Castel-Sakartvelo, Germanuli Tradiciuli

[grzech]

Otrzymane w prezencie od znajomej, która dzielnie taszczyła je z kraju pochodzenia.

Butelka 0,5 l, zielona, alkoholu 4,5%.

Kolor jasnomiodowy, jak na pilsa przystało, niezły. Piana średnio wysoka, jednak nietrwała. Gazu w sam raz - na początku widoczny w postaci licznych bąbelków, potem już tylko wyczuwalny w trakcie picia. Zapach chmielowy, typowy dla piw w zielonych butelkach. Smak to spora goryczka, nieco chmielowych aromatów, akcenty słodowe i "coś" jeszcze. Takie jakieś mdławo-przypalone posmaki. Może kukurydza, czy inne świństwo. Ogólnie przeciętne piwo, popsute dodatkowo owym wspomnianym posmakiem. Etykieta i kontra zapisane gruzińskimi makaronami. Czytelna tylko data ważności. Firmowy kapsel, odkręcalny.

[kloss]

Obecnie ma 4,8% alkoholu i występuje w plastikowych butelkach 0,5 l (być może również w większych plastikach, ale jako, że te omijałem szerokim łukiem, to nie mogę kategorycznie stwierdzić).
Goryczka rzeczywiście spora, słodowości nie wyczułem, natomiast nieprzyjemny posmak przypominał mi sfermentowane owoce.
„Germanuli” oznacza „niemieckie”, ale raczej nie przypomina smakiem typowych niemieckich lagerów.