Widawa, X West Brett IPA Barrel Aged

[ART]

Piwo gotowe do oceny

[apaczu]

Piana niewielka ale dość drobna. Bardzo wyraźnie znaczy szkło. Pusta szklanka cała była nią oblepiona.
Kolor to taka ciemna herbata, opalizujący...
W zapachu pomieszanie z poplątaniem. Jest trochę cytrusów, biszkoptu, ogórków kiszonych, farby olejnej.
W smaku jest delikatna kwaśność, ale idąca w stronę kiszonki. Ponadto spora pełnia. Biszkopty, wyraźna, ale trochę stępiona ziołowa goryczka. Lekki alkohol. Są też drewniane akcenty, ale jakoś nie ratują całości.

To piwo trochę ostudziło mój entuzjazm do piw beczkowych. Dało się wypić bez specjalnego krzywienia, ale przyjemności z tego to nie miałem.

[von_scheisse]

Ocena z ARTomatu

Kolor: Bursztynowa, głęboko ciemnozłota, lekko zmętnione. [4.5]
Piana: Piana słaba, od samego początku składa się głównie z większych pęcherzyków. Redukuje się do dość nieładnego, postrzępionego kożuszka i obrączki. [3.5]
Zapach: Zbożowy, estrowy (bananowy), z ledwie wyczuwalnym słodkim akcentem cytrusowym – w typie pomarańczy, mandarynki. [3.5]
Smak: Słodowo-karmelowy. Słodowość uzupełniona jest słodkimi owocami pochodzącymi od chmielu. W piwie tym po raz pierwszy chyba wyczuwam także dębową wanilinę, której jak dotąd nie miałem okazji wyczuć. Wpływu dzikich drożdży na to piwo za bardzo nie ma - piwo jest po tej słodszej stronie mocy, kwaśności ani stajni niestety nie ma. Drożdże poszły bardziej w kierunku belgijskim, fenolowym - trochę przyprawowym, pieprznym. Finisz jest alkoholowy, ale nie w typie spirytusu, ale szlachetnego alkoholu. Po ogrzaniu wychodzi taniczność i lekka cierpkość - nie wiem tylko, czy pochodzi ona z beczki, czy też z pracy drożdży. Goryczka powyżej średniej. [4]
Wysycenie: Nagazowanie średnie, w normie. [4.5]
Opakowanie: Etykieta okej, choć miejscami sprawia wrażenie wydrukowanej na kiepskiej jakości drukarce (niska rozdzielczość druku). Brak pełnego składu. [3.5]
Uwagi: Data przydatności do spożycia: 31.03.2016 r.

Moja ocena: [3.8]

[GSE]

Ocena z ARTomatu

Kolor: pomarańczowo-brązowy, mocno opalizujący [4]
Piana: dość obfita i trochę sycząca, później zostawia lacing i cienką warstwę na powierzchni [4]
Zapach: bardzo specyficzny i intensywny, wyczuwalny już po otwarciu butelki. gdybym nie wiedział co to i nie zobaczył koloru strzelałbym, że flanders. świetny cytrynowo-goździkowy, kojarzący się też z jakimiś przyprawami z Afryki Subsaharyjskiej. trochę delikatnych nut białego wina i funky, a po ogrzaniu pojawiają się brzoskwinie, morele i iglaki [5]
Smak: jak na 16 Plato sprawia wrażenie dość wodnistego, poza tym jest gładkie i mocno złożone: owoce (cytryna, grejpfrut, morela), ciekawa goryczkowa kontra (albedo i alkohol, taki z górnej półki), a w posmaku mieszanka nut odbeczkowych i dzikich (bourbon pity w stajni ). jest też ta fajna cierpkość, którą czułem w Księżniczce Burgundii i Gran Cru z Rodenbacha. ogólnie bardzo ciekawa, mocno degustacyjna rzecz - warto! [4.5]
Wysycenie: można się było spodziewać, że dość wysokie - moim zdaniem odpowiednie [4]
Opakowanie: mocno ubogie info, brak podanej strony internetowej, a fanpage nie śmiga, grafika też wygląda 'tanio' - akurat ten "X" jest charakterystyczny i kultowy, ale całość średnio mi się podoba; kapsel czarny golas [3.5]
Uwagi: warka 30.09.2017, pite w połowie maja, kupione za 13,30 zł (więc Duchesse De Bourgogne, o której wspominałem, można mieć za podobną cenę)

Moja ocena: [4.525]