Pelforth, Brune

[sulfur]

Chciałem podzielić się z kolegami swoim kolejnym doświadczeniem z francuskim browarkiem, który miałem przyjemność skosztować będąc na szkoleniu w kraju Franków:
Browar: Pelforth (grupa Heineken), Rueil-Malmaison, Francja;
Opakowanie: Brązowa butelka o poj. 65 cl, zamknięcie "patentowe", etykieta wymalowana na szkle;
Alk.6,5 % obj.
Brak infoermacji o ekstrakcie.
Piana: Kremowo-żółta w dziurawej formie utrzymuje się do końca;
Zapach: trochę karmelowy;
Kolor: ciemno wiśniowy;
Gaz: jest
Smak: Bardzo przypomina angielskie portery choć zawiera nieco mniej goryczy i jest trochę słodszy;
Ocena 5
Pochodzenie: Inter Marche, Saint-Eloy le Mines, Francja;
Uważam, że jeśli ktoś ma okazję kupić lub sprowadzić to piwko z Francji to niech to wykorzysta bo naprawdę warto

[Dreamer]

zaw. alk. 6,5%, but. 0,33 l
(dostępne w kraju, w sieci Bomi)

Stało się dostępne w Polsce, a więc warto po kilku latach je przypomnieć. Browar Pelforth (obecnie należący do Heinekena) wytwarza aktualnie także wersję jasną (blonde) i bursztynową (ambree).
Zapach - owocowo-słodowy, delikatny i słodkawy;
kolor - bardzo mocnej herbaty, nie taki znowu ciemny, brązowo-wiśniowy;
piana - niezbyt wysoka i od początku bardzo dziurawa (jak w pepsi), szybko zniknęła praktycznie do zera;
smak - wariacje okołosłodowe; pocżątek bardzo spłaszczony smakowo (zabrakło mi tutaj oczekiwanej bomby smakowej), z początku delikatne nutki owocowe - kwaskowate, nawet słonawe ( ) - szybko się ulatniają ustępując pola aromatom słodowym, też jednak jakimś takim zbyt delikatnym; w posmaku karmelowa coca-cola (wyraźnie) i goryczka chmielowa;
wysycenie - solidne

Szkoda, ale piwko nie przypadło mi do gustu: za dużo aromatów, a za mało wyrazistości w smaku.

[lzkamil]

Piłem to piwko parę razy na południu Francji koło Marsylii. Może rzeczywiście jest takie płasko-słodowo-karmelowe ale w upalne popołudnie wchodziło jak przecinak, a to było lato 2003 jak bywało ok. 40 st. w cieniu Wersję ambree chyba też piłem. Kiedyś przyjdzie pora na porządną degustację.

[messer]

Kolor: ciemnowiśniowy, estetyczny
Piana: początkowo solidna, z czasem opada, jednak jej cieniutka warstewka utrzymuje sie do końca
Zapach: pachnie alkoholem i karmalem
Smak: słodki karmelowy ale orzeźwiający, piwo chyba stosunkowo mocne, sporzycie 0,65 butelki w lipcowe upały spowodowało przytłumienie świadomości

Smak dość orginalny, polecam.

[adam16]

Otrzymane w prezencie, prosto z Francji.

zapach - delikatny, jakby lekko śliwkowy, słodkawy;
kolor - Ciemno-czerwony, opalizujący;
piana - początkowo spora, drobnoziarnista, zanikająca jednak pozostaje milimetrowy kożuszek;
smak - przewaga karmelu, w tle nuty owocowe.
wysycenie - prawidłowe.

Fajne piwo, do powtórzenia.

[zgroza]

konserwa 0,5 l, kukurydza w zasypie, "produkty chmielowe" w składzie
Piana: obfita, lekka
Gaz: w normie
kolor: czerwonobrązowy
zapach: słodkawo-alkoholowy, nutki leśne (w sensie grzybowe)
smak: raczej płaski, przechodzi od umiarkowanej, lepkiej słodyczy do niewyrafinowanej goryczki
Bez zachwytów.

[Kolesław]

Zapach niezbyt intensywny, ale całkiem, całkiem... chlebowo-karmelkowo-cukierkowy.
Piana beżowa z oliwkowym odcieniem, średniobąblowa z tendencjami do rozlania się - niezbyt trwała. Gaz spory, dość aktywny. Taki pasuje.
Kolor dunkelowy z czerwono-bordowym refleksem.
W smaku dominuje słodowość, karmel, słodycz, ale nienachalnie. Delikatna goryczka z chmielu ale trochę i z alkoholu, rosnąca bardziej w posmaku. Dopiero dobrych kilka chwil po przełknięciu, już kiedy posmak przestaje być wyczuwalny, znowu pojawia się delikatna, ale nie mdła słodycz. Jeszcze później czuje się ogólną ostrość. Głównie w zapachu ale i w smaku. Nudno nie jest.
Dobrze zbalansowane, czuje się ciężar, w sensie pozytywnym. Dobre, ale bez zachwytów.
Opakowanie i firmowe szkło:

[Radegast]

Tego 'Pelikana' stworzylo trzech browarnikow Louis Boucquey, Armand Deflandre i Raoul Bonduel ponoc w 1914 roku-czy jakos tak-nie wazne, waznym jest to, iz wszystkie trzy pelforty jakie pilem sa godne uwagi. Ciekawy, ktory z tych panow wymyslil Blonde-ono mi jakos najbardziej przypadlo do gustu, lecz nie zapomne swej fascynacji Broune. Ambre to Ambre czytaj wyzej.
Chyba jutro zapodam sobie 6 paczka, dawno go nie pilem

[Samoglow]

Dostałem wczoraj to piwo prosto z Francji. Śmiejcie się, ale ja nigdy dotąd nie piłem piwa bardziej zbliżonego smakowo do Eire Noteckiego (!!). Jest ciut bardziej płaskie w smaku i odrobinę mniej słodkie, ale faktycznie zdębiałem i od razu - kurcze, podróba Noteckiego . Śmialiśmy się, że Gniewosz Ciemne miało podrabiać Eire, a jak się okazuje, im dalej od kraju, tym bliżej smakowo . Zachęcam skosztować, bo jest naprawdę fajne. Chyba że... Pan Ch. zapuszcza korzenie w kraju Franków

[cap-n-go]

Troszeczke zbyt slabo nagazowane. W smaku karmel, landrynki przechodzace na finiszu w kwaskowatosc i cierpkosc z wyczuwalnym alkoholem, goryczki tu za bardzo nie wyczuwam. Niezbyt smaczne piwo ale szumi w glowie.

[Oskaliber]

Kolor: Ciemno bordowy, pod światło mocno rubinowy, raczej klarowny choć nie do końca przejrzysty.
Piana: Jasnobeżowa, średnio gęsta, mało trwała, opada praktycznie do zera.
Zapach: Słodki. Karmel i mocne nuty śliwkowo-wiśniowe.
Smak: Dosyć treściwe. Słodowość, karmel, mocne owoce: suszone śliwki, wiśnie; lekkie orzechy. Goryczka dosyć niska.
Wysycenie: Średnie.
Ogółem: Niezłe, choć dla mnie trochę za mało kontry dla słodkości. Chociaż zdecydowanie nie jest to żaden ulepek i jest jak najbardziej do wypicia.