Greene King, Yardbird

[wpadzio]

Angielskie piwo z Greene Kinga, zainspirowane stylem American IPA i nazwane na cześć amerykańskiej legendy jazzowej Charlie "Bird" Parkera, autora kompozycji "Yardbird Suite". Rzut oka na etykietę i wyjątkowo niską zawartość alkoholu (4,0%) wzbudza ciekawość

Klarowna bursztynowa barwa na początek.
Piana drobna, jasnokremowa, niewysoka, przypominająca tą z angielskich ejli. Dość długo utrzymuje się w postaci szumowiny. Posiada przeciętną tendencję do oblepiania ścianek.
Aromat przypomina produkty zza Atlantyku, jest zbudowany z owocowych (zarówno cytrusy jak i słodkie owoce tropikalne) i lekko trawiastych nut. Dodatkowo wyczuwalna słodowa słodycz.
W smaku jak na standardy AIPA odczuwa się natomiast niedobór ekstraktywności. Piwo, pomimo wyczuwalnej, charakterystycznej dla amerykańskich chmieli ostrej goryczki, jest nieco wodniste i mało treściwe. Pojawia się wrażenie kartonowej słodowości, która dodatkowo wygasa w posmakach przemoczonym ziarnem. Jest również nieco estrowej słodyczy i nieznacznych drożdżowych klimatów.
Nagazowanie na średnim poziomie, prawidłowe.
Biała butelka 500ml ze stylową, utrzymaną w czarno-białej kolorystyce etykietą, przywodzącą na myśl klimatem Dziki Zachód. No bo ma być amerykańsko. Zawsze to lepsze niż Statua Wolności lub motyw z wykorzystaniem Stars and Stripes Kapsel firmowy. Na kontrze brak i ekstraktu i składu, ale to już standard GK.

No z AIPĄ to raczej konkurować nie może. Przypomina już bardziej golden ale o nietypowo wysokim nachmieleniu. Trochę mnie też razi w smaku nieciekawa słodowość. Do wypicia bez zachwytu. Za klasycznym bebopowym jazzem też nie przepadam 7 w skali 1-10.

[yaro74]

Kolor bursztynowy, klarowny.
Piana niska, drobna, nietrwała, zostawia lekkie ślady na szkle.
Zapach niezbyt intensywny, chmielowy, ziołowo-trawiasty z lekką owocowością. Przypomina bardziej angielskie Pale Ale niż AIPA.
Smak chmielowy, podobny do zapachu, ale lepiej wyczuwalne owoce, przede wszystkim cytryna. Goryczka dość mocna, niezalegająca, dość przyjemna. Słodowość niewielka, piwo wydaje się nieco wodniste i puste w smaku.
Wysycenie niskie.
Opakowanie jak na zdjęciu Wpadzio, prosta, ładnie skomponowana etykieta. Fajnie to wygląda.
W przeciwieństwie do Wpadzio uwielbiam bebop, więc szkoda, że piwo nazwane na cześć "Birda" jest przeciętne.

[rafael52]

Barwa: ciemnozłota, idealnie klarowna.
Piana: niezbyt obfita, kremowa, drobnopęcherzykowa, szybko znika.
Zapach: średnio intensywny, głownie nuty angielskich chmieli, wyczuwalne nuty kwiatowe, owocowe i ziołowe.
Smak: piwo zdecydowanie wytrawne, z niską pełnią słodową, ale za to ze zdecydowaną chmielową goryczką o ziołowym charakterze.
Wysycenie: średnie.