Wolfshöher, Ur-Hell

[lzkamil]

Znowu z piwnego patrolu po norymberskiej autostradzie
alk. 4.9%, ekstr. 11.4%
Piwo z browaru w Neunkirchen am Sand
Bardzo fajna etykietka z wilkiem pijacym piwo z kufla na lesnej polanie.
Zloty kolor, piana najpierw spora ale niezbyt trwala, malo gazu. Chmielowo-slodowy zapach, dosyc intensywny. W smaku najpierw goryczka zdecydowanie przewaza nad slodem, jak w pilsnerze. W koncu piwo przypomina sobie do jakiego nalezy gatunku i wkracza ze slodowym posmakiem. Bardzo przyzwoite choc moze nie tak tresciwe w smaku jak Tucher Urbrau , moj ulubiony helles (chociaz za duzo ich nie znam - jak zwykle licze na rady braci Piwowarow)

Znalazlem strone browaru - maja calkiem spora game piw, ale by trzeba zjechac z autostrady a na to ciagle nie mam czasu...

[piwowar2]

Wolfhöher - to bylo kiedys nasze ulubione piwo. Ale od pojednania sie browar zwiekszyl produkcje kilkakrotnie rozszerzajac dystrybucje na rejony bylego NRD. Wg. mnie jakosc tego piwa spadla, ale go cenie ponad Tuchera.

[slavoy]

Wygrzebałem egzemplarz ponad półtora miesiąca po terminie, ale cały okres od przyjazdu z ojczyzny przeleżał w lodówce.
W smaku mocna goryczka "podjęzykowa" i kwiatowość oraz ta czadowa miałkość obecna na ogół w koelschach (za co je lubię), a do tego to piwo jest dużo treściwsze od wspomnianych.
Wysycenie mocne, ale, o dziwo, optycznie niemrawe.
Jedyny minus to opadająca do zera piana, ale to zrzucam na przetrzymanie.
Dobre, chcę więcej.

[Pancernik]

Piwo bladozłote, świetliste.
Buduje białą, średniodrobną, wysoką lecz niezbyt trwałą pianę.
Pachnie dość intensywnie chmielowo z lekką podbudową słodową.
W smaku lekko ściągająca goryczka, raczej dalekie tło słodowo-owocowe.
Nagazowanie średnie. Butelka NRW, logo browaru z wilkiem, eta w zielonej tonacji z siedzącym i wyjącym wilkiem.
Dobre, przyzwoite piwo, solidny standard frankoński .