Rohań, Dwa Chmela

[WojciechT]

Czyli Рогань два хмеля. Piwo ciemnozłote, całkowicie klarowne, piana nawet ładna, wysoka, średnio i drobnopęcherzykowa, redukuje się do kożuszka gdzieniegdzie osadzając się na ściankach. Zapach niemalże niewyczuwalny, delikatnie słodowy i tyle. W smaku trochę słodowe, trochę kwaskowate, wysycenie standardowe dla lagerów tej klasy. Po przełknięciu w ustach zostaje średnio przyjemna gorycz.

Zwykły, nudny i do tego niespecjalnie smaczny eurolager.

Kupione w ukraińskim markecie za 5,18 hrywny.

[Kolesław]

Za piwami Rohań już od sawna stoi koncern Sun-InBev i choć marka wywodzi się z browaru w Charkowie, to mój egzemplarz został wyprodukowany na przeciwległym krańcu Ukrainy - w Mikołajowie. Wg ratebeer fabryka nazywa się Jantar, ale sam koncern tej nazwy, zdaje się, nie używa.

Ekstrakt 12 %, alk. 5,0 % obj.
Warto przytoczyć skład - czego tu nie ma? I tak: woda, słód jęczmienny jasny, słód jęczmienny karmelowy, jęczmień (alternatywnie może być mąka kukurydziana, albo ryżowa, albo i melasa - to chyba ja miałem wersję ekskluzif ), chmiel Goldings, chmiel Nugget, olejek chmielowy aromatyczny, naturalny barwnik karmelowy, drożdże piwne. Uff.

Zapach, owszem, chmielu aromatycznego, lekko cytrusowego. W drugim rzucie ujawnia się słód. Całkiem nieźle.
Piana średnia, nieco poszarzała. Gazu prawie nie widać, ale jest, lekko rośnie w ustach.
Kolor złoty.
Smak koncernowy z akcentem na chmiel. Jednak! Jest go rzeczywiście trochę więcej niż w większości koncerniaków. Nawet przyjemny. W posmaku intensyfikuje się i jednak staje się po prostu bardziej gorzki niż chmielowy, a w dodatku trąci chemią.
W głowach księgowych i marketingowców koncernu prawdopodobnie miała być rewolucja, a wyszło mniej więcej tak jak zwykle.