Wychwood, Hobgoblin

[Borysko]

Kolejne z angielskich piw, które przywiózł mi z Wyspy kolega z pracy.
Przy nalewaniu do szklanki tworzy się spora i gęściutka, drobnoziarnista piana. Dosyć szybko zredukowała się do grubego dywanika ale w tej formie wytrwała przez kilkanaście minut picia.
Kolor głęboki, ciemny jak na bittera.
Gazu mało, czyli w sam raz
Zapach po nalaniu całkiem intensywny, doskonały, wyraźnie chmielowy. Po pewnym czasie przebijaja się nutki karmelowe.
Po spróbowaniu pozytywnie zaskoczyła mnie treściwość - piwo jest dość gęste, aksamitnie przelewa się po języku. Zostawia przytym wyraźny smak, chmielu pyszną karmelowość, toffi z lekkim akcentem czekolady. Posmak długi. Całość doskonale zharmonizowana. Pycha!
Opakowanie widać na zdjęciu wyżej - dla mnie bomba.
Angielskie bittery obok belgijskich piw klasztornych to moja ulubiona kategoria. Nie zawiodłem się na Hobgoblinie. Zaskakująca jak na bittera treściwość, bogactwo smaków oraz piękna barwa to jego największe atuty. Dostępność w naszym kraju to największa wada

[Borysko]

Nie mogłem sie opanować - musiałem sfocić tą smakowitość

[pezet]

Smakowita ta fotka, oj smakowita
Lubię tak przedstawiony temat.
Twoje

[Borysko]

Hehe, dzięki! Przyznam, że natchnąłeś mnie swoim ujęciem pewnego belgijskiego tematu

[Dreamer]

zaw. alk. 5,2%, but. 0,5 l (brązowa)
dostępne w Peronie 6, Łódź

Staraniem Marka z Peronu 6 jakiś czas temu w knajpce tej pojawiły się w pełnej krasie rozmaite Wychwoody kusząc wzrok widokiem ślicznych etykiet. Wiadomo, ceny jak na Batorym, ale żal się nie skusić. I tak, flaszka po flaszce, wszedłem w ich posiadanie przeznaczając kilka kolejnych wieczorów na degustacje...
Oczywiście, na pierwszy ogień musiał pójść Hobgoblin - flagowe piwo browaru, najbardziej znany produkt z Wychwood. Piwo typu bitter, wprowadzone na rynek w 1988 r. początkowo jako piwo okazyjnie uwarzone na weselisko córki lokalnego włodarza miasta Witney. Spodobało się, odniosło sukces i tak już zostało...
Kolor - herbaciany, ciemny jak na bittera, z lekko czerwonawymi, miedzianymi przebłyskami;
piana - niezbyt wysoka, ale za to trwała, kremowa czapa w kolorze beżowym; buduje ładną kłębiastą, drobnoziarnistą pierzynkę;
nasycenie - niewielkie; idealnie podkreśla delikatność smaku;
zapach - dość delikatny aromat palonego, karmelowego słodu przemieszany z intensywniejszymi żywicznymi nutkami chmielowymi;
smak - wyśmienity; wzajemne zgranie palonych i karmelowych smaczków słodowych z lżejszymi, kwaskowymi nutami owocowymi godne szczerych zachwytów; wśród nut słodowych, oprócz paloności i lekkiego słodkawego karmelu, można też odnaleźć goryczkę mocnej, gorzkiej czekolady ustępującej miejsca świeższym akcentom owocowym (kwaskowate jeżyny); w końcówce całość spowita lekkim aromatem i goryczką chmielową; jako całość - delikatne piwo o wyważonym smaku, pomimo niezwykle bogatego bukietu i dużej treściwości.

[kentaki]

Dobre, treściwe Ale. Trwała piana, piękny herbaciano rubinowy kolor. Trochę nikły zapach, z delikatną nutką słodu. Właściwie nagazowane. W smaku przyjemne, leciutko owocowe, leciutko palone, leciutko chmielone. Dla mnie całkiem przyjemne, pełne, treściwe, pozostające na podniebieniu piwko. Ma miły orzeźwiający smak i to jest właśnie to co w piwie lubię najbardziej. Oceniam na 5 z minusem za cenę (11) ale opakowanie jak przystało na Wychwood pierwsza klasa.

[kopyr]

Piana: średnioobfita, beżowa, redukuje się.
Kolor: brązowy, ciemny, klarowny.
Wysycenie: niskie, klasyczne.
Zapach: przyjemny, delikatny chmiel, delikatne owoce i karmel.
Smak: super, wyraźna goryczka, podpalany karmel, suszona śliwka, lekki (na granicy percepcji, przynajmniej mojej) rozpuszczalnik, leciuteńka kwaskowość. Niesamowicie pijalne. Gdyby nie to, że próbuję przelać moje wrażenia na klawiaturę , to bym je skończył w 5-10 minut. Coś nieprawdopodobnego.
Opakowanie: rewelacja, piękna, baśniowa etykieta, firmowy kapsel i w przeciwieństwie do fotek powyżej piękna, firmowa, brązowa butelka.

Bardzo dobre piwo, o bardzo niskim nasyceniu CO2. Gorąco polecam.

