Abbaye Notre Dame de Scourmont, Chimay Triple/Cinq Cents/Blanche

[Viktor]

Zakupine w "Piwach Świata" na Polnej w Warszawie.
Piwo górnej fermentacji z wtórną fermentacją w butelce, jest mocno chmielone - przyjemny aromat po otworzeniu butelki, piana lekko dziurawa, kremowa, kolor piwa bursztynowy, ładnie gazuje, przebija przyjemny samk drożdży, goryczka idealna. Piwo jest sprzedawane w bączkach z wytłoczoną nazwą browaru. Dla mnie IDEALNE PIWO (oprócz ceny). Całość dopełnia kapsel z logo browaru.
Adres : www.chimay.com

[Viktor]

Uzupełniając : piwo ma zawatrość alkoholu 8 %.
Zamieszczam też etykietę :

[kloss]

Zdecydowanie wolę granatowego "Chimay,a"-dla mnie najlepszy spośród wszystkich trzech.

[Standarte]

Chimay Cinq Cents (tripel)

Ponieważ wymieniłem to piwo wśród moich ulubionych,poczuwam się do skreślenia na jego temat kilku słów.

Uwaga: lektura obowiązkowa dla miłośników wyrobów spod znaku "AUTHENTIC TRAPPIST PRODUCT"
Nie jest to piwo do konsumpcji w pięć minut,"na stojąco",sugeruję pełen luz,wygodny fotel,ciepłe kapcie,w tle muzyka z epoki średniowiecza (najlepiej graduały Perotinusa z Notre Dame)i...Chimay.
Natychmiast po otwarciu szampańskiego korka,w pomieszczeniu unosi się cudowny,cytrynowy aromat.Nalewamy ostrożnie,nie wstrząsając obecnego na dnie osadu.Nareszcie pierwszy,ostrożny łyczek na podniebienie i nagle-trach!-piwo eksploduje w ustach bukietem smaków owocowo-korzennych.Nie pijemy,lecz kontemplujemy drobniutkimi łyczkami,rozpoznając kolejno wszystkie obecne w piwie wątki smakowe.To prawdziwa przygoda dla konesera belgijskich dzieł sztuki. I niech ktoś teraz powie,że szczytem osiągnięć piwowarstwa jest pils!!!

[lzkamil]

Kupione na stacji benzynowej w miasteczku de Panne w Belgii przy granicy francuskiej. Cena troche ponad 5E za czteropak.
Wg strony browaru jest to to samo piwo co opisane gdzie indziej Cinq Cents , tyle ze nazwa Cinq Cents jest tylko na butelkach 0.75 l z szampanskim korkiem. Ja pilem z baczka 0.33 l z nazwa po prostu Chimay Tripel. Woltaz obydwu wersji 8%.
Ciemnozlote, metne, sporo gazu, wysoka drobnoziarnista piana, zanika pozostawiajac trwaly dywanik. Chmielowo-drozdzowy zapach. Smak pszeniczniakowy, lekki akcent slodowy, mocny goryczkowy posmak. Moc tego piwa wyczuwa sie w tresciwosci i intensywnosci smaku bo alkoholu praktycznie nie czuc. Na tle znanych mi belgijskich piw oceniam na 4.5/5-.
Wsrod uzytych surowcow jest 'amidon de froment' (za pomoca wyszukiwarki przetlumaczylem jako skrobia pszeniczna) wiec pszeniczniakowy smaczek pochodzi chyba nie tylko od drozdzy.

[ART]

tematy zatem zostały połączone

[perłyfan]

kloss napisał(a)
Zdecydowanie wolę granatowego "Chimay,a"-dla mnie najlepszy spośród wszystkich trzech.

Wszystkie trzy sa wyjatkowe.Pierwszy Chimay z jakim mialem do czynienia to wlasnie granatowy, kupiony w Brukseli ( 2 E, za 0.33). Przez tydzien w Piwach Swiata na Polnej zostawilem po powrocie z Belgii 150 na Chimaye we wszystkich kolorach. Najbardziej podchodzi mi czerwony. Przepity polskimi pilsami, za kazdym razem przezywam prawdziwa rozkosz pijac Chimaya. To naprawde mistrzostwo swiata...

