Lidskoje Piwo, Żiguliewskoje Specjalnoje

[becik]

alk 5,4$, ekstrakt 11%
Barwa jasnozłocista, piana biała trwała, dość długo się trzyma, W smaku pełne, treściwe, dominuje chmielowy posmak i dobrze zarysowana goryczka. Jedno z lepszych piw na Białorusi jakie piłem

[Kolesław]

Gdy w czasach dogorywania Sowieckiego Imperium często odwiedzałem tę krainę szczęśliwości, w tym BSRR, piwo Żyguliowskie było zazwyczaj jedynym dostępnym. To w wersji specjalnej niczym nie różniło się od zwykłego. (Ceną się różniło - było o kilka kopiejek droższe.) Piło się je wiadrami, musiało mieć ok. 3 % alk. (nie podawali na etykiecie). Ekstraktu miało zawsze 11 %. Zdarzało się, że było kapslowane kapslami, które po wewnętrznej stronie miały prawdziwy, najprawdziwszy korek! Do dziś nie mogę wyjść z podziwu. Fakt, że nijak, pozytywnie, nie wpływało to na jakość piwa.

TO Żyguliowskie, to najpiękniejsze Żyguliowskie jakie w życiu widziałem.

Nawiązanie kształtem etykiety do tradycji jeszcze sprzed I wojny światowej. I to w dobrym guście! 5,2 % alk.! Obiecujące.
Ale niestety, oprócz piany, dość przyzwoitej, piwo okazało się zupełnie nijakie. A chmielu to już zupełnie jak na lekarstwo.
W dodatku na kontrze nawiązanie do innej tradycji, jednoznacznie sowieckiej - informacja, że browar w Lidzie zachowuje oryginalny smak słynnego żyguliowskiego piwa, po raz pierwszy uwarzonego w tym browarze w 1940 r. No, dla Polaka ta złowroga na kresach data jest mało zachęcająca. To mogłoby zepsuć nawet naprawdę dobre wrażenia. Ale tych i tak nie było. Mimo, że mam do niego osobisty sentyment, to Żyguliowskie nadaje się wyłącznie do koktajli - patrz "Moskwa - Pietuszki" Jerofiejewa.

[Hrustgurd]

Kupiony w Minsku. 5,2% to przyczyna tej nazwy - Specjal.
To Kolesław - a co bylo w ten czas?

Kolor: jasno slomiany.
Zapach: slodowy.
Piana: dobrze pieni sie, trzymala sie kilka minut.
Smak: w zasadzie slodowy z lekka goryczka. Przy 5.2 alkoholu on juz czuje sie w smaku. Nie bardzo zle piwo, ale nie najlepsze z polmocnych.

[Kolesław]

- a co bylo w ten czas?

Wywózki na Sybir. Do 17.09.1939 r. Lida była w Polsce. Przed rozbiorami w Rzeczpospolitej Obojga Narodów (unia polsko-litewska, w której części wschodniej żyli oczywiście m.in. przodkowie dzisiejszych Białorusinów i Ukraińców).

[e-prezes]

TO Żyguliowskie, to najpiękniejsze Żyguliowskie jakie w życiu widziałem.

Moje to pierwsze i w upał było przepyszne. Dziś gdy pije kolejną sztukę mam wrażenie, że trochę mu brakuje do średniej a co dopiero do mistrzostwa. Blade i praktycznie ze szczątkową pianą. Pełne i z lekką goryczką. Może tak teraz wygląda piwo białoruskie

[e-prezes]

Etykieta nieznacznie zmieniona, wysmuklona ze względu na takąż butelkę firmową. Piana umiarkowanie duża, trwała. Nasycenie akuratne, nie za duże. Barwa zdecydowanie ciemniejsza niż na becikowym, ale i tak słomkowa. Zupełnie znośne, choć nie jest to rarytas. Marka Żyguliowskie mam wrażenie odnosi się do typu piw podobnie jak winiarstwie "table wine" - wina stołowe. Proste i dla ludu.
Kapsel dalej golas z naklejką akcyzową.