruje raczej weizena niż wita. [4]
Smak: Czuć pszenicę i chyba kolendrę. Smak jest spójny z zapachem. Jest raczej lekko, ale w sumie niezbyt orzeźwiająco. Nie czuć pomarańczy czy cytrusowości. Ogólnie smakuje to jak nietypowa pszenica. Daję czwórkę - bo miał to być witbier. Ale żeby nie było: piwo jest smaczne. [4]
Wysycenie: Jak dla mnie idealne. Nie jest duże, ale podtrzymuje pianę. Znacząco zwiększa pijalność piwa. Zgodnie ze stylem powinno być nieco większe. [5]
Opakowanie: [5]
Uwagi: Jeśli oceniamy jako witbiera, to piwo jest raczej przeciętne. Lepsze od Namysłowa, ale mniej stylowe od Kormorana i (przede wszystkim) Pinty. Odrzucając klasyfikacje na bok jest to jednak sympatyczny pszeniczniak.

Moja ocena: [4.175]

[ender140]

Mam dokładnie takie same odczucia jak poprzednik. Bliżej mu do weizena niż do wita, co nie oznacza, ze to złe piwo.

[gumball]

Treść etykiety:

White Summer
receptura: Krzysztof Juszczak

Tradycyjne belgijskie piwo pszeniczne - Witbier
Skład:
woda;
surowce niesłodowane: orkisz, jęczmień,owies;
surowce słodowane: słód pszeniczny i pilzeński;
przyprawy: kolendra, skórka pomarańczy i cytryny, kminek;
chmiele: Motueka, Kohatu, Pacyfica, Waimea, MandarinaBavaria, Cluster;
drożdże Wyeast 3463 Forbidden Fruit TM.

Ekst. 12,5 Blg, alk. 5%

Wyprodukowane przy współpracy z piwowarami domowymi w Browarze Staromiejskim Jan Olbracht. Ul. Szczytna 15, 87-100 Toruń

Butelka bezzwrotna

Kupione w W-wa w Piwoszu Żelazna róg Twardej.

[zeko]

Kolego gumball, tutaj oceniamy piwo a nie przepisujemy etykietę.

[gumball]

Trochę informacji nikomu nie zaszkodzi

Co do wrażeń po wypiciu to, jak dla mnie, jest nieco za bardzo przyprawione. Jednak jako że lubię pszeniczniaki to ogólnie mi smakowało. Dobrze gasi pragnienie.

Pozdrawiam

[wpadzio]

Ocena z ARTomatu

Kolor: Nieklarowne. Barwa klasycznej pszenicy. Jak na wita chyba nieco za ciemna. Ale obiektywnie przyjemna oku. [4]
Piana: Wyjątkowo słaba niestety. Po dwóch minutach mamy jedynie szumowinę na powierzchni. A potem już tylko cieniutka obrączka.... [2]
Zapach: Aromat bogaty, złożony. Wyczuwalne cytrusy, zwłaszcza pomarańcze a także spory udział przyprawowych fenoli, zwłaszcza białego pieprzu. Kolendra w dalszym planie. Są za to wyraźne nuty zbożowe. Faktycznie przypomina mocno weizena. [4.5]
Smak: Smak dość wytrawny uderza od pierwszego łyku. Spory udział cytrusowej kwaśności. Lekka goryczka o grejfrutowym charakterze. W tle nuty trawiaste i ziołowe. Bardzo wysoki udział chlebowych w profilu słodów oraz odcieni zbożowych. Piwo natomiast praktycznie pozbawione jest charakterystycznej dla wita lekkiej mleczno-waniliowej słodyczy. Pomimo tego smak uważam za interesujący. [4.5]
Wysycenie: Nagazowanie na wysokim poziomie. Piwo lekko musuje na języku, co nadaje mu charakterystycznej rześkości. [5]
Opakowanie: Jak to ostatnio u Olbrachta jest kolorowo. Tym razem sielski obraz przedstawiający damski piknik gdzieś nad kanałem La Manche pod koniec XIX wieku. Skład i parametry podane w sposób wyczerpujący. Kapsel nadal goły. [4.5]
Uwagi: Bardzo ciekawe piwo, choć jak na witbiera to dość dowolna interpretacja. W tym przypadku nie warto być chyba jednak ortodoksem stylu. White Summer jest mocno orzeźwiające, o ciekawym, niebanalnym, złożonym bukiecie. Świetnie gaszące pragnienie. I tylko piana jest wyjątkowo ułomna.

