Rodenbach, Grand Cru

[Dreamer]

Najbardziej niezwykłe piwo z jednego z najbardziej niezwykłych browarów na świecie.

Rodenbach Grand Cru – Rodenbach Brouwerij, Roeselare
fermentacja spontaniczna (a jakżeby inaczej!), ALE NIE LAMBIC
zaw. alk. 6 %
kolor – brunatno-wiśniowy, niska klarowność
smak: pierwszy łyk wprawia w lekką konsternację – pijemy piwo czy wino? (gdzieś czytałem opinię „najlepsze piwo wśród win i najlepsze wino wśród piw”), wyraźnie wyczuwalny cierpki smak (u niewtajemniczonych może wywołać lekki grymas twarzy) z nutą korzenno-wiśniową (to z maceracji wiśni). Po wypiciu pozostaje posmak goryczki z drapaniem w gardle włącznie.

Piwo niezwykłe, fermentujące z macerowanymi wiśniami przez okres 2 lat w 300-letnich dębowych beczkach. Dopiero po dwóch latach butelkowane (w browarze Palm).

Piwo dla koneserów. Gorąco polecam, ale uprzedzam przed niespodziewanymi doznaniami smakowymi. Kupowane w strefie euro, u nas nie stwierdzono (jak ktoś gdzieś zobaczy niech da znać).

[grzech]

Z Belgami nic nie jest pewne, ale wg mych informacji Rodenbach Grand Cru jest przykładem flamandzkiego, kwaśnego czerwonego ale, piwa górnej fermentacji. Oczywiście dojrzewa długo, ale nic o fermentacji spontanicznej mi nie wiadomo. Z wiśniami (syropem) to robi się piwo Alexander Rodenbach.
Proszę mnie poprawić, jeśli nie mam racji.

[lzkamil]

Kupione w sklepie piwnym na strasburskiej starowce. But. 0.33 l, alk. j.w. Jasnobrazowy kolor, lekko metne, gazu srednio, zapach i smak cierpko-owocowo-szampanowe, bardzo intensywne, powiedzialbym ze lambicowe chociaz to podobno nie lambic. Nie jestem koneserem tego typu piw wiec wprawilo mnie w potezna konsternacje - nie podejmuje sie wystawiac oceny! Zgadzam sie z przedmowca ze to piwo jest niezwykle

[pezet]

Jeśli chodzi o ważenie tego piwa to Grzech jest najbliżej - jeśli pozwolisz to napiszę jeszcze kilka słów o procesie.
Faktycznie jest to piwo górnej fermentacji, które po głównym procesie fermentacji leżakuje w dębowych beczkach. Tam trunek jest poddawany celowemu działaniu flory bakteryjnej (bakterii wytwarzających kwas mlekowy). Następnie mieszane jest z młodym piwem i fermentuje po raz kolejny i ponownie leżakuje w beczkach. Całkowity okres leżakowania wynosi blisko 24 miesiące! Na końcu otrzymujemy to wspaniałe (z całą odpowiedzialnością) piwo.
Faktycznie doznania smakowe są przedziwne i zaskakujące (jak na piwo!) ale warto tego piwa spróbować. Kwaśność i winna wytrawność miesza się z lekkim owocowym posmakiem.
Tak wygląda ten słynny Rodenbach Grand Cru.

[ART]

należy nadmienić że fotka oddaje także dramatyzm sytuacji - fala sztormowa przechyliła łajbę w momencie cykania fotki

przepraszam za wcięcie, w razie czego TA mnie wywali

[pezet]

nie sądziłem, że ktoś zauważy (sam zwróciłem na to uwagę dopiero w trakcie zamieszczania zdjęcia na forum)
.....piwko i butelki postawiłem na lekko pochyłym siedzeniu krzesła - duuuużo wspaniałych piw przywieźli tamtego dnia znajomi z Gent

[Dreamer]

zaw. alk. 6,0%, but. 0,33 l
dostępne w łódzkim Peronie 6.

