Rogue Ales, Yellow Snow IPA

[GaryFisher]

Oregon, Rogue Yellow Snow IPA

Info ze strony browaru:

Tasting Notes:
Pale golden in color with a hoppy fruity aroma. Big hop flavor up front complemented by medium body and hoppyness mid-pallet.
Finishes with a characteristic lingering bitterness.

Specs:
15o PLATO
70 IBU
76 AA
14o Lovibond
(szto eta AA i Lovibond??)

7 Ingredients:
Cara Foam, Melanoiden & Great Western 2-Row Malts; Amarillo & Perle Hops, Free Range Coastal Water & Pacman Yeast.

History:
Yellow Snow IPA was originally introduced for the 2000 Winter Olympics in Salt Lake City. Yellow Snow is Rogue’s tribute to winter sports everywhere—downhill skiing, snowboarding, cross country, ice hockey, ice fishing, snowmobiling, and even curling.
It will be available November 1st in select states where mountains and snow can be found.

Kolor: mętny, jasny bursztyn [5]

Piana: bardzo wysoka, tylko 2/3 zawartości flaszki zmieściło się na raz do szklanki 0.3l, piana jest drobnoziarnista i bielutka, opada dosyć wolno, brudzi szkło, kożuch zostaje do końca [4.5]

Zapach: ziołowo-chmielowy, całkiem intensywny z ziarnistym, słodowym tłem, poza tym czuć trochę ananasa i mandarynki, czysta poezja [5]

Smak: chmielowy, ziołowy z silną ale niezbyt ostrą goryczką, z tyłu chleb i ziarno, wyraźnie czuć nutę ananasa i mandarynki, świeży i orzeźwiający, genialny; po ogrzaniu czuć wyraźną nutę alkoholu [4.5]

Nasycenie: dosyć wysokie ale nie za bardzo [5]

Opakowanie: brązowa butelka 12 FL.OZ., ciekawa etykieta, typowa dla tego browaru, kapsel firmowy, brak kontry, poza tym nigdzie nie podano zawartości alkoholu ani daty ważności, za to minus [4.5]

Producent: Oregon Brewing Co., Newport, OR 97365 USA; www.rogue.com
Zakupione w: Euston Tap, 190 Euston Road, Londyn
Degustowane: 20.02.2012r. ok. godz. 19:45GMT
Soundtrack: "II" by Led Zeppelin

[Kolesław]

Zapach na początku zaskakująco delikatny. Słodycz, subtelne ciasto drożdżowe z morelami. potem robi się bardziej konkretnie - więcej pikantnej marmolady, trochę kwiatków, znowu drożdże i wreszcie chmiel goryczkowy.
Piana bardzo wysoka, śmietanowa, tłusta. Zapada się pod własnym ciężarem i w taki sposób powstaje na środku gruba, mięsista beza i trzyma się, trzyma...
Gazu prawie nie ma.
Kolor bursztynowy, solidnie zamglony.
Smak. Konkretna, jednoznaczna gorycz na niezbyt mocnym, a jednak wyczuwalnym, żywiczno-morelowym tle. Finisz gorzki, po prostu gorzki. Dominuje.
Piwo raczej dla zwolenników mocnych wrażeń. Nieco przegięte, ale intryguje, wciąga. A jak już przetrzyma się ten uderzający atak, nadciąga świadomość, że układa się jak idealnie skrojone puzzle.