[docent]

Chimay Cinq Cents czyli wersja Tripel. Kilka dni temu wypiłem butelkę (korkowana 0,75 l) zakupioną jako ostatnią w 'Piwach świata' za (uwaga) 15 PLN . Pierwszy jasny Chimay jakiego piłem. Uwielbiam Chimaya wersję korkowaną, możesz bez żenady zaprosić kobietę na piwo i otwierać je korkociągiem...A ona będzie się ze zdziwieniem spoglądać co to za wynalazek. Rewelacja! Zapach to poezja - feria owocowych klimatów. Ze smakiem może już trochę mniej ekstatycznie, porównywalnie do innych tripli Trapistów. Wszak potęga Chimay osadza się na wersji Grand Reserve. No i tylko szkoda, że Chimay znów nie ma w Polsce dystrybutora...

[docent]

No widzę, że niewielu piwoszy raczyło podzielić się spostrzeżeniami na temat tego piwowarskiego majstersztyku od mojego ostaniego wpisu przeszło 3 lata temu...Tym razem degustowałem piwo leżakowane jakieś dwa lata od zakupu (data na butelce 2008) i trzeba przyznać że wyszło mu to na dobre. Nie ma się tu co rozpisywać o bogatych niuansach smakowo-zapachowych tylko arbitralnie stwierdzić - to absolutnie jedno z najlepszych piw na tym świecie. Tylko dlaczego znów tak trudno je dostać w Polsce?!

[Seta]

Kolejny dar od kumpla, który był dwa dni w... Chimay aby... ściągnąć samochód...
Jako wielki fan belgijskich klasztorniaków muszę stwierdzić - TO PIWO JEST WYJĄTKOWE!
Wspaniały bardzo bogaty smak. Piękna intensywnie aromatyczna kolendra. Jej rozbudowany smak oszałamia po momencie owocowej kwaskowatości, całość wykończona delikatną goryczką. Cały czas towarzyszą temu w drugim planie smaczki korzenno-cynamonowo-piernikowo-czekoladowe. Poemat! Brakuje mi słów, żeby jego bogactwo opisać...
Kolor ciemnego, matowego złota. Piana intensywna, gęsta i trwała. Zasycenie spore.
Grawerowana buteleczka 0,33 (ale mam dwie! ).
Nie jestem pewien, ale najprawdopodobniej jest to najlepsze piwo, jakie piłem w życiu!

[Seta]

Docent mnie przestraszył i wypiłem... Daty przydatności na etykiecie nie znalazłem
Piwo nadal wyśmienite. Jednak pół roku temu było boskie... Może dziś dnia nie miałem?

[sibarh]

Tripel:

[Twilight_Alehouse]

Piwo mam albo od żony, albo od Borysko. Nie pamiętam, bo odleżało parę lat w piwnicy i teraz, 240 dni po dacie ważności, uznałem je za gotowe do spożycia.

Kolor: Miodowy i bardzo mętny. Specjalnie wlałem sporo drożdży, bo tak lubię.
Piana: Dość wysoka, średnioziarnista i trwała
Zapach: Bardzo silny. Żadna to niespodzianka, że zawiera głównie nuty owocowe (wiśnie, truskawki) i przyprawowe (troszkę piernika i curacao).
Smak: Słodowo-drożdżowa eksplozja smaku. Trochę białej czekolady, trochę owoców i wyraźny, goryczkowy finisz. Nie czuć alkoholu w smaku, ale miło grzeje on w przełyk.
Opakowanie: Jak na zdjęciu Sibarha powyżej. I jak to Chimay - w prostocie wzornictwa siła. Biała wersja etykiety ma taką samą klasę jak obie pozostałe.
Uwagi: Nie dość że trapista, to jeszcze Chimay - nie spodziewałem się zawodu i nie zawiodłem się. Doskonałe, treściwe piwo pełne powoli odkrywających się smaczków.

[docent]

Do tej degustacji podchodziłem z obawą. Egzemplarz z 2004 roku, data przydatności 2006 a więc jest już trzy lata po terminie.
Powiem tak: Chimay to nie porter i żadnych fajerwerków wynikających z przeleżakowania nie należy się spodziewać. Piwo trzyma formę i właściwie jedyną jego wadą jest delikatna cierpkość jednak w porównaniu do "terminowego" straciło swą złożoność.
Wniosek: zgodnie z zaleceniami samego browaru należy spożywać je w terminie, tak jak to zrobiłem w 2007 (patrz post #9). Aczkolwiek trzeba się było o tym przekonać na własnym języku

[cap-n-go]

Smakowo na pierwszym planie słody i nuty owocowe, po przełknięciu dochodzi do głosu solidna chmielowa goryczka. Bączek+etykieta estetyczna, zachęcająca do konsumpcji, piana rozbudowana ale nietrwała. Dobre piwo, ale jest wiele smaczniejszych belgów za podobne pieniądze.