Historia zatoczyła wielki łuk i niemal dokładnie po czterech latach znów mam okazję sięgnąć po to zadziwiające piwo (tym razem dzięki niezmordowanemu pubowi Peron 6). Jak zauważyli wcześniej Grzech i Pezet dopuściłem się lekkiej nieścisłości opisując to piwo jako produkt fermentacji spontanicznej (chylę czoła ), ale po czterech latach już wiem, że nie tylko ja byłem w błędzie.
Rodenbach (podobnie jak i inne południowoflandryjskie piwa czerwone) to fermentacja mieszana - kombinacja fermentacji górnej (w pierwszej fazie) ze spontanicznym oddziaływaniem flory bakteryjnej podczas dłuuugiego leżakowania w fazie drugiej - o tym wyżej pisał Pezet.

Efekt:
Ciemnowiśniowy, właściwie to nawet bordowy trunek o niezwykle intensywnym kwaskowato-owocowym, ale i lekko słodkawym zapachu roznoszącym się szeroko po pokoju. Silne, szampańskie nagazowanie nie jest w stanie utrzymać syczącej piany, która szybko ginie. Smak totalnie wyjątkowy - octowo-ostry, kwaskowy, cierpki, jakby żywcem wyciśnięty ze świeżych, niedojrzałych wiśni, ale słodkawy przy tym, mocno słodowy z charakterystyczną do tego wszystkiego przypaloną, kawową nutką z aromatem dębowych beczek. I nawet nie tyle ta gryząca gardło octowa cierpkość, co właśnie owa ostro palona, dębowa nutka jest tu chyba najbardziej intrygująca.
Etykieta identyczna jak u Pezeta.

[homerro]

Rodenbach Grand Cru

boski, wytrawny, jedno z najniezwykleszych piw jakie kiedykolwiek probowalem.
w smaku wyszuwalna nuta... porto !!! ale bez krztyny typowej dla tego wina slodyczy.w zapachu nuta szlachetnego, dobrej jakosci owocowego octu. swiezo nalany musuje niemal jak szampan; smak nieslychanie gleboki, w pierwszej chwili szokujacy, nie mniej jednak niezwykly i wytrawny z z bardzo dlugotrwalym posmakiem. doskonale komponuje sie o orzechami, prazonym sezamem. mysle, ze nie kazdemu przypadnie do gudtu, ale ja wiozlem 4 butelki 1300 km

[rkr205]

Popijam właśnie takiego Grand Cru i potwierdzam powyższe wypowiedzi; niezwykłe piwo!
W smaku podobne wlaśnie najbardziej do dobrego porto, tyle, że wytawne, kwaskowe, a nawet jak na poslkie smaki - kwaśne, szczypiące w język i gardło.
Z informacji na etykiecie jest to mieszanka 1/3 piwa świeżego i 2/3 piwa leżakującego przez dwa lata w dębowych beczkach.
Zdecydowanie polecam, zwłaszcza poszukiwaczom nowych wrażeń piwnych.
Tradycyjny wyrób regionalny posiadający certyfikat unijny

Dla zainteresowanych cena w belgijskim supermarkecie: 5,57 Euro za czteropak (+ kaucja za butelki)

[skitof]

Niesamowite piwo. Jak dotąd to najbardziej niezwykłe piwo jakie piłem. Należy do odmiany piw kwaśnych górnej fermentacji warzonych w stylu flamandzkiego czerwonego ale. Aromat to połączenie octu winnego wygładzonego słodem z domieszką pestek wiśni. Pięknie balansuje na granicy określenia tego trunku jako zepsuty, ale jej nie przekracza.
Piję to piwo bardzo wolno, bo zarówno aromat jak i smak są tak intensywne, że nie pozwalają na szybkie wychylenie kielicha. A sam smak jest jeszcze głębszy niż aromat. Tym razem mocniej wyczuć można kwaskowatość, winność piwa i jego tonację wiśniową. Całość zbliżona jest do charakteru lambika, ale podszyta bardziej ciemnymi nutami owoców i młodziutkiego, jeszcze kwaśnego wina. Aż dziw, że to piwo ma 6% alkoholu - nie czuć tego zupełnie. Niezwykłe, naprawdę niezwykłe.

