Tweet
styl: witbier
alk. 4,3%
Kolejne piwo ze stałej oferty Camden Town - witbier - startowało jako wypust jednorazowy w końcówce 2011 r., ale miało tak dobre przyjęcie, że w czerwcu 2012 r. zdecydowano się je uwarzyć ponownie, a potem wciągnąć do regularnej oferty. Piwo powstaje na bazie słodu pszenicznego i pilzneńskiego, z udziałem chmielu Perle, na drożdżach dających sporo nut cytrusowych i przyprawowych. Tajemnica popularności tego piwa tkwi jednak gdzie indziej - w dodatkach, które nadają mu (ponoć) wyjątkowego charakteru. Używane są tu cytryny, które obiera się ze skóry. Skórki cytrynowe są następnie prażone, a miąższ dokładnie wyciskany i sok cytrynowy przyprawiany jest liśćmi bergamotki (smak znany z herbat earl grey). Prażone skórki i sok trafiają do whirlpoola pod koniec procesu warzenia. Dodatkowo bergamotka dodawana jest do piwa na cichą fermentację. Chodzi o to, żeby osiągnąć jak najbardziej cytrynowe, orzeźwiające, ale i aromatyczne piwo.
BARWA: słomkowa, a właściwie - cytrynowa
ZAPACH: intensywny, cytrynowy, niepojąco blisko ocierający się o aromaty radlerowe, dopiero głębiej wyczuwalne nuty korzenne, kolendrowo-goździkowe
SMAK: uff, tu już nie ma śladu po radlerze: dominują głębokie, aromatyczne, korzenne nuty drożdżowe, wśród których wyraźnie czuć goździki, kolendrę i to wszystko, co można ogólnie określić jako belgijską drożdżowość; towarzyszy im kwaskowata nuta cytrynowa, wyraźna, ale niezbyt intensywna, za to idealnie przełamująca drożdżową korzenność; i tylko końcówka wypada w tym piwie słabo - smaki się zbyt szybko rozmywają, ulatują, pozostaje wodnisty, lekko ziemisty, nijaki finisz bez wyrazu; niestety, pomimo wielkich chęci, efektu prażonej skórki cytrynowej (a miał być, i miał kojarzyć się z ciastem cytrynowym) - nie wyczułem; nie pojawił się też aromat earl grey - podejrzewam, że ugrzązł gdzieś w drożdżowych fenolach.
alk. 4,3%
Kolejne piwo ze stałej oferty Camden Town - witbier - startowało jako wypust jednorazowy w końcówce 2011 r., ale miało tak dobre przyjęcie, że w czerwcu 2012 r. zdecydowano się je uwarzyć ponownie, a potem wciągnąć do regularnej oferty. Piwo powstaje na bazie słodu pszenicznego i pilzneńskiego, z udziałem chmielu Perle, na drożdżach dających sporo nut cytrusowych i przyprawowych. Tajemnica popularności tego piwa tkwi jednak gdzie indziej - w dodatkach, które nadają mu (ponoć) wyjątkowego charakteru. Używane są tu cytryny, które obiera się ze skóry. Skórki cytrynowe są następnie prażone, a miąższ dokładnie wyciskany i sok cytrynowy przyprawiany jest liśćmi bergamotki (smak znany z herbat earl grey). Prażone skórki i sok trafiają do whirlpoola pod koniec procesu warzenia. Dodatkowo bergamotka dodawana jest do piwa na cichą fermentację. Chodzi o to, żeby osiągnąć jak najbardziej cytrynowe, orzeźwiające, ale i aromatyczne piwo.
BARWA: słomkowa, a właściwie - cytrynowa
ZAPACH: intensywny, cytrynowy, niepojąco blisko ocierający się o aromaty radlerowe, dopiero głębiej wyczuwalne nuty korzenne, kolendrowo-goździkowe
SMAK: uff, tu już nie ma śladu po radlerze: dominują głębokie, aromatyczne, korzenne nuty drożdżowe, wśród których wyraźnie czuć goździki, kolendrę i to wszystko, co można ogólnie określić jako belgijską drożdżowość; towarzyszy im kwaskowata nuta cytrynowa, wyraźna, ale niezbyt intensywna, za to idealnie przełamująca drożdżową korzenność; i tylko końcówka wypada w tym piwie słabo - smaki się zbyt szybko rozmywają, ulatują, pozostaje wodnisty, lekko ziemisty, nijaki finisz bez wyrazu; niestety, pomimo wielkich chęci, efektu prażonej skórki cytrynowej (a miał być, i miał kojarzyć się z ciastem cytrynowym) - nie wyczułem; nie pojawił się też aromat earl grey - podejrzewam, że ugrzązł gdzieś w drożdżowych fenolach.
Attached Files