Florida Bebidas, Imperial

[Browarzyciel]

4,6 alk. obj., 350 ml, puszka.
Chyba najbardziej popularne piwo na Kostaryce. Szata graficzna nie pozostawia złudzeń, kto pierwszy przybył do tego kraju, aby warzyć piwo. Barwy żółto / czarno / czerwone i ogromny czarny orzeł … - brakuje mi tylko lufy czołgowej wystającej z puszki. Piwo jednak bardziej niemieckie w wyglądzie niż w smaku.

Barwa bardzo jasna, słomkowa. Nagazowanie słabe, raczej w kierunku wyspiarskich Ale niż typowych pilsów, a mimo to tworzy się przyzwoita biała piana. Zapach lekko chmielowy, ale nic poza tym. Smak raczej czysty, żeby nie powiedzieć pusty. Tylko trochę słodowy, również lekko chmielowy, niepełny. Piwo nie powoduje większych doznań smakowych, ale doskonale gasi pragnienie.

[kloss]

W pierwszym kontakcie wydawało się pozbawione goryczki, o silnej, cytrusowej nucie.
Po chwili pojawiła się delikatna goryczka i lekkie słodowe nuty natomiast zniknął cytrusowy posmak.
Ten owocowy-cytrusowy posmak powracał przy kolejnych piwach, ale z różną siłą i nie zawsze.

[kloss]

Występuje także w butelkach 1 ltr, puszkach 473 ml i czasem z beczki.

[k_k_s]

Bardzo wodniste z mocno chemicznym posmakiem.

[sibarh]

Puszkowe:

[Kolesław]

Zapach to ledwie wyczuwalny słód z efektem orzeźwiającego przeciągu.
Piana słaba i gaz słaby.
Kolor bladożółty wpadający w cytrynę.
Jedyne skojarzenie wiążące się ze smakiem: mocno rozwodniona 10-ka.
Na plus grafika, cały czas ta sama.
Florida Bebidas należy do Heinekena.

[Noriusz81]

Spożywana wersja butelkowa - 341 ml.
Zawartość alkoholu bez zmian, czyli 4,6 obj.
Najlepiej spożyć do: 30.10.2014 r.

Piana - biała, złożona z drobnych i średnich pęcherzyków, tworzy cienką warstewkę.
Barwa - słomkowa, klarowna.
Aromat - słaby, słodowy z lekką dozą trawy cytrynowej.
Smak - słodowy z kwaskową nutą i wyczuwalną na niskim poziomie goryczką.
Wysycenie - wysokie, właściwe.

Konsumpcja nie dostarczyła wysokich uniesień, jednak piwo w kategorii środkowoamerykańskiego jasnego lagera - jak najbardziej poprawne.

[Pancernik]

Piwo bardzo jasnozłote, klarowne.
Tworzy białą, bardzo drobną, średniowysoką i całkiem trwałą pianę.
Pachnie słodem, wyczuwalny chwilowy ślad chlebowy, powiew owocowy, całkiem OK.
W smaku lekka goryczka, znów mikro-chlebek , delikatne owoce - nieco wodniste, ale w granicach normy.
Nagazowanie raczej wysokie. Opakowanie... cóż, czerwona puszka z czarnym orłem na żółtym kole, z boku biały napis pseudogotykiem "Imperial".
Na brzuchu ptaka herb browaru "CCR". Germańskość wali po oczach, ale taka bardziej kajzerowska chyba...
Po wypiciu trzech piw z Ameryki Łacińskiej (oraz przypominając sobie, jak smakowały piwa na Dominikanie) stwierdzam duże podobieństwo eurolagerów śródziemnomorskich do iberolagerów latynoamerykańskich .
Muchas gracias przyjaciołom, którzy byli dzielni i te piwa przywieźli z daleka .

[kloss]

Piana umiarkowana, nietrwała. Barwa słomkowa.
W smaku lekko słodowe o słodkawo-kwaskowym charakterze.
Można narzekać, że to koncerniak, ale przynajmniej wiadomo czego się spodziewać.
Kiedy jednego wieczoru wypiłem 4 kostarykańskie krafty i wszystkie były paskudne, to świadomość, że mam jeszcze w zapasie Imperiala podniosła mnie na duchu.
Występuje w butelkach 350 ml, 1 litr, puszkach 350 ml, 500 ml i 710 ml (te dają najlepszą relację cenową)