[tofas]

Kolor brązowy z bursztynowymi refleksami, klarowny. Piana niska, średnio-bąbelkowa, beżowa. Wysycenie dość niskie. W zapachu na pierwszy plan wychodzi aromat skórki pomarańczowej w towarzystwie toffi i subtelnej nuty kawowej. Pojawiają się też słabe nuty czerwonych jabłek i suszonej śliwki. W smaku, mieszają się słodkość toffi i karmelu, delikatna kwaskowatość cytrusów, czerwone jabłko oraz wieńczący całość smak gorzkiej czekolady, podparty subtelną goryczką chmielową. Finisz długi, wytrawny, cierpki z gorzko-kwaskowym posmakiem czekolady. Pełnia średnia.
Bardzo ciekawe Ale z nietypowymi jak na bittera akcentami czekoladowymi. Nieźle zrównoważone z fajnym cierpkim finiszem. Bardzo gładkie i łatwo pijalne.

[danhaj]

Bardzo dobre piwo. To ciemne szkło już chyba na stałe ta zmiana.

[danhaj]

Jeszcze ciekawostka: Obama dostaje Hobgoblina od Camerona:

http://www.bbc.co.uk/news/10426637

[Ramiel]

Po zapoznaniu się z Wychwoodem wiem już skąd pochodzi podpis Twilighta

Kolor: ciemnobrązowy, pod światło rubinowy
Piana: średnia, nietrwała
Wysycenie: niskie
Zapach: chmielowy z nutką karmelu
Smak: przyjemna goryczka równoważona lekko palonym karmelem i kwaskowo-czekoladową nutą.
Podzielam zachwyty przedmówców

[Twilight_Alehouse]

Po zapoznaniu się z Wychwoodem wiem już skąd pochodzi podpis Twilighta

Choć od umieszczenia tego hasła w stopce miałem przyjemność wypić mnóstwo naprawdę dobrych lagerów, to wciąż zdecydowanie się pod nim podpisuję.
A Hobgoblina z chęcią bym kiedyś powtórzył.

[Oskaliber]

Piana: Średnio obfita, dosyć szybko opada, jasnobeżowa, pęcherzyki średnie. [3]
Kolor: Ciemnobrązowy, klarowny. [5]
Wysycenie: dosyć niskie, jak to w angielskich standardach - absolutnie to nie przeszkadza [5]
Zapach: Średnio intensywny, lekko karmelowy, suszone śliwki. [3]
Smak: Treściwe, nutki karmelowe, suszone śliwki, gorzka czekolada, bardzo subtelne nuty palone, kwaskowy finisz, goryczka w sam raz, bardzo pijalne. [4]
Opakowanie: Ogólnie prezentuje się celująco, brakuje jednak informacji o ekstrakcie/słodach i jakaś promocja związana z koszulkami na kontrze psuje trochę efekt. [4.5]

[Cyssiek]

Wczoraj kolega przywiózł mi je z UK, nie wiem niestety ile kosztowało (prezent, więc nawet nie wypadało pytać )

Butelka bardzo elegancka, podpis piwowara który warzył moje ukochane piwo (Brakspear Triple). Czyli emocje i wrażenia już przed otwarciem ; ) Brak ekstraktu, ale ładne etykiety, ładna butelka, Wychwoodowskie bajeczki na kontretykiecie, jest fajno, czyć luksus w łapie, mimo śmieszkującego goblinka na froncie

Przy nalewaniu uderzył mnie brak jakiejkolwiek piany, jednak piwko się zrehabilitowało i pod koniec spieniło znakomicie, piana "śmietanowa" bardzo gęsta, drobnoziarnista, w przyjemnym brązowym kolorze, lecz niestety po paru minutach opada, by zostawić gruby kożuch i oblepić ścianki. Kolorek - bardzo mocna, rubinowa herbata.

Zapach na początku nie urzekł, bo go nie było, lecz po chwili zaczął być intensywny. Zapach klasycznego brytyjskiego Ale, czuć gorycz w powietrzu

W smaku niemałe zaskoczenie. Przyzwyczajony do ciężkiego, gorzkiego charakteru browarów brytyjskich, Hobgoblin jest zadziwiająco lekki i przyjemny. Jakby nieco kremowy, bardzo gładko wchodzi. Przeszkadza mi jednak fakt, że sprawia wrażenie nieco rozwodnionego. Goryczka tworzy się na czubku i z tyłu języka i długo się utrzymuje. Wysycenie minimalne, absolutnie pasuje do piwa.

Słowem zakończenia powiem, że wpis tworzyłem z kuflem hobgoblina w ręku, żeby był jak najświeższy Piwko łamie stereotyp gorzkiego ciężkiego piwa z Anglii, co nieco mi nie podchodzi. Jeśli ktoś nie pił wcześniej Ale - powinien spróbować, przygotuje go dobrze do 'słusznego' piwa . moja ocena - 4/5. Szkoda, mogło być więcej.

[pioterb4]

Określenie "cięzkie" bardziej mi pasuje do piwowarstwa belgijskiego - tam jest naprawdę sporo piw powyżej 6% i to takich z wysokim ekstraktem. W Anglii/Szkocji jest moim zdaniem przewaga piw sesyjnych właśnie: mild ale, ordinary bitter, dry stout..