Nøgne Ø, Mikkeler Beer Geek Breakfast

[zgroza]

Mikkeler jest uważany za jeden z najlepszych browarów na świecie. Jest to jednak tylko browar-fantom, właściwie browar kontraktowy - warzy po różnych browarach, głównie Proef w Belgii. Tutaj najprawdopodobniej w Nøgne Ø w Norwegii - tak podaje ratebeer z zaznaczeniem, że to o ostatnich warkach.
Słody: pilzeński, owsiany, wędzony, caramunich, brown, jasny czekoladowy i czekoladowy, palony jęczmień, płatki owsiane, chmiel centennial i cascade, amerykańskie drożdże ale i gourmetkawa.
7,5%, warka nr 412, warzone 17 marca 09.
domyślam się, że niefilter i niepaster, ale nie podali.
Ekstraktu, zgadliście, nie podano.
Piana: bardzo obfita, gęsta, koloru kawy z mlekiem
Gaz: umiarkowany
Kolor: stary dąb meblowy, właściwie czarny, nieprzejrzysty
Zapach: wspaniale złożony, drewniano-palono-słodowo-kawowo-karmelowy, aczkolwiek to nie wyczerpuje rejestru nut
Smak: dominuje kawa, z wyraźną chmielową goryczką i palonym posmakiem. Bardzo harmonijne, mimo że nieprzeleżakowane porządnie. Bardzo dobre.

[Kolesław]

Nøgne Ø, Mikkeller Beer Geek Breakfast

Ekstrakt NN. ale podejrzewam, że sporo powyżej 20 Blg, alk. 7,5 % vol.
Na etykiecie dużo informacji, ale, niestety w obcym - duńskim chyba - języku. Rozszyfrować z grubsza można słody: "pils, oat, smoked, cara munich, brown, pale chocolate og chokolate" i chmiele: "centennial og cascade".
Zapach na początku mocno wypalonej gorzkiej surowej kawy z nutką gorzkiej czekolady. Później też.
Piana rośnie wysoko kłębiąc się przy tym jakby powstawała przy pomocy widgetu (nie znalazłem), a może nawet bardziej. Gęsta, ciężka, pracująca niczym lawa w różnych odcieniach brązu.
Gaz jest - drobniutkie bąbelki pracują przy każdym energiczniejszym poruszeniu, ale praktycznie w ogóle się ich nie czuje.
Kolor niemal czarny, nieprzejrzysty i nie rzucający refleksów nawet pod światło.
Smak. Trochę jak zapach, ale jednak różny. Kawa jest, ale wcale nie dominuje, czekolada nie taka znowu gorzka. W ogóle sporo jest wątków słodowo-, karmelowo- słodkich. Nieco kwasku, całkiem wyraźny rozgrzewający wątek alkoholowy. Te smaczki jednak tylko wzbogacają, bo to przecież gorzkawe smaki czekolady, kawy i chmielu są decydujące.
Czekoladowo-gorzko-chmielowy finisz.
Równowaga, harmonia, pełnia.
Tekstura. Odgrywa tu, w ogólnym wrażeniu, duże znaczenie. Gęstość wyczuwalna, widoczna wręcz gołym okiem. Już podczas nalewania miałem wrażenie, że płyn nie jest jednorodny, lecz zawiera glutki czegoś oleistego, a nawet żelowego. Okazało się na koniec, że owszem. Są galaretkowate glutki-placuszki (???) Sporo piwa wypiłem, ale coś takiego widzę pierwszy raz. Niby to w piciu nie przeszkadzało, tym bardziej, że jednoznacznie pojawiły się dopiero blisko dna. Może nawet to coś spowodowało, że miałem wrażenie, że piję aksamit w płynie, jednak jakiś niepokój powstał-pozostał.

W sumie... jednak pyszne. Ale żeby tak jeszcze ze dwa stopnie Blg więcej, byłoby nie piwo, lecz galaretka.

[GSE]

[backlog z notatek] btl. W aromacie dominuje nuta orzecha włoskiego. W smaku mocna, kwaśna kawa, wiśnie, orzechy. Bardzo wysokie nasycenie.
3.3