De la Senne, Brusseleir

[AdrianR]

Belgian strong ale o nutach charakterystycznych dla piw świątecznych z brukselskiego browaru de la Senne.
Butelka 33cl, kapsel golas z datą przydatności, alkohol 8%
Kolor - ciemno brunatne
Piana - wysoka, gęsta, trwała
Zapach - czekolada, śliwki, wiśnie, kwiaty
Gaz - niski
Smak - suszone owoce, delikatna paloność
Degustacyjne, deserowe piwo.

[wpadzio]

Interpretacja stylu Black IPA, w składzie także słodowane żyto.

Ciemnobrązowa, niemalże nieprzenikniona barwa. Przy nalewaniu widać zmętnienie.
Wysoka jasnobeżowa piana, o jednorodnej drobnej teksturze. Długo opada, tworząc mięsistą czapę i silnie zaznaczając się na ściankach szkła.
Aromat stosunkowo miękki, trochę jakby stoutowy, ciemny, karmelowy, nieco mleczny, kawowy. Na drugim planie pojawia się trochę owocowo-cytrusowych nut odchmielowych. Ale naprawdę niedużo. Pomimo 8% alkoholu nie wyczuwa się.
Smak to przede wszystkim palone klimaty słodowe, z takąż ciemną goryczką, dość długo pozostającą na podniebieniu. Jest znacznie ostrzej niż w zapachu. Wyraźne ziarno kawy, anyż, i tylko nieco karmelowej słodkości. Natomiast chmielowe klimaty, których można było się spodziewać w IPIe na poziomie śladowym. Alkohol bardzo nieznaczny.
Nasycenie gazem wyczuwalne w ustach.
Butelka jak u kolegi powyżej. Facet z pararakietkami na plecach odlatuje z kranikiem w dłoni. Ku lepszej modernistycznej rzeczywistości, o czym świadczy zdecydowany gest (tak to wygląda) Kapsel goły z datownikiem.

Jak na czarną IPĘ brakuje mi tutaj aromatów chmieli. Dodatek słodu żytniego zdecydowanie zaś zaostrzył profil smakowy. Do ślepej degustacji i zabawy w zgadywanki co to jest doskonałe A na poważnie to dobre, wyraziste piwo ze zdecydowaną ciemną duszą. Obiektywnie za wrażenia z konsumpcji 8,5 w skali 1-10.