Du Bocq, St.Benoit Blonde

[Dreamer]

zaw. alk. 6,3%, but. 0,33 l
kupione w hurtowni Belgium's Best (Września)

Piwa typu klasztornego produkowane przez Du Bocq noszą nazwę St. Benoit (św. Benedykt). Trochę nietypowo nie jest to klasyczny ciemny mocny dubbel i jasny jeszcze mocniejszy tripel, ale dwa piwa o zbliżonej zawartości alkoholu: jasne piwo blonde i ciemne piwo brune (co prawda, kiedyś browar robił jeszcze jasnego tripla – od tamtego czasu piwo brune traktuje się jako ciemnego dubla).
kolor – miodowo-złoty, zmętnienie spore, ale słabsze niż w innych klasztorniakach;
piana – tradycyjnie wysoka i trwała, mimo że częściowo pęka sycząc ile wlezie;
nasycenie – przeciętne;
zapach – drożdżowo-owocowy (cytrusy), bardzo intensywny;
smak – lekki kwaskowy smaczek, sporo drożdży i niezbyt wysokie nagazowanie... jak w dobrym niemieckim pszeniczniaku; jedynie smak drożdżowy skręca nie w tę stronę, bo czuć w nim typowo belgijskie wtrącenia aromatyczne: wanilię, kolendrę i inne przyprawy (zresztą drożdżom piwo zawdzięcza ową „pszeniczniakowatość”); po rozgrzaniu ujawniają się dodatkowo różne owocowe smaczki, kończące się delikatną, ale szlachetną goryczką; podsumowując: dość niespodziewanie odkrywamy tu gładki „pszeniczny” bukiet, nie zmącony ani cukrem, ani alkoholem.

[kopyr]

smak – lekki kwaskowy smaczek, sporo drożdży i niezbyt wysokie nagazowanie... jak w dobrym niemieckim pszeniczniaku; jedynie smak drożdżowy skręca nie w tę stronę, bo czuć w nim typowo belgijskie wtrącenia aromatyczne: wanilię, kolendrę i inne przyprawy (zresztą drożdżom piwo zawdzięcza ową „pszeniczniakowatość”); po rozgrzaniu ujawniają się dodatkowo różne owocowe smaczki, kończące się delikatną, ale szlachetną goryczką; podsumowując: dość niespodziewanie odkrywamy tu gładki „pszeniczny” bukiet, nie zmącony ani cukrem, ani alkoholem.

Bardzo lubię czytać Twoje opisy smaku piwa, chciałbym kiedyś potrafić swoje wrażenia z degustacji tak plastycznie przedstawić, ale jedno mnie zaintrygowało - w jakim to dobrym niemieckim pszeniczniaku widziałeś niezbyt wysokie nagazowanie? Przecież styl hefe-weizen charakteryzuje się tym, że jest jednym z najbardziej nasyconych CO2.

[Dreamer]

Rzeczywiście, mało precyzyjnie to sformułowałem: tradycyjne pszeniczniaki, znane bez dwóch zdań z potężnego wysycenia CO2 (obserwowanego w postaci wulkanu pęcherzyków w pokalu, no i grubej trwałej piany) jednocześnie zachowują aksamitną miękkość na podniebieniu - ja przynajmniej tak mam, że wyczuwalne nasycenie pszeniczniaka staje się słabiutkie. No i w tym Belgu zauważyłem dokładnie to samo.

[Kolesław]

Zapach głęboki, owocowy, z drożdżowo-korzennym podbiciem.
Piana biała z lekkim jasnokremowym nalotem, dość obfita (tylko "dość" ze względu na kształt pokala), koronkowa. Wysycenie duże, ale bywa większe.
Kolor zloty, lekko matowy.
Smak goryczkowy, ostrawy z podkładem cytrusowo-goździkowym i przyprawowo-korzennym. Goryczka przyjemna - goździkowa.
Może nietypowy klasztorniak, ale jak dla mnie dość typowy jasny, dobry Belg.
Odrobinę inna etykieta: