Rittmayer, Aischbüffel

[darekd]

Kolejna nowość z Rittmayera.
Tym razem jest to ciemny bock. Bock to koźlak, a tu jakiś żubr...
Na ecie też żubrzo/bizonia głowa. Aisch to nazwa rzeki przy której jest Hallerndorf i browar.

Ekstr? Alk. 6,5%

Aromat - słodowy, z ciekawymi lekkowędzonymi owocami, trochę czekolady
Piana - umiarkowanie wysoka, gęsta, kremowa, niezbyt trwała
Barwa - ciemna herbata wpadająca w brąz
Wysycenie - niewysokie
Smak - owoce ciekawe, trochę jak wiśnie w alkoholu, wyczuwalne wędzenie, podpalane z wyraźną goryczką, długo zalegającą w ustach. Natomiast brakuje tu silniejszej słodowej podstawy np. karmelem, typowej dla koźlaków.
Treściwość - pełne, ale jak swoją kategorię dość niska

Ciekawe piwko. Moim zdaniem brakuje mu nieco "ciężaru" swojego gatunku, ale pije je dobrze.

Wygląda tak:

http://de-de.facebook.com/photo.php?fbid=591018864259361&set=pb.227626517265266.-2207520000.1362946918&type=3&theater

[Pancernik]

Nie jestem zbyt mocny we włochatych krowach, ale Niemcy chyba też nie. U nich sam "Büffel" może być i bizonem, i bawołem...
Wszystko zależy od pierwszego członu słowa, np. Indianerbüffel to bizon, a już Wasserbüffel to bawół azjatycki, a Kafferbüffel to bawół afrykański. Ty na ecie masz ewidentnie bawoła frankońskiego .

[darekd]

Ty na ecie masz ewidentnie bawoła frankońskiego .

Czyli mamy rozwiązanie - frankoński bawół znad rzeki Aisch

[wpadzio]

Barwa herbaciano-miedziana. Klarowna.
Piana nie czyni szału. Zaraz po nalaniu opada do lekkiego naśnieżenia, które topi się jak śnieg w kwietniu
Aromat o wyraźnych słodowych klimatach. Lekka słodycz, nieco słodzikowata, nieznacznie opiekane nuty w tle. Jest też jakiś taki specyficzny odcień zapachowy jakby karmelu zmieszanego z bakelitem. Melanoidyna?
Smak mi nie podszedł. Jest równie specyficzny co zapach. Nie mogę się pozbyć wrażenia tego charakterystycznego, nieco chemicznego, nieco elektrycznego posmaku. Poza tym piwo ma charakter słodowy, choć jest pozbawione spodziewanej dla tego stylu treściwości. Goryczka na poziomie szczątkowym.
Nagazowanie średnie z plusem.
Opakowanie w czarnych klimatach z mało sympatycznym stworem (o którym piszą koledzy) na etykiecie. Nudne i jakoś mało rzucające się w oczy. Butelka wielokrotnie zwrotna, o czym świadczą silne przetarcia.

Jestem niemile zaskoczony zwłaszcza, że Smokey George z tegoż samego Rittmayera należy do moich ulubionych wędzonek ever. Pomijając najważniejszą dla mnie wadę - dziwne posmaki, Aischbüffel ma także za małą treściwość, jest pozbawiony piany i do tego nieciekawie opakowany. I dałem za niego 9zeta. Jasna cholera 5,5 w skali 1-10.

[Pancernik]

Bawół ma barwę bursztynową. Piana białokremowa, średniowysoka, niezbyt trwała.
Pachnie słodowo ze śladem karmelowym i podobnym powiewem, jak zgrillowane ostatnio przez Juniora włoskie orzechy...
W smaku czuć alko, mimo, iż nie jest to szczególnie mocarny bawół, są także posmaki winne z karmelowym akcentem, pojawia się delikatna wytrawność w stylu orzechowym, ale ciągle mam wrażenie jakiegoś absmaku, jak w winie owocowym (?).
Gazu niewiele, może i dobrze. Stara, dobra butelka euro, czarna eta z chyba wkurzonym bawołem.
Piwo całkiem esencjonalne, mimo w miarę niskich procentów, ale jakoś nie zachwyca jednak.

[wrednyhawran]

Dość jasny koźlak, o rozwodnionym, ale ładnym miedziano-herbacianym kolorze, średniej i nietrwałej pianie, przyjemnym pumpernikielowym, niezbyt intensywnym aromacie, i dość lekkim, nieco wodnistym smaku, który kojarzy mi się z herbatą, do której ktoś wrzucił kawałek kiełbasy. Nic specjalnego, są znacznie lepsze piwa z Rittmayera. Piwo przypadkiem kupione na Birofilii, spory zawód i zbędny wydatek.

[sibarh]

Foto: