Rittmayer, Rauchbier

[lzkamil]

Alk. 4.9%, but. 0.5 l z krachlą.
Ciemnobursztynowe/jasnobrązowe, średnio nagazowane, piana średniej wielkości i raczej nietrwała.
Zapach intensywny, ciemnosłodowy, lekko i nienachalnie podwędzany, przyjemny.
Smak również ciemnosłodowo-podwędzany, z wyraźnie goryczkowym i lekko wędzonym długim posmakiem.
Fajne wędzone piwko dla początkujących, nie jest hardkorowe jak np. Schlenkerla.

[leona]

Kolor ciemnego bursztyny z czerwonymi przebłyskami, klarowny. Piana jak bita śmietana, utrzymuje się dość długo. Zapach bardzo delikatnej wędzonki ale i tak nic ponad to, spod niego się nie wydobywa. Gdyby nie przyjemne i dobrze wyczuwalne podwędzenie słodu można by powiedzieć, że w smaku woda. Sytuację nieco ratuje finiszująca, szczątkowa goryczka pochodzenia słodowego.

[skitof]

Rittmayer, Rauchbier

Niewielki browar Rittmayer z Hallerndorf nieopodal Bambergu może poszczycić się tradycją warzenia piwa sięgającą XV wieku. Jest to browar rodzinny, a na jego czele stoi dwóch piwowarów Franz i Georg Rittmayer'owie. Warzą oni 11 rodzajów piw w łącznej ilości 12 tys. hl.
Ale najciekawsze jest to, że w ich asortymencie znajduje się jedno piwo, które w swoim gatunku jest najlepsze czy też najklasyczniejsze. Chodzi o Rauchbier czyli piwo dymione, które w latach 2007, 2008, 2009 otrzymywało każdorazowo I miejsce w konkursie European Beer Star, a w roku debiutu rynkowego czyli 2006 wywalczyło brązowy medal. Gdyby raz wygrało, ale trzy razy z rzędu i to w degustacji w ciemno, i to w Niemczech - kolebce rauchbierów! Trzeba się temu bliżej przyjrzeć.
Definicja kategorii piw dymionych sporządzona przez European Beer Star jest dość ogólna i pojemna:
- kolor bursztynowy do ciemnobrązowego
- dymiony smak i aromat
- słodka nuta słodów prażonych, treściwość i niska do średniej goryczka chmielowa
- niski, ale wyczuwalny w smaku szlachetny chmiel
- smakowe nuty słodu, chmielu oraz dymiony aromat winny być dobrze zrównoważone
- brak estrów owocowych i dwuacetylu
- niefiltrowane piwa dymione mogą wykazywać lekkie do średniego zmętnienia.
- 11,0 - 15 st. Plato ekstraktu
- 3-5 st Plato ekstraktu pozornego
- 4,5-6,3% alk
- 20-30 IBU goryczki
Tyle teorii, a teraz degustacja piwa:
To co w tym Rauchbierze jest najbardziej charakterystyczne to idealna równowaga słodu, chmielu i wędzoności. Ta dymioność jest obecna i w aromacie i w smaku, ale nie jest wszechobecna - jest bardzo delikatna i ładnie wkomponowana w klasyczny słód i niewielki chmiel. Dla przykładu Rauchbier Schlankerla jest przy tym piwie niezwykle wędzony. U Rittmayera harmonia smakowo-aromatyczna jest rzeczywiście idealna - przez to piwo jest świeże, rześkie i pijalne, mimo swojej ekscentryczności gatunkowej. Na pewno dobrze robi mu też 4,9% alkoholu, który nie jest wyczuwalny, choć mam wrażenie, że trochę zostaje w głowie. Barwa jest bursztynowa, a piana średniej trwałości i obfitości.
Podsumowując: doskonale zharmonizowane piwo z niewielką domieszką słodów dymionych, które przydają mu szlachetnej pikanterii, a nie silnie wędzonych nut boczkowo-słoninowych.

[abernacka]

(...) w łącznej ilości 12 tys. hl.
(...)

Można wiedzieć skąd masz te dane? Będąc tam u nich ostatnio, twierdzili zgodnie, że w ubiegłym roku uwarzyli 10 tys. hekto: http://www.browar.biz/forum/showpost...9&postcount=84

[skitof]

Można wiedzieć skąd masz te dane? Będąc tam u nich ostatnio, twierdzili zgodnie, że w ubiegłym roku uwarzyli 10 tys. hekto

Z ich własnego tekstu, rodzaju reklamy z listopada 2009 r.

[abernacka]

Z ich własnego tekstu, rodzaju reklamy z listopada 2009 r.

Te dane są za rok 2008.

[leona]

Czy to nie jest piwo z tego wątku?

[skitof]

Te dane są za rok 2008.

Możliwe, choć w tekście jest napisane, że obecnie warzą ok. 12 tys hl.

Czy to nie jest piwo z tego wątku?

Co prawda etykieta się zmieniła, ale masz rację. Mnie nie udało się znaleźć tego wątku, ale dlatego, że jest źle opisany: Hallerndorf to miejscowość nie nazwa browaru. Browar to Rittmayer, a piwo Rauchbier. Miejmy nadzieję, że Art wszystko uporządkuje.

