St. Bernard, Watou Tripel

[sibarh]

Butelka 0,33 litra, alk. 7,5 %, eks. brak, kapsel dedykowany piwu
Kolor - ciemno-miodowy, mętny
Piana - drobna, gęsta, olbrzymia i trwała
Zapach - delikatnie drożdżowy plus nuty owocowo-winne
Gaz - włąściwy
Smak - lekko drożdżowe, wyraźne nuty owocowe, mocno słodkie, nuty winne wyczuwalne, goryczka średnia, pod koniec picia posmak drożdżowy bardzo wyraźny
Smaczne, bardzo dobre piwo.

W moim "zbiorze" piw zagr. nr 927 ( 606 opisane na forum ) 506 - nowe na forum (moje)

[sibarh]

Piwo:

[wpadzio]

Barwa brązowa, wpadająca pod światło w optymistyczny pomarańczowy odcień. Słaba klarowność.
Piana dość szybko redukuje się do cienkiej, ale utrzymującej się do końca szumowiny. Bez zbytniej tendencji do oklejania ścianek.
Aromat mocno przyprawowy, pieprzowy, nieco goździkowy. Słodkie słodowo-owocowe nuty na drugi planie. Ciepłe alkoholowe klimaty spinają całość.
Smak bogaty, przestrzenny. Słodkie, ale nie ulepkowate elementy owocowe, w tym lekka cytrusowa, nieco winna cierpkość, wsparte fenolowymi, przyprawowymi odcieniami, skąpane w wyczuwalnych alkoholowych, ciepłych oparach. Nieznaczna goryczka, wygasająca jednak wyraźnie w posmakach.
Wysokie nagazowanie, lekko podszczypujące w język jako kontrapunkt dla solidnego profilu smakowego. Idealnie.
Butelka 330ml, zgrabnie oklejona, jak na zdjęciu sibarha. Na etykiecie rysunek zabytkowego kościoła w Watou. Estetyczny kapsel też nie uległ zmianie.

Wspaniały, smaczny tripel, o bogatej harmonii aromatów i smaków. Alkohol, choć wyczuwalny, to jednak sprawuje bardzo dyskretną opiekę nad trunkiem. Do mojego ulubionego Karmelieta z Bosteelsa naprawdę niewiele mu brakuje. Dla chcącego poczuć smak piwnej Belgii pozycja obowiązkowa. 9,5 w skali 1-10.