Moja ocena: [4.25]

[wpadzio]

I jeszcze zdjęcie:

[becik]

Ocena z ARTomatu

Kolor: delikatny pomarańcz, mętne [5]
Piana: drobna ale zwarta, utrzymuje się bardzo długo, opada powoli, zostawia krążki na szkle [4.5]
Zapach: sama cytryna, nic więcej nie czuję, nie wiem czy w wicie powinna być tylko ona wyczuwalna, zupełnie jak fanta orange [3]
Smak: i znowu dominuje cytryna i cytrynowy smak, dopiero potem mozna wyczuć bardzo miły zbożowo-słodowy podkład, całość fajnie zrównoważona [4.5]
Wysycenie: bez zarzutu [5]
Opakowanie: etykiety limitowanych serii podobają mi się, brakmi tylko firmowego kapsla [4.5]
Uwagi: Cóż, piwo jak Wit jest bardzo dobre w swojej klasie, ale ja, jako ten co nie lubi witów, chcąc się napić piwa cytrynowego wolę jednak Warkę Radler, tam przynajmniej podklad piwny jest lepiej wyczuwalny w stosunku do dominującej w tym piwie cytryny

Moja ocena: [4.025]

[YouPeter]

Ocena z ARTomatu

Kolor: Jasny żółty, zahaczający o żółcień bardziej nasyconą. [4.5]
Piana: Biała, o średniej gęstości, utrzymująca się przez ok. 4-5 minut. Później znika niemal całkowicie, pozostawiając jedynie po sobie niewielkie ślady na ściankach szkła. [3.5]
Zapach: Na pierwszym planie zapach belgijskich drożdży. W oddali delikatne cytrusy i aromaty korzenne. [4]
Smak: W smaku dominują cytrusy i drożdże. Piwo jest niestety zbyt kwaśne, co również negatywnie wpływa na goryczkę. Brakuje tutaj zbalansowanie i większej harmonii pomiędzy smakami. [3]
Wysycenie: Niby powinno być wysokie, jednak przy tak wysokiej kwaskowatości, potęguje ono jeszcze to odczucie. [3.5]
Opakowanie: Nie tak ładne i proste jak w przypadku „Śmietanki Toruńskiej”, jednak dalej na poziomie i z klasą. Wszystkie ważniejsze informacje zostały podane na etykiecie, co staje się powoli normą wśród lepszych małych browarów. [4]
Uwagi:

Moja ocena: [3.55]

[cap-n-go]

Podobne wrażenia jak przedmówca tyle, że w moim egzemplarzu kwas rządzi już bezpardonowo. Gatunków chmieli cała masa ale całość jest niepoukładana bądź taki odbiór spowodowany jest przez bardzo mocny kwas. Nie dopiłem.

Rewolucja trwa

[bitter]

Wypiłem wczoraj i mocno się zdziwiłem - tak jak u przedmówcy, bliżej mu było do berlinera niż do wita, właściwie zastanawiałem się, czy nie wdała się jakaś infekcja itp., chociaż data była do października. Nie wiem, czy skuszę się drugi raz, jeśli tak, to chyba tylko dlatego, żeby zobaczyć, czy pojedyncza warka była taka dziwna, czy takie było założenie.

[von_scheisse]

Ocena z ARTomatu

Kolor: Złota, mętne. [5]
Piana: Piana, obfita, średniopęcherzykowa, ładnie zdobi szkło. [5]
Zapach: Cytrusowy - bardziej w stylu cytryny (przyprawowości i kolendry nie czuję), zapach sugeruje kwaśny trunek. [3.5]
Smak: Kwaśny (w podobny sposób jak Berliner Weisse, ale ta kwaśność jest lżejsza), cytrusowy (cytrynowo-pomarańczowy), finisz przyprawowy (nie czuję kolendry, nie umiem rozpoznać przypraw), ciut cierpki. Goryczka średnia, ciut zalegająca. Po dolaniu osadu drożdżowego piwo robi się łagodniejsze w smaku [3]
Wysycenie: Nie za niskie, nie za wysokie. Jest ok. [5]
Opakowanie: Etykieta czytelna, ładna, dane dot. zawartości ekstraktu i alkoholu - podane, podany również pełny skład. Temperatura serwowania - podana. Brak informacji nt. sugerowanego szkła. [4.5]
Uwagi: Zbyt kwaśne na witbiera. Niemniej piwo spokojnie wypijalne.

Moja ocena: [3.65]

[e-prezes]

Nie piłem tego piwa, ale wiele moich witów czy amerykańskich witów dojrzewa bardzo szybko i tracą walory smakowe. Jednym z objawów jest coraz mniej pełności, a na rzecz kwasowości od pszenicy. Aromat słabnie. Może to już ten czas dla tego piwa. A może infekcja?

[Chmielnicki]

Czy White Summer (i pozostałe "kooperacyjne" piwa Olbrachta - Dymy, Kochanica, itp.) jest jeszcze gdzieś dostępne? W pogoni za (zbyt) wieloma smakami zagapiłem się i udało mi się przechwycić jedynie Karawanę z Bombaju.