Aass, Aass Bayer

[iron]

4,7 % alc. (klasa D), 0,33 l.

Brązowe piwo z białą pianą znacznie dłużej utrzymującą się na powierzchni niż w przypadku AAss Pilsner'a. Zapach słodowy, nagazowanie słabe.
W smaku dominują nuty słodowe, w tle gdzieś czai się goryczka, a jeszcze głębiej chowają się lekkie cierpkawe nuty. Raczej wytrawne, ale ciekawe (choć deklarowanej bawarskości w smaku nie zauważyliśmy )
Nie obraziliśbyśmy się gdyby taka "masówka" mieszkała w naszych sklepach

[Dreamer]

zaw. alk. 4,7%, but. 0,33 l
przysłane przez Jareckiego40. WIELKIE DZIĘKI!

Specjalnie i z rozmysłem trafiło na stół niedługo po swoim konkurencie z browaru Ringnes. Jest okazja porównać dwa piwa tego samego typu. Aass to najstarszy norweski browar, założony w 1834 r. i, o ile się orientuję, budzi większe zaufanie piwoszy niż "koncernowy" Ringnes.
Kolor - jasnobrązowy, pod światło czerwonawo-rubinowy;
piana - beżowa, drobna ale i kremowata zarazem; po pierwsze nie znika od razu jak u konkurencji, a po drugie nawet po dłuższej chwili pozostawia mięsistą otoczkę;
nasycenie - duże;
zapach - słodowo-alkoholowy (wrażenia jak najbardziej pozytywne);
smak - od Ringnesa różni się treściwością, no i piękną paletą słodowych smaczków; tutaj słód układa się w smakowitą owocowo-kwaskową kompozycję o głębokim podpalanym aromacie (głębia smaku i paloność, której próżno szukać u Ringnesa); całości nie wieńczy pospolita, długotrwała gorzkość a lekka, aromatyczna, orzechowa goryczka w dobrym, szlachetnym odcieniu (tutaj czuć, że chmielu aromatycznego nie pożałowano).
Co do opinii ogólnej, nie zgodziłbym się z Ironem - mnie ten norweski bawarczyk nasuwa całkiem bliskie skojarzenia z ciemnymi i owocowymi lagerami bamberskimi, które miałem okazję w tym roku poznać .
Etykieta jak na zdjęciu Irona.

[Noriusz81]

Wersja puszkowa A.D. 2013:

[sibarh]

Aktualne foto: