Tweet
styl: Belgian strong ale
alk. 9,0 %
Interpretacja belgijskiego tripla przygotowana z okazji 900. warki uwarzonej w nowym browarze (po przeprowadzce z pubu). Prace nad piwem ruszyły w styczniu br. Matthew Howgate, główny piwowar Marble, dołożył starań, aby możliwie wiernie odtworzyć belgijską recepturę i... napotkał trudności. Jednym z etapów powstawania piw tego typu jest dodanie do kotła, obok chmielu, sporych ilości kandyzowanego cukru. Okazało się, że cukier, zamiast się rozpuścić, bardzo szybko zbił się w twardą skorupę. Problem rozwiązano w ten sposób, że najpierw rozpuszczono cukier w mniejszej ilości gorącej brzeczki pobranej z kadzi, ale Matt takim obejściem tematu nie był usatysfakcjonowany. Koniec końców piwo zostało przefermentowane szczepem drożdży belgijskich otrzymanych z browaru Achouffe. Do sprzedaży trafiło pod koniec marca.
BARWA: ciemnozłota
ZAPACH: dominuje słodka, syropowata słodowość kontrowana kwaskowatą drożdżowością, w tle delikatnie przewijają się jakieś kwiaty, owoce, ale ogólnie - trochę za słodko
SMAK: bardzo słodko - dosłownie czuć te kilogramy cukru kandyzowanego rozpuszczone w brzeczce i ciężką, melasowatą słodowość, która z czasem oddaje nieco pola lżejszym nutom kwiatowym, a nawet orzeźwiającym, kwaskowatym owocom (brzoskwinie); całość robi się dość znośna, ale brakuje tu nachmielenia, albo chociaż powszechnych w triplach nut korzennych - jeśli dodamy do tego bardzo słabe nagazowanie (też nie do końca nawiązujące do stylu) - to otrzymamy ulepkowaty słodowo-owocowy gruit ciężki do dopicia; sytuację ratuje jeszcze niewyczuwalny alkohol - mam wrażenie, że wyraźniejsza nuta alkoholowa już zupełnie zabijłaby to piwo.
alk. 9,0 %
Interpretacja belgijskiego tripla przygotowana z okazji 900. warki uwarzonej w nowym browarze (po przeprowadzce z pubu). Prace nad piwem ruszyły w styczniu br. Matthew Howgate, główny piwowar Marble, dołożył starań, aby możliwie wiernie odtworzyć belgijską recepturę i... napotkał trudności. Jednym z etapów powstawania piw tego typu jest dodanie do kotła, obok chmielu, sporych ilości kandyzowanego cukru. Okazało się, że cukier, zamiast się rozpuścić, bardzo szybko zbił się w twardą skorupę. Problem rozwiązano w ten sposób, że najpierw rozpuszczono cukier w mniejszej ilości gorącej brzeczki pobranej z kadzi, ale Matt takim obejściem tematu nie był usatysfakcjonowany. Koniec końców piwo zostało przefermentowane szczepem drożdży belgijskich otrzymanych z browaru Achouffe. Do sprzedaży trafiło pod koniec marca.
BARWA: ciemnozłota
ZAPACH: dominuje słodka, syropowata słodowość kontrowana kwaskowatą drożdżowością, w tle delikatnie przewijają się jakieś kwiaty, owoce, ale ogólnie - trochę za słodko
SMAK: bardzo słodko - dosłownie czuć te kilogramy cukru kandyzowanego rozpuszczone w brzeczce i ciężką, melasowatą słodowość, która z czasem oddaje nieco pola lżejszym nutom kwiatowym, a nawet orzeźwiającym, kwaskowatym owocom (brzoskwinie); całość robi się dość znośna, ale brakuje tu nachmielenia, albo chociaż powszechnych w triplach nut korzennych - jeśli dodamy do tego bardzo słabe nagazowanie (też nie do końca nawiązujące do stylu) - to otrzymamy ulepkowaty słodowo-owocowy gruit ciężki do dopicia; sytuację ratuje jeszcze niewyczuwalny alkohol - mam wrażenie, że wyraźniejsza nuta alkoholowa już zupełnie zabijłaby to piwo.
Attached Files
