Van Den Bossche, Pater Lieven Blond

[Dreamer]

zaw. alk. 6,5%, but. 0,33 l.
dostępne w Polsce (sieć Bomi)

Mój pierwszy kontakt z małym rodzinnym browarem w St. Lievens-Esse. Browar zbudował swoją solidną reputację ponoć na wyśmienitych ciemnych ales, wytwarzanych przez 100 lat wg tej samej receptury, choć ostatnio zdobywa rynek serią piw Pater Lieven. I oto jedno z nich...
zapach - pszeniczno-drożdżowy;
kolor - jasny, słomkowo-miodowy, piwo lekko mętnawe (refermentacja w butelkach);
piana - gęsta, maślana, typowo pszeniczna, po jakimś czasie zostaje tylko wianuszek;
smak - pszeniczna klasyka belgijska; zacząłem testować trochę zbyt schłodzone, dlatego dopiero po pewnym czasie piwo ujawniło swój charakter: spod "pszenicy" wyłoniły się cudownie rześkie nutki kwiatowo-owocowe lekko cierpkawe (cytrynowo-pomarańczowe) i słodkawe (miodowe?) zarazem; bardzo lubię takie piwa z "drugim dnem" smakowym;
wysycenie - solidne, szczypiąco-zalegające.

Idealne dla wielbicieli jasnych belgijskich pszeniczniaków: przy takiej palecie pochowanych smaczków ich odkrywanie trwa do ostatniej kropli w pokalu.

[grzech]

Blond- jasne.
Blanche - białe (pszeniczne).

[Twilight_Alehouse]

Blond- jasne.
Blanche - białe (pszeniczne).

Ale belgijskie blond ales miewają często w zasypie mniejszy lub większy udział słodu pszenicznego.

[Dreamer]

Pisząc o pszenicy nie kierowałem się żadnymi wskazówkami na etykiecie, bo takich tu po prostu brak. Wystarczy jednak zaczerpnąć choć łyk tego piwa, aby wyczuć specyficzny smak słodu pszenicznego, który rzeczywiście nie musiał być jedynym użytym w produkcji tego piwa...

[lzkamil]

Gdzieś kiedyś wrzuciłem jakieś moje dywagacje o smaku pszenicznym bez pszenicy i wyszła z tego całkiem spoa dyskusja ale nie mam już siły odpalać wyszukiwarki...

[Maggyk]

Gdzieś kiedyś wrzuciłem jakieś moje dywagacje o smaku pszenicznym bez pszenicy i wyszła z tego całkiem spoa dyskusja ale nie mam już siły odpalać wyszukiwarki...

Ta dyskusja, o której pisze lzkamil znajduje się tutaj.

[Dreamer]

Wczytałem się w tę interesującą dyskusję (dawno temu to było i nie dotarłem do niej wcześniej) i niniejszym potwierdzam słuszność tezy: CZŁOWIEK UCZY SIĘ PRZEZ CAŁE ŻYCIE.

Sensorowi gratuluję imponującej wiedzy, eugenolowi i winyloguajakolowi (nazwy związków aromatycznych w piwie, a nie nicki forumowiczów ) - smaku jaki potrafią nadać piwu, a ulubione przez siebie belgijskie ale, które dotąd wydawało mi się "pszeniczne" (właśnie ze względu na smak) odtąd będę nazywał "eugenolowe" ( )

Wobec tych wyjaśnień oczywiście koryguję wszystkie pszeniczne zachwyty umieszczone w opisie piwa, o którym traktuje temat, co wcale nie umniejsza jego baaaardzo dobrego, eugelonowego smaku.

[Wrotka]

Zrobiłem sobie ostatnio festiwal piw belgijskich. Dziś padło na PL Blonde.

Smak: bardzo podobny do ukraińskich biłych. Czuć jak by kolendrę. Jednocześnie smak jest piwny, chmielowy. Bardzo fajny. Z biegiem czasu coraz mniej czuć specyficzną nutkę a coraz bardziej piwo
Zapach: z początku jak bym wąchał szampana. Z biegiem czasu zapach znika
Kolor: bardzo ładny słomkowy. Trochę jak jasny pszeniczniak
Nasycenie: z początku fajne, podobne do tego z Brune, z biegiem czasu zdecydowanie słabnie
Piana: zobaczyłem w butelce osad, więc lałem je jak pszeniczniaka. Z początku ok. 3 cm piany, później jedynie nikły wianuszek przy brzegach
Opakowanie: bardzo ładne i z dedykowanym kapslem jak we wszystkich PL. Ciekaw jestem co przedstawia rysunek na etykiecie

W mojej butelce pływał osad przypominający rozmoczone kawałeczki chleba. Ot myślałem normalna rzecz. Jednak nie udało mi się nalać piwa tak, żeby ten osad nie wylądował w szklance. Mam wrażenie, że mieszanie końcówki w butelce nic mi nie dało. Nie mniej pijąc nie poczułem tego osadu w ustach. Poprzednicy nic nie pisali o osadzie, więc może ma on coś wspólnego z faktem, iż przez jakiś czas piwo leżało w zbyt wysokiej temperaturze a może sprawa się wyjaśni gdy przeczytam topik do którego link zamieścił Maggyk

Podsumowanie: fajne piwko, warto spróbować, jednak chyba tylko spróbować. Jeśli lubimy piwko z taką nutką to taniej wyjdzie inwestycja w Biłe. Choć to oczywiście nie do końca to samo.
Zdrówko!

[darekd]

Nadal 6,5% alk. Opakowanie właściwie bez zmian.

Aromat - intensywny (początkowo), kwiatowo-owocowy (morele), słodki z korzennym muśnięciem
Piana - wysoka, niezbyt trwała, dłuższy kożuszek
Barwa - zmętnione jasne złoto
Wysycenie - średnie, choć musuje wyraźnie
Smak - owoce z lekką cierpkością, jakaś taka trochę mdława nuta, chmiel stosunkowo wyraźnie wyczuwalny jak na styl, podobnie z goryczką, trochę korzenności. Trochę rozgrzewająca gardło końcówka
Treściwość - solidna

Ta mdława nuta przypomina mi o kolendrze, której nie lubie, ale nie jej w składzie. Dla mnie dość ciężko pijalne i nie porwało mnie, choć możne je uznać za przyzwoite piwo.