Westmalle, Dubbel

[grodek]

KOLOR: ciemnobrązowy, po nadaniu całej zawartości butelki zmętnione od osadu drożdżowego.
PIANA: początkowo bardzo obfita, o kolorze jasnobeżowym, drobnopęcherzykowa. Przez całą degustację utrzymywała się cienka obrączka.
ZAPACH: nie powala intensywnością aromatu, choć piwo nie było mocno schłodzone. Dominuje aromat powideł śliwkowych, rodzynek, odrobina przypalonego karmelu. Wyraźnie wyczuwalna nuta alkoholu.
SMAK: dość wytrawne, lekko kwaskowate w smaku. Wyczuwalny posmak czerwonych owoców, odrobina śliwki, rodzynek, delikatny karmel. Na finiszu wyczuwalne rozgrzewanie w przełyku i lekka alkoholowa goryczka.
WYSYCENIE: wysokie, przy otwieraniu piwo zaczęło uciekać z butelki.
OGÓLNIE: smaczne, ale tylko przeciętne, liczyłem na znacznie ciekawsze doznania smakowe. Butelka 0,33 L, termin do 04.05.18.

[darekd]

Obecnie:

[Prusak]

Klasyka, ale wciąż dość ciekawa.
Może dlatego, że przy oczekiwaniach na mocną Begię, mamy piwo, nazwijmy to tak, pół-mocne, wytrawne, o zmimializowanych nutach słodowych, w zapachu również nie epatujące jakąś owocowo-rodzynkową pełnią, raczej świeżością mineraln0-mleczną przupominającą stouta, choć może z moim nosem coś jest nie tak po infekcji sprzed tygodnia. Do tego dochodzą nuty karmelowo-czekoladowe.
W smaku do tego lekka paloność. Znacznie różni się od bardziej miękko-owocowych doubbli.
Piana niewielka, opadająca do obrączki i praktycznue bez śladów na szkle.
Kolor znacznie ciemniejszy niż w p[rzypadku większości piw tego stylu.
Wchodzi dobrze.