Brunehaut, St Martin Tripel

[grodek]

W aromacie owocowość z domieszką ziołowo-przyprawową oraz słodowość. Wyraźnie wyczuwalna też nuta "winna". Pomimo dość wysokiej temperatury serwowania (ok. 18 stopni) aromat bardzo słaby. W smaku czuć treściwość, słodowość, niewiele jednak belgijskich smaczków charakterystycznych dla tripla. Goryczka alkoholowa, wyraźna dopełnia negatywny odbiór tego piwa. Wysycenie wysokie, piwo musiałem nalewać na raty. Na plus obfita i trwała piana, która ładnie pozostaje na szkle. Alkohol 9 % obj. W składzie podano, że dodano przyprawy (nie podano jakie). Kapsel w ciemnozielonym kolorze, golas.
Rozczarowanie, bardzo słaby belg. Piwo zaliczone, nie do powtórki.
Termin do 12.2017.

[grodek]

Zdjęcie.

[darekd]

Browar z Walonii (Hainaut) tuż przy francuskiej granicy.

Ekstr. 17,8%
Alk. 9
IBU 30

Aromat - jak na styl nie jest specjalnie intensywny. Na samym początku lekkie kwaskowe nuty owocowe ciut ocierające się ocet, potem już tylko korzenność z słodowym biszkoptem
Piana - wysoka, trwalsza, długi i postrzępiony kożuszek
Barwa - ciemne złoto
Wysycenie - jak na belga umiarkowana, musuje wyraźniej
Smak - solidna biszkoptowa podstawa, korzenność, owoców bardzo niewiele, natomiast w ustach zalega wyraźna goryczka korzenna (może to te przyprawy)
Treściwość - solidna

Nierówne piwa warzą. Trafiłem na bardzo fajnego blonda, dubbel (bruin) i ten tripel nie do końca udane.
W tym wypadku nie jest złe, ale jednak to nie to.