[darekd]

Aromat - dominuje słód wędzony
Piana - kremowa czapa z dość drobnymi pęcherzykami. Opada nie za szybko, nie za wolno, pozostawia koronkę i lekko oblepia szkło.
Barwa - miedziana
Wysycenie - niewysokie, pasujące do piwa
Nie do końca zgodzę się ze Skitofem w opisie smaku.
W moim przypadku na pierwszym planie idzie wędzoność wspólnie z chmielową goryczką.
Treściwości słodowej mniej, moim zdaniem w przypadku takiego piwa mogłoby być jej więcej (chodzi o prażony słód), ale to kwestia gustu. Jest zatem jakby ciut bardziej wytrawne od opisywanych wcześniej piw tego gatunku (Goller i Fischer). Jest jakby pomiędzy tymi piwami a najbardziej wędzoną Schlenkerlą.
Nie wiem czy stanęłoby to piwo na najwyższym stopniu podium w mojej klasyfikacji, ale na pewno stanowi czołówkę wśród wędzonek.European Beer Star to nagroda, która nobilituje i coś znaczy. Generalnie piwa z browaru Rittmayerów nie zawodzą i są godne polecenia.

[skitof]

Jest zatem jakby ciut bardziej wytrawne od opisywanych wcześniej piw tego gatunku (Goller i Fischer). Jest jakby pomiędzy tymi piwami a najbardziej wędzoną Schlenkerlą.
Nie wiem czy stanęłoby to piwo na najwyższym stopniu podium w mojej klasyfikacji, ale na pewno stanowi czołówkę wśród wędzonek.European Beer Star to nagroda, która nobilituje i coś znaczy.

I tu jest właśnie pytanie o to, jak intensywny powinien być profil aromatyczno-smakowy piw dymionych - to oczywiście kwestia gustu. Jeśli jednak przyjrzeć się wynikom European Beer Star, to promują oni piwa bardziej zrównoważone, o wyczuwalnej, ale nie narzucającej się wędzoności.

[darekd]

I tu jest właśnie pytanie o to, jak intensywny powinien być profil aromatyczno-smakowy piw dymionych - to oczywiście kwestia gustu. Jeśli jednak przyjrzeć się wynikom European Beer Star, to promują oni piwa bardziej zrównoważone, o wyczuwalnej, ale nie narzucającej się wędzoności.

Troszkę się nie zrozumieliśmy. Dla mnie to piwo nie ma niskiej wędzoności. Brakuje mi innych słodów, większej acz klasycznej słodowości. Brązowy medal European Beer Star'09 zdobył Goller Rauchbier, mój faworyt, który ma raczej niższą wędzoność, ale jest bardziej treściwe. Dla nas (Wrocław) dostępne w/w piwa są w Drink Hali i w 101 piw

[toto]

Kolor: ciemny bursztyn wpadający w czerwień, klarowny.
Piana obfita, średnioziarnista, silnie oblepiająca szkło, opadająca do dywanika, ale niezbyt szybko.
Zapach słodowy z bardzo delikatną wędzonką.
Smak silnie słodowy, ze świetną chlebowością po przełknięciu, z lekką wędzonką, ale też ciasteczkowością.
Nasycenie średnie.
Butelka z krachlą i okolicznościową etykietą, upamiętniającą trzykrotne zdobycie Gold Award European Beer Star.
Trwałość do 10.03.2011. Piwo (jak dla mnie) mało wędzone, ale bardzo smaczne.
Kupione w Strefie Piwa w Krakowie (Krowoderska) za 6 zł.

[Pancernik]

Piękna barwa: bursztynowoherbacianokoźlakowa . Piana kremowa z żółtawym (?) odcieniem, wysoka i drobna, dość trwała.
Pachnie, cóż, wędzonką . W smaku - dla odmiany - wędzonka, ale nie tylko, jest także słód i - po chwili - łagodna goryczka. Gazu niewiele, optymalnie.
Butelka z krachlą, etykieta, krawatka i kontra "zapaskudzone" informacjami o European Beer Star Gold Award 2007/2008/2009 (swoją szosą - szapoba!), niestety, przez to etykieta staje się mało czytelna, mnie się nie podoba .
Piwo wędzone OK, ale dość delikatne, klasyczna Schlenkerla bardziej wali po kubkach smakowych .

[jacer]

piana: drobna, gęsta, oblepia szkło,
kolor: rubinowy,
zapach: wyraźna wędzonka plus jakiś jeszcze nierozpoznawalny zapach, znany jednak,
smak: wyczuwalna obfita wędzonka, jednak całkowicie inna niż z Hellera, czyżby innym drewnem wędzony słód? piwo czyste w smaku, wytrawne, lekkie,
wysycenie: ok.


Smaczne bardzo to piwo, obstawiam, że jest wędzone innym drewnem niż Schlenkerla z Hellera, myślę, że wędliniarze domowi byliby w stanie rozpoznać co to za aromat. Dąb?

Schlenkerla jest bardziej kiełbasiana, wędzono boczkowa (buk), tu jakby bardziej szlachetna wędzonka.

[Tapir]

Kolor - miedziany, klarowny.
Piana - niezbyt obfita, dość gęsta, o przeciętnej trwałości.
Zapach - średnio intensywny, słodowe tło i wyraźna ale nie natrętna wędzonka, z tym że nie taka mięsna jak w Schlenkerli, do tego taka popiołowa nuta, coś jak dogasające ognisko.
Smak - Wędzonka wyczuwalna ale nie przykrywa reszty: słodowe nuty są uzupełnione średnią goryczką. Całość jest wytrawna, dość lekka, ładnie zbalansowana.
Wysycenie - średnie.
Opakowanie - na zdjęciu poniżej.

Kupione w stołecznej "Joli" za 7,50zł.
Bardzo smaczne, lekko wędzone piwo. W przeciwieństwie do Schlenkerli, która sama w sobie była ucztą, tym rauchbierem chętnie popijałbym np. jakiś ser.