[hasintus]

Zapach: ocet balsamiczny, wręcz zapodaje z lekka śledzikiem w occie, pod tym w głębi czekolada, ciemny słód, wiśnie.
Smak złożony: kwaśny octowy, słodowy, chlebowy, nutki wiśniowe, śliwkowe, winne. Do tego czekolada, delikatna słodycz i na koniec, gdzieś w dalekim tle cytryny i pomarańcze.
Piana nie zbyt wysoka, kremowa, ładnie odkłada się na szkle.
Barwa brązowo-czerwona.
Odruchowo zerknąłem na termin przydatności, jeszcze cały rok, he he ciekawe jak to piwo smakuje po terminie .
A tak poważnie mówiąc dość kontrowersyjne ale smaczne. Tyle, że osobiście wolę Duchesse de Bourgogne, gdzie smak jest bardziej wygładzony i nie ma tak mocnej nutki octowej.

[Twilight_Alehouse]

Kupione 2 lata temu gdzieś w Belgii za 2€.

O metodologii produkcji tego wyjątkowego trunku już wszystko napisano powyżej, więc skupię się na wrażeniach własnych.

Kolor: Przepiękny czerwono-brązowy, kojarzy się z esencjonalnym sokiem wiśniowym. Po niemal dwóch latach leżakowania drożdże grzecznie zbiły się na dnie, a piwo było idealnie klarowne
Piana: Średnio wysoka, znika błyskawicznie. Po piwie fermentacji spontanicznej nie spodziewałem się jednak nic innego.
Zapach: Z początku kompotowo-kwaskowaty, potem zaczyna się wyczuwać nuty kojarzące się z czerwonym porto i z koniakiem, a także z domowym winem porzeczkowym i dobrym ciemnym octem winnym.
Smak: Już różne spontaniczne piwa pijałem, ale i tak moje kubki smakowe przeżyły szok. Piwo jest mocno kwaśne, również w sposób kojarzący się z winem i octem winnym. Sporo też cierpkości, takiej taninowej, ściągającej język i podniebienie. Poza tym mnóstwo nut owocowych, głównie chyba wiśniowych, porzeczkowych i malonowych, zero słodkości, minimalna goryczka. Spore wysycenie ułatwia chyba konsumpcję
Opakowanie: Minimalnie inne niż na zdjęciu Pezeta.
Uwagi: Naprawdę wyjątkowy trunek. Choć parę piw spontanicznej fermentacji już wypiłem, i tak mnie zaskoczył.

[Kwadri]

Rodenbach Grand Cru

Kolor: Brunatno-wiśniowy, pod światło bursztynowo-wiśniowy.
Piana: Beżowa, średniobąblowa, dość wysoka. Opada po kilku minutach do półcentymetrowego kożuszka, później zostawia gruby pierścień.
Zapach: Winno-octowy z nutą porto i rodzynkami w tle.
Smak: Kwaskowy, winno-octowy początek. Po nim delikatna, rodzynkowa słodycz i minimalna goryczka. Zostawia cierpki, kwaśny i ściągający finisz z lekką goryczką, który nieco drapie w gardle. Bardzo nietypowy i kontrowersyjny.
Wysycenie: Średnie i drobne.
Opakowanie: Buteleczka 33cl z nieco inną etykietą niż na zdjęciu pezeta. Alc. 6%.

[Twilight_Alehouse]

Minimalnie inne niż na zdjęciu Pezeta.

Czyli takie:

[chitos]

Dane: eks. nie podany, alk. 6%

Kolor: Brunatno-rdzawy, delikatnie mętny
Piana: Nie jest aż tak intensywna, jednak jest wartewka na piwie.
Zapach: Można wyczuć aromat fermentującego się wina domowego, octu winnego oraz rodzynki.
Smak: Ciekawe, mocna mieszanka cierpkości wraz z kwasowością. Delikatny akcent rodzynek oraz goryczki.
Wysycenie: Średnie, dobre.


Bardzo ciekawa gama smaków w piwie. Warte spróbowania dla bardziej wybrednych piwoszy.