Simonds Farsons Cisk, Blue Label

[becik]

Kolejny ale z Farsonsa, alkohol 3,3%, ekstrakt 9,8%
Barwa również mocnej herbaty, piana lekko beżowa, nie zdążyła opaść a piwo było już wypite, dość pełne w smaku, także i tu dominuje słodkawość z lekko owocową goryczką. Pragnienia raczej nie gasi, pozostawia przyjemny smak i lekko lepiące usta.

[azazel82]

Mała zmiana wyglądu:



Ujawnia swoje walory po ogrzaniu, ale i tak smakował mi mocno przeciętnie.

[wpadzio]

Ekstraktu tym razem nie podano, a alkohol wzrósł do 4,7%.

Barwa bursztynowa, klarowna.
Biała, mięsista piana, o wyjątkowo drobnej teksturze. Mocno kleista i trwała.
Aromat słodowy, z dużą dozą karmelowych odcieni. Gdzieś dalej nawet jakieś czerwone owoce.
Smak zadziwiająco kwaskowy. Profil piwa jest pozbawiony praktycznie miękkich słodowych nut. Jest wyraźna goryczka, właśnie taki owocowy kwasek oraz delikatny karmel. Do tego odczuwa się mocną wodnistość, choć nieco łodygowa goryczka wygasa długo w ustach.
Nagazowanie bardzo przeciętne, piwo jest jakby pozbawione życia.
Butelka 330ml z elegancką niebieską etykietą (miałem nie robić zdjęcia, bo piwo już było w bazie, ale jakoś tak mnie ujęła swoją klasyczną estetyką ). Kapsel firmowy z Neptunem trzymającym trójząb.

Słabe piwo. Jak na lajta ma nieco zbyt dużo alko. Jak na plażowego orzeźwiacza jest za gorzkie. Jak na piwo do smakowania brakuje mu treściwości i bukietu. Jedynie autoprezentacja w szkle, a zwłaszcza piana się broni całkowicie. 6 w skali 1-10.