Rodenbach, Rodenbach

[Kwadri]

Rodenbach

Kolor: Brunatno-wiśniowy.
Piana: Beżowa, pół centymetrowa. Szybko opada do niepełnej warstwy, która utrzymuje się prawie do końca.
Zapach: Początkowo niczym wino musujące, intensywny. W tle nutka porto. Później nieco karmelu i delikatna kawa. Ciekawy.
Smak: Kwaskowy, orzeźwiający początek. Potem delikatne posmaki przypominające porto. Są też lambikowe smaczki. W finiszu pojawia się lekka goryczka, ale nadal jest kwaskowy, trochę ściągający, taninowy. Nie drapie w gardle i nie czuć octowych smaczków, jak w Grand Cru przez co bardziej mi smakował.
Wysycenie: Drobne, ale dość duże. Takie szampanowe.
Opakowanie: Buteleczka 0,25 jak na fotkach wyżej.

[Tapir]

Kolor - Brąz i ciemna wiśnia.
Piana - Średnio obfita, gęsta, o kiepskiej trwałości.
Zapach - Intensywny, mocno owocowy (wiśnia, malina, porzeczka), lekko drożdżowy, da się też wyczuć lekki aromat drewna.
Smak - Na początku czuć przede wszystkim wyraźną kwasowość, później wchodzi cała paleta owoców (najwyraźniej chyba wiśnie). Jest tanina jak w lekkim czerwonym winie, czuć lekko nuty lambikowe, w posmaku pojawia się lekka goryczka. Świetnie orzeźwia.
Wysycenie - Dość wysokie.
Opakowanie - Jak na zdjęciu Twilighta.

Kupione za 10,50 w stołecznej "Joli".
Smaczne i ciekawe.

[Kolesław]

Zapach. najpierw kwaśne wino. Potem dużo cukierkowej słodyczy z octowym podkładem. Z głębi drożdże.
Piana kawowo-beżowo. Niezbyt wysoka i gęsta, i takoż nieszczególnie trwała; koronki jednak jak najbardziej. Gaz kwaskowy, mineralny i szczypiący.
Kolor rubinowo-różany.
Smak owocowy słodki i kwaśny, ocet bardzo delikatny. Sporo cierpkości. No i beczka, wyraźna drewniana beczka.
Trzeba wiedzieć, że to piwo, by nie pomyśleć, że jakiś rodzaj wina.

[leona]

W Omercie lany jest Rodenbach Vitage 2008. Ma 7 % alk. czyli jest to coś innego niż zwykły czy Grand Cru.
Ktoś mądry wie z czym to jeść?

[MINIAKos]

Vintage nie jest mieszanką starego i młodego ale, tak jak zwykły czy teraz Grand Cru. Jest niemieszany i dojrzewa Sobie w beczułce specjalnie do tego przeznaczonej, co roku innej. Numer beczki jest oznaczany na butelce.


P.S. Kiedyś tak chyba robili Grand Cru, ale potem zmienili recepturę, a ze starej zrobili wersje limitowaną

[leona]

To nieco wyjaśnia. Tylko zastanawia mnie jeszcze dlaczego to najlepsze, limitowane piwo leją w kegi zamiast wszystko sprzedać w super ekskluzywnej otoczce.

[wpadzio]

Trafiłem w niezwykłej promocji za niecałe 4zł...

Barwa ciemnoczerwona, z domieszką brązu.
Piana niezbyt trwała, szybko zredukowała się do szumowiny i obręczy wokół szkła.
Zapach owocowy, z przewagą wiśni, lekko likierowy, z kwaskowatymi nastrojami.
W smaku przede wszystkim wiśnia i śliwka. Wszystko w kwaskowej otulinie. Skojarzenia z młodym winem lub odgazowanym winem musującym jak najbardziej na miejscu. Bardzo delikatna goryczka. Finisz przyjemnie winno-cierpki.
Wysycenie dodające charakteru smaku piwa. W zasadzie trudno je nawet określić, wydaje się wyższe niż w rzeczywistości właśnie za sprawą bukietu smakowego.
Opakowanie jak na zdjęciu Twilighta. Niewyszukane, proste, nawet rzekłbym, że prostackie. Na kontrze informacja w trzech językach o specyfice Rodenbacha - 1/4 składu to stare, leżakowane ponad dwa lata piwo, a 3/4 to piwo młode.
Niezwykle ciekawa ciekawostka. Oryginalny smak, ponoć charakterystyczny dla tego rejonu Flamandii. Wyjątkowo orzeźwiający.
Osobiście preferuję nieco inne piwne nastroje, jednak chylę czoła przed oryginalnością. Dlatego nie pokuszę się o konkretną ocenę.

[VanPurRz]

N.V. Brouwerij S.A. Rodenbach, B-8800, Roeselare, Sud-Flandrie

Butelka 0,25 z bardzo prostą a jedczocześnie świętną etykietą. Alk. 5 % obj.
Piwo o kolorze brutnanym z opalizującą ciemną czerwienią. Piwo fermentacji mieszanej. Po otworzeniu butelki, na cały pokój uniósł się zapach wina musującego. Tak właśnie też to piwo smakuje, jak wytrawne wino musujące, wyraźnie owocowo, orzeźwiająco, w tle jednak można wyczuć delikatną goryczkę. Bardzo łatwo się je pije, aż strach, ilemożna by go wypić na Sylwestra Bardzo dobre piwo i świetny zamiennik szampana w sylwestrową noc.

