De Prael, Nelis Bok

[lzkamil]

Koźlak z wyjątkowo przychylnego kolekcjonerom małego browaru w Amsterdamie. Alk. 7.7%, but. 0.5 l typu Euro(!).
Warzone ze słodów: monachijskiego, pszenicznego, pilzneńskiego, karmelowego 120 i 50 (cokolwiek by to nie znaczyło) i czekoladowego oraz szyszek chmielowych (? - hopbloemen) Hallertau, dofermentowane w butelce.
Jasnobrazowe, mętne, piana średniej wielkości i trwałości, nagazowanie też średnie.
Zapach owocowo-winny z wyczuwalnym ciemnym słodem.
Smak ciemnosłodowy, owocowy i lekko kwaskowaty, bardzo treściwe.
Może jakby pół roku poleżakowało to kwaskowatość by znikła? Piwko jest sezonowe więc następne pewnie dorwę za rok i wtedy należycie przetrzymam

Nie wiem czy górnej czy dolnej fermentacji, smak wskazuje na górną. Na etykietce pisze tylko "een koppig bokbier", co wg tłumacza znaczy uparty koźlak

[lzkamil]

Ponowna degustacja po 2 latach.

Smak prosto z lodówki ponownie winno-kwaskowy z palonym słodem, jednak po lekkim ogrzaniu te początkowe niezbyt harmonijne proporcje się wygładzają i zaczyna przeważać palonosłodowa, gorzkoczekoladowa, słodko-goryczkowa składowa, spychając kwasiora w dalsze tło.
Chyba się trochę poprawiło. Po smaku trudno zgadnąć że to jest podwójny koźlak, co sugeruje wysoki woltaż.

[jacer]

Nazwa tego piwa czyli Koźlaka także pochodzi od muzyka.

Manke Nelis, to pseudonim Cornelisa Pieters'a kontrabasisty, który rozpoczynał karierę ze swoim bratem akordeonistą.

Największe sukcesy święcił w latach 50-80 XXw. tworząc piosenki z nurtu Levenslied, której znakiem rozpoznawczym jest prostota muzyki i tekstu, często sentymentalna, wyciskająca łzy, dla niewyrobionego muzycznie słuchacza.

Do nurtu Levenslied zalicza się także Franka Sinatrę oraz francuskie piosenki chanson.

Mała próbka. W 2005 roku odsłonięto pomnik Manke Nelis'a w dzielnicy Jordaan w Amsterdamie.

[dadek]

Kolejne piwo z amsterdamskiego browarku De Prael i kolejne które bardzo mi smakuje. Tak jak wyżej pisał Izkamil, podstawa smaku to gorzka czekolada i słodowa paloność, poparte nutą karmelową. Lekka owocowość także się pojawia. Jednak w piwie pitym przeze mnie nie ma kwasowości. Jest mocny zapach palonego drewna i dymu. Piana niezbyt mocna, znikła bez śladu po chwili. Kolor (co widać także na fotce Izkamila) nie jest jasnobrązowy a wręcz odwrotnie - mocno ciemnobrązowy, nawet hebanowy.
Bardzo dobre, treściwe piwo, alkohol 7,7% absolutnie niewyczuwalny. Ja kupiłem w sklepie przy browarze w cenie 1,45 € za bączka.

[dreads]

Mój Nelis osłabł w stosunku do poprzednika. Na etykiecie widnieje 7,4% alk. Etykieta też nieco zmieniona, co widać na zdjęciu. Ale do adremu

Kolor: Ciemnobrązowy, nieprzejrzysty, niemal czarny.
Piana: Potężna, czapowata, ładnie osadza się na szkle, pozostaje w postaci cienkiego kożuszka do końca degustacji, bardzo zresztą rozciągniętej w czasie.
Zapach: słodowy, czekoladowy, palony. Brakuje typowej dla koźlaków winności, zapachu suszonych owoców (jak śliwki, rodzynki, figi). Jest natomiast owocowość górnofermentacyjna połączona z drażniącą nutką psujących się (gnijących) wiśni i porzeczki, która ma lekko chemiczny charakter. Nieco przeszkadza ona w piciu. Skłaniam się ku temu, że może to być spowodowane jakąś małą infekcją, na szczęście nie dyskwalifikującą piwa. Pierwszy raz spotykam się z takim zapachem i trudno mi go dokładnie opisać.
Smak: Pierwsze wrażenie to niesamowita głębia, kremowość, która wypełnia całe usta. Znów brakuje typowych dla koźlaka nut, jest natomiast spora goryczka pochodząca od palonych słodów. Całość wieńczy smakowita gorzka czekolada. Alkohol zupełnie niewyczuwalny, świetnie przykryty. Mimo niewątpliwie wysokiej treściwości i gęstości piwo jest raczej wytrawne w odbiorze, nie zalepia.
Wysycenie: Po otwarciu butelki spory syk, ale na języku tego nie czuć. Idealnie pasuje.
Opakowanie: Piękne, uwielbiam takie ascetyczne, proste, graficzne wzory. Szkoda, że kapsel golas, bo aż prosi się, żeby kropelkę z etykiety nanieść także na niego. Butelka bączek.

Dobre piwo, bardzo nietypowy koźlak, niestylowy. Byłby może bardzo dobry, ale nie pozwala na to świdrująca nozdrza nuta psujących sie owoców. Nie ma natomiast mowy o jakiejkolwiek kwaskowatości, którą odnotowali poprzednicy. Chętnie kiedyś wrócę do tego piwa.

[GaryFisher]

Szkoda, że kapsel golas, bo aż prosi się, żeby kropelkę z etykiety nanieść także na niego. Butelka bączek.

Doprosiłeś się, bo teraz właśnie na złoty kapsel nanieśli ową kropelkę

[dreads]

Na całym świecie czytają browar.biz

[GaryFisher]

De Prael Bok [a.7.4%]

Kolor: mętny, nieprzenikniony ciemny brąz [5]

Piana: beżowa, drobnoziarnista, wysoka, opada w umiarkowanym tempie, całkiem gruby kożuch zostaje do końca [4]

Zapach: dominuje jakiś dziwny kwas na początku jakby z czegoś psującego się (z porzeczką mi sie to nie kojarzy), pod spodem czuć ładną palono-karmelowo-czekoladową kompozycję ze sporą ilością orzechów [3.5]

Smak: bardzo pełny, treściwy, aksamitny trochę tylko słodkawy, na początku prym wiedzie gorzka czekolada i paloność, gdzieś z tyłu przewija się nuta suszonej śliwki, po przełknięciu wchodzi goryczka pochodząca z palonego słodu i jakby z niedojrzałych orzechów włoskich, ten kwasek na szczęście gdzieś ginie, chmiel objawia się tylko pod postacią delikatnej trawiastości w posmaku, trochę żywicznego aromatu ulatuje przez nos razem z gazem, potem zostaje tylko palony słód i goryczka [4.5]

Nasycenie: średnie, pasuje do tego piwa [5]

Opakowanie: flaszka to klasyczny bączek 0.33l, etykieta prosta i elegancka w kolorze podobnym jak zawartość flaszki, kapsel złoty z kropelką [5]

Zakupione w: De Bierkoning w Amsterdamie
Degustowane: 23.09.2012r. ok. godz. 13:45 w Haarlemie
Data ważności: 08 13
Soundtrack: "Bigos Heart" by Tymon & The Transistors