Van Steenberge, Leute Bokbier

[Kolesław]

Zapach słodki słodowy. W tle przebija się paloność i prażoność.
Piana (u mnie) zaledwie średnia! Kremowo-beżowa, gęsta i całkiem (tylko!) trwała. Wysycenie nie za wielkie, ale jednak szczypie.
Kolor mniej więcej taki jak w doppel bockach, tylko w świetle czerwony refleks jest jaśniejszyi przy tym mniej przejrzysty.
Smak zaskakująco wytrawny, ale też i słodki. Zadziwiające jest jak ciągle te dwa przeciwstawne niby smaki przebijają się nawzajem, z jak doskonałym skutkiem uzupełniają się, balansują. Mój egzemplarz i moim zdaniem smakiem nie tak znowu bardzo różnił się od klasycznych doppel bocków dolnej fermentacji. Był przy tym jakby bardziej czysty klarowny (w smaku oczywiście).
Bardzo, bardzo.
Wygląda na to, że piwo to ma wiele oblicz. Ja degustowałem w dniu upływu terminu przydatności do spożycia.

[toto]

Kolor rubinowoczerwony, klarowne.
Piana obfita, z tendencją do tworzenia się wielkich bąbli, beżowa, trwała, oblepia szkło.
Zapach mało wyraźny, lekko owocowy, nuty palone.
W smaku ciemnosłodowa paloność, z cierpką nutą owocową. Gdzieś w dalekim tle alkohol.
Nasycenie nieduże, pasujące do stylu.
Niezgorsza ciekawostka (koźlak górnofermentacyjny), ale bez rewelacji. Kupione za 7,49 w Almie (0,33).

[kishar]

Kupione już jakiś czas temu i zdążyło się nawet przeterminować (dat ważności to 16.10.2008).
Zapach - przyjemny z dominacją owoców w tle słodowy.
Przepotężna brązowawa piana, bardzo trwała.
Barwa brązowa wpadająca w rubin.
W smaku dominują owocowe posmaki, lekko kwaskowate w tle goryczka, nie czuć mocy, ogólnie bardzo ciekawe smakowo piwo.
Wysycenie bez zarzutu, tak samo jak i opakowanie.
Ocena to to jakieś 4.4.

[Tapir]

Kolor - bardzo ciemny brąz, lekko mętny. Pod światło wiśniowy.
Piana - bardzo obfita, gęsta i sztywna. Trwała, opadając zostawia sporo śladów na ściankach kielicha.
Zapach - palone słody i sporo owoców, średnio intensywny.
Smak - Na początku czuć przede wszystkim owocowe posmaki (wiśnia, suszone owoce), potem sporo palonych nut, są akcenty kawy i ciemnej czekolady, przełamane na końcu delikatną kwasowością. Cały czas towarzyszy nam bardzo delikatny, lekko rozgrzewający posmak alkoholu. Całość wytrawna i dość treściwa.
Wysycenie - średnie.

Kupione za 7.99 w PiP.
Ciekawy koźlak - miła odmiana od dolnofermentacyjnych. Warte spróbowania.

[chitos]

Kolor: Pod światło wiśniowy, odrobinę mętny.
Piana: Drobnopęcherzykowa z lekkimi akcentami na kremową, utrzymuje się 1,5 cm warstwa do samego końca picia.
Zapach: Palony słód, winny oraz owocowy.
Smak: Jest to wymieszanie owocowego smaku z słodem palonym. Pojawia się również słaba kwasowość . Alkohol można wyczuć ale jest tylko delikatnym zakończeniem.
Wysycenie: Średnie w kierunku wysokiego.

Piwo jest ciekawą wariacją na temat koźlaków. Zdecydowanie warte spróbowania.

[jacer]

Dlaczego wariacją???

[Twilight_Alehouse]

Dlaczego wariacją???

Może dlatego, że klasyczny koźlak jest dolnej fermentacji, a tylko Holendrzy i Belgowie robią górne?

[jacer]

Może dlatego, że klasyczny koźlak jest dolnej fermentacji, a tylko Holendrzy i Belgowie robią górne?

Holenderski też jest klasycznym od przynajmniej 130 lat.

[Twilight_Alehouse]

Holenderski też jest klasycznym od przynajmniej 130 lat.

Niemiecki trochę dłużej.

[jacer]

Niemiecki trochę dłużej.

Taaaa, może jeszcze dolnej fermentacji?

[Seta]

Moim zdaniem to nie powinno się nazywać koźlakiem, tak jak belgijska pszenica to wit...

[jacer]

Moim zdaniem to nie powinno się nazywać koźlakiem, tak jak belgijska pszenica to wit...

Tylko, że Weizen jest robiony ze słodu pszenicznego a Witbier z pszenicy nie słodowanej.

Według mnie to niemiecki Koźlak nie powinien się nazywać Koźlakiem

Ale kończę dyskusje. Może w czerwcu uda mi się zamieścić artykuł o Koźlakach, a właściwie o mitach z nim związanych.

Na dziś tyle

[chitos]

Widzę, że niezłą dyskusję wywołałem swoją oceną.
Twilight_Alehouse dobrze myślał, chodziło mi o to, że zawsze sądziłem, że jak koźlak to musi być dolna fermentacja. Widać, że moja wiedza piwna się dopiero rozwija.
Jacer będę czekał z niecierpliwością na Twój artykuł o tym jakże ciekawym a zarazem smacznym gatunku piwa.

[Rzeszowiak]

Ciekawe piwo, w porównaniu z naszym sztandarowym koźlakiem z Ambera, jest on bardziej wytrawny. Zdecydowanie mocniej czuć w tym piwie kwasowość.

Kolor ładniejszy w polskim koźlaku

Generalnie bardziej mi podchodzi amberowski koźlak, zwłaszcza w wersji beczkowej.

[Twilight_Alehouse]

Piwo kupione w "Piotrze i Pawle" za 7,99 zł.

Kolor: Bardzo ciemny brąz, pod światło ledwo co prześwituje, choć widać, że piwo jest mocno mętne.
Piana: Potężna i wysoka. Wprawdzie dość szybko opada, ale obficie oblepia szkło.
Zapach: Silny, owocowo-orzechowo-karmelowy. Pachnie jak krzyżówka belgijskiego dubbela z niemieckim koźlakiem.
Smak: Pierwszy łyk to wrażenie dużej treściwości, potem pojawia się wytrawność i wyraźna palona goryczka. Jest też goryczka chmielowa i całe spektrum owocowo-karmelowych smaczków, pozostające jednak w tle. Do tego przyjemne, alkoholowe ciepełko. Tu też można powiedzieć, że smakowo to krzyżówka belgijskiego dubbela z niemieckim ciemnym koźlakiem.
Opakowanie: Jak na zdjęciu MarcinKa. Etykieta sympatyczna, kapsel bardzo ładny.
Uwagi: Piwo jest trochę wytrawniejsze niż się spodziewałem, ale i tak zapewnia sporo wrażeń. Różni się natomiast od koźlaków holenderskich.