Nadal świetne.

[e-prezes]

Aromat plus delikatny winny winisz to coś co w tym piwie jest wyśmienite. Kwasowość nie budzi wątpliwości, ale nie jest to typowo octowa kwasowość ani ta z berlinera - cytrynowa. Gdzieś w tle zostaje odrobina schowanej słodyczy zamykającej całość.
Wysycenie drobniutkie, ale o dziwo wystarczające dla podkleślenia stylu i zauważalnej obrączki z piany utrzymującej się do końca.
Degustuje drugi (o ile pamiętam) raz, po 10 latach przerwy, więc trudno mi się odnieść do poprzedniej próby. Warto spróbować i te 250 ml jest w sam raz.

[wrednyhawran]

To już drugi raz, kiedy mam okazję degustować to bardzo smaczne piwko o pięknym głębokim brunatnoczerwonym kolorze. Piana nie jest domeną tego stylu, zatem jest bardzo niewysoka i znika dosyć szybko, pozostawiając jedynie otoczkę i kilka plamek na szkle. Smak i zapach są bardzo dobrze zgrane, dominują kwasowe akcenty winne, podszyte delikatną i ledwie wyczuwalną, trochę czekoladową słodyczą. Kwaskowość jednak dominuje zdecydowanie. Nagazowanie drobne, opakowanie ładne, choć buteleczka mogłby być nieco większa

[Kazimierz_W]

Piwo Rodenbach można spotkać również w formie posiłku. Jakie było moje zdziwienie gdy w olsztyńskim Rascie wypatrzyłem, chyba, belgijski ser robiony z użyciem tego właśnie piwa. A, że z Żywca przywiozłem sobie jedną butelkę, niewiele myśląc zakupiłem kawałek, do konsumpcji łączonej. O samym piwie napisano już wiele powyżej, to ja może o samym serze.
Ser (niestety krąg był już pocięty więc nazwy nie uświadczyłem, Pani też za dużo nie wiedziała, ale nadal dumnie widoczne było logo Rodenbach, oraz informacja, że ser jest produkowany z jego użyciem- tak mi się wydaje bo z flamandzkim u mnie słabo) jest bardzo miękki, kroi się go upiornie. W smaku słodki, ale bez przesady. Nie będę ściemniał, gdyby nie napis nigdy bym nie wpadł, że jest tam dodatek Rodenbacha. Zapach niezbyt intensywny.
Poniżej moja amatorska fotka i kompozycja. Muszę przyznać, że całość pięknie się komponowała razem. Słodkawy ser, winne wytrawne piwo, i w miarę wytrawne truskawki. Polecam wszystkim bardzo gorąco

[docent]

Mam wrażenie, że piwo w wersji beczkowej jest niezbyt stabilne. To próbowane na Festiwalu Birofilia było bardzo smaczne - odpowiednio kwaskowe, z umiarkowanym ale wyczuwalnym wysyceniem. Idealnie orzeźwiające, w sam raz na początek kolejnego dnia degustacji
To próbowane z poznańskiej Setce miało już silniejszy kwasek ale przede wszystkim brakowało nagazowania. Dzięki temu przypominało odstały ruski "szampan".

W obecnej sytuacji coraz częstszego pojawiania się różnych odmian amerykańskich PA, to właśnie sour ejle będą prawdziwymi białymi krukami na piwnym rynku.

[coder]

Aromat: czerwone owoce, ciemny karmel, czysty i przyjemny

Piana: niska, rzadka, nietrwała

Barwa: ciemny rubin, klarowne

Smak: owocowy, cierpki (lekko octowa kwaskowość) z solidną podbudową słodowo-karmelową

Goryczka: niewyczuwalna

Odczucie w ustach: pełnia stosunkowo duża jak na styl, lekko szorstkie

Ogólne wrażenie: świetne piwo, złożone, ciekawe i pijalne

[yoxik]

Rodenbach
Brewed by Brouwerij Rodenbach (Palm)
Style: Sour Red/Brown
ABV: 5.2%

Piana niewielka, znika prawie cała. Kolor błotnisty pod światło wpadający w czerwień. Aromat kwaskowy, winogronowy z lekka słodyczą, drewnem. Smak intensywnie owocowy, jabłka, winogrona, wiśnie, pestkowy, umiarkowanie kwaśny z lekka słodyczą. w tle taniny z beczki dębowej. Piwo dość lekkie, sprawia wrażenie rozcieńczonego. Dobre.

[rafalek21]

Piana niska, szybko znikła.
Kolor chyba ciemno rubinowy.
W zapachu winogrona, trochę octowy, owocowa kwaśność, dość intensywny.
Smakowo, wytrawny, owocowe(wiśnie, jabłko, mniej winogron) beczka, niewysoki kwasek, lekkie.
Wysycenie średnie - dobrze pasuje.

Smaczne piwo, wziąłem tylko jedno na spróbowanie, ale następnym razem odłożę też coś do piwnicy. Warka do 29.11.2017.