Duvel Moortgat, Vedett Extra Ordinary IPA

[Swaroga]

Warzone przez Duvel-Moortgat.

6%.

OCZY : piwo jest delikatnie mgliste o kolorze pomarańczowym. Piana nie jest wielka, ma kolor brudnej bieli.

NOS : tarta, skórka od cytryny i pompelo, pomarańcza, lawenda.

USTA : mocno gazowane piwo o wodnistej konsystencji. Oleiste.
Piwo jest umiarkowane pod każdym względem ; delikatnie słodkie o typowych dla stylu nutach tarty. Gorzkość jest wyraźna ale nie do przesady. Oczywiscie dominują tu nuty grejpfrutowe. Posmak nie trwa za długo i jest delikatnie kwaskowaty.

ODCZUCIA : umiarkowane nie znaczy, że złe. Jest to piwo do picia bardziej niż do degustacji. Trochę podobne do Session IPA, czyli mało alkoholowe i łatwe w piciu regularne IPA. Porównywając je do tenorów w tej kategorii to Vedett wychodzi marnie. Ale jak na stosunkowo łatwo dostępne piwo o przystępnej cenie to wszystko gra.

OCENA :
smak : 6/10
pijalność : 8/10

[wpadzio]

Extra Ordinary IPA*, czyli, że takie niezwykłe? Ale zaraz, zaraz... na dole etykiety mamy: "*IPA, but not really from India and not really a pale ale"...
Ok
Od czasów recenzji Swarogi spadła do 5,5% zawartość alkoholu. Składu brak. Ale napisali, że było chmielenie na zimno.

Bursztynowo-pomarańczowa barwa o wyraźnym zamgleniu.
Piana błyskawicznie niestety znikła, nie zdążyłem się nawet przyjrzeć pisząc o barwie. Duże ślady po bąblach jako pozostałość. Na powierzchni coś niby szlak do Indii.
W pierwszym odczuciu miękki, owocowo-kwiatowy aromat. Brzoskwinia, cień cytrusów i delikatne chmielowe odcienie. Gdzieś dalej kwaskowa nuta.
W smaku pojawia się dość znaczna goryczka, i wzrasta odczucie kwaśności. Nuty owocowe (może poza cytrusami) i kwiatowe praktycznie ustępują pola ziołowej, trawiastej, nieco cierpkiej chmielowości. W posmakach dodatkowo lekko ziemiste odchmielowe nastroje.
Nagazowanie średnie w odbiorze, choć po pewnym momencie organizm odczuwa namiar gazu w żołądku.
Butelka jak na zdjęciu wyżej. Nuda w barwach flagi Wybrzeża Kości Słoniowej. A przecież to nawet nie 1/3 drogi do Indii (- no ale not really from India, co się czepiasz chamie-
- aaa, sorry). Na kontrze facet z extra(ordynarnym, fuj) wąsem. Kapsel przypisany piwu.

Stosunkowo wyraziste piwo, o dość mocnym nachmieleniu, choć jak na IPĘ brakuje mi w smaku szerszej palety estrowych nastrojów. Na plażowym wybrzeżu rodem z flagi jednak na pewno może wprowadzić popłoch 7,5 w skali 1-10.

[grodek]

KOLOR: złoto-pomarańczowy, delikatnie zmętnione.
PIANA: niemal biała, drobnopęcherzykowa, mało obfita, lecz trwała, osadzająca się krążkami na szkle.
ZAPACH: przyjemny, owocowy (winogrona, liczi, trochę cytrusów), kwiatowy (różany), marmolada, lekko perfumowany.
SMAK: w smaku owocowe, z nutą nadzienia różanego, powideł i lekkim karmelem. Finisz nieco wytrawny, kwaskowaty z wyraźnie zaznaczoną goryczką.
WYSYCENIE: średnie.
OGÓLNIE: smaczne i pijalne, jednak zaskakujące aromatem i smakiem, głównie ze względu na nuty różanej marmolady. Butelka o pojemności 0,33L, termin do 06/2019.

[Pancernik]

Całkiem przyzwoita IPA, wypita w irlandzkim pubie w samym pępku Brukseli.
Pinta (chyba) kosztowała, zdaje się, EUR 8,60 , ale może dlatego, że to tuż obok Donaldów i Beat...
Być może wrażenia przesadnie pozytywne, bo na zewnątrz upał, a pita w samo południe...

[Javox]

Bączek ma wewnątrz płyn o zawartości alko 5,5% a IBU deklarowane to 40.

Piana - dość sporo na początku a potem cienka warstewka.
Lacing - sporo.
Gaz - średni.
Barwa - zamglony, jasny pomarańczowy.
Aromat - owocowość belgijska, mandarynka i suszona morela. Cytrusy bliższe pomarańczy.
Smak - tylko lekko słodkie, gorzka egzotyka, gorzka cytrusowość w raczej lekkiej goryczce.

Ogólnie całkiem dobre...