Roman, Adriaen Brouwer Finest Dark / Dark Gold

[sibarh]

Bączek 0,33 litra, alkohol 8,5 %, eks. brak, kapsel dedykowany piwu AB
Kolor - brązowy, mętny
Piana - ecrii, średniowysoka, nie trwała
Zapach - delikatnie owocowe
Gaz - okey
Smak - wyraźna słodycz, mocno owocowe, lekka nuta winna, lekka goryczka
Smaczne

W moim "zbiorze" piw zagr. nr 2342 (piwo belgijskie nr 405)- moje 1188 nowe piwo na forum

[sibarh]

Foto:

[Borysko]

Mój egzemplarz wygląda identycznie jak na focie Sibarha.
Beżowa pianka długo utrzymuje się na piwie.
Pod światło w brązowym kolorze piwa pojawia się odcień rubinowy.
Aromat najpier karmelowy i jakby waty cukrowej (przypalony cukier), po pewnym czasie przechodzi w owocowy.
Nagazowanie spore, dodaje temu mocnemu piwu zdradliwej lekkości.
Smak harmonijny, łagodna słodycz słodów karmelowych z lekkim posmakiem czekoladowym przełamana jest wyraźną goryczką chmielową. Jak na 8,5% piwo to zaskakuje lekkością, chce się je pić jak zwykłego ciemniaczka.
Jest to trunek dla ludzi z mocną głową, wchodzi tak dobrze że chce się wypić większa ilość.

[Petitpierre]

Na butelce pisze "Dark Gold", ale woltaż się zgadza. Natomiast nikt nie wspomniał, że Adriaen Brouwer to malarz flamandzki, nawet niezły, który się zapił był na śmierć w wieku 33 lat i malował to, czego sam był uczestnikiem (więc zabawy, pijatyki, etc). Co roku jest festiwal piwny jego imienia, a piwo ma być takie, jakie rzekomo on sam uwielbiał.

Piwo dużo bardziej pełniejsze niż Bush Ambree, które przed momentem skończyłem, więc kolejność jak najbardziej w temacie.

Barwa-ciemne i mętne, piana średnia, pasowałoby do ówczesnych standardów

Aromat: rodzynki sułtańskie, troszkę fig, nie flamanadzku, ale swojsko. Nie do końca typowy bruin, ale na pewno nie dark gold. Dolna nuta mocno trawiasto-ziołowa, wytrawna. Aromat przyjemny, lekko stonowany, przytłumiony przeplatanym cukrem.

Smak: wyczuwalny alkohol, troszkę czekolady i kakao, ale głównie podbicie cukrem. Brakuje dużej dozy słodyczy, jaka wynikałaby z aromatu. Piwo jest ciężkie i gęste, ale w smaku robi się zbyt wodniste.

Wrażenia: ogólnie piwo dość pijalne, spokojnie można wypić parę, ale z czasem alkohol daje za bardzo o sobie znać, kierunek furfural, który robi się zbyt klejący i utrudnia picie. Szczerze wątpię, że śp. Adriaen Brouwer pijał takie piwa, a tym bardziej w większej ilości. Jeśli Bush był naprawdę ciekawy, to jestem rozczarowany tym piwem.

[darekd]

Natomiast nikt nie wspomniał, że Adriaen Brouwer to malarz flamandzki, nawet niezły, który się zapił był na śmierć w wieku 33 lat i malował to, czego sam był uczestnikiem (więc zabawy, pijatyki, etc). Co roku jest festiwal piwny jego imienia, a piwo ma być takie, jakie rzekomo on sam uwielbiał.

To ciekawe, podobno jego jeden oraz znajduje się w Muzeum Narodowym w Warszawie

Aromat - wyraźny słodowy o profilu karmelowym, trochę suszonych owoców /rodzynki/, potem trochę owoce mniej suszone - śliwka
Piana - wysoka, dość szybko się dziurawi i opada
Barwa - bardzo ciemny rubin
Wysycenie - dość wysokie, trochę ostre
Smak - rodzynki, kandyzowane owoce, wyraźne podbicie alkoholowe, na plus to długi, złożony posmak w ustach.
Treściwość - wysoka, ale treści mogłoby być więcej niż tego wyczuwalnego alkoholu.

Do degustacji, ale mnie nie zachwyciło.