O'Hanlon's, The Original Port Stout

[lzkamil]

Niefiltrowany stout podobno z dodatkiem porto. Wg etykietki jest to stary patent na kaca zwany 'corpse reviver' - ozywiacz trupow
But. 0.5 l, alk. 4.8%
Prawie czarne, metne, gazu malo/srednio, duza trwala piana. Zlozony owocowo-drozdzowo-palony aromat. Smak palonej kawy przechodzacy w zdecydowana goryczke z lekkim smaczkiem gorzkiej czekolady. Pelna 5.

[becik]

barwa czarno-brunatna, piana jasnokremowa, drobna, utrzymuje się dośc długo, zapach (przypomina mi moje wlasne stouty - jakby winne) z domieszką słodu, moim zdaniem zbyt mocno nagazowane, w smaku "szczypiące" z bardzo mocna nuta goryczki pod koniec każdego łyczka, ogólnie stout na mocna czwótreczkę.
dziekuję lzkamilowi za mozliwość oceny

[lzkamil]

a ja gratuluje skutecznego zdarcia etykiety - mi sie nie udalo!

[Maidenowiec]

Pojawiło się w Piotrze i Pawle w podwarszawskich Jankach, dla zbieraczy - etykieta jest z tych nowych foliowych. A i cena jest zaporowa.

[Dreamer]

zaw. alk. 4,8%, but. 0,5 l
dostępne w sieci Piotr i Paweł

John O'Hanlon - właściciel browaru - jest Irlandczykiem. Młode lata spędził pomagając ciotce w prowadzeniu małego, rodzinnego pubu. Jak już nabrał nieco doświadczenia, przyjechał szukać szczęścia do Londynu - najpierw prowadząc jeden z pubów sieci Firkin, później zakładając własny pub i samodzielnie warząc piwo. Kiedy piwa O'Hanlona zaczęły zdobywać popularność, postanowił sprzedać pub i skoncentrować się na produkcji. Przeniósł się z Londynu na prowincję, kupił farmę w hrabstwie Devon, gdzie od początku zorganizował swój browar. Sentymentalny Irlandczyk w Devon odnalazł skrawek Anglii przypominający mu rodzinne strony hrabstwa Kerry - i nic dziwnego, że jednym z pierwszych produkowanych piw był świetny irlandzki stout z dodatkiem mocnego wina porto. Taki właśnie stout był w Irlandii tradycyjnym sposobem na kaca - kilka postów wcześniej pisze o tym Izkamil. Piwo odniosło rynkowy sukces, posypały się medale i nagrody na konkursach piwnych.
Port Stout to tradycyjny "żywy" stout, dojrzewający w butelkach. Bezpośrednio przed butelkowaniem dodaje się do niego porto w stosunku 2 butelki wina na 160-litrową bekę piwa.

Kolor - ciemny brąz w kawowym, ziemistym odcieniu; można dostrzec charakterystyczne dla tego piwa bardzo wysokie zmętnienie (żywe drożdże w butelce w ilościach hurtowych);
piana - brązowa, niezbyt stabilna, duże ziarna zbyt szybko pękają odkrywając poszarpany, nierówny kożuch o niewielkiej grubości;
nasycenie - tradycyjnie słabiutkie;
zapach - ładny, nawet jak na stouta, intensywny palono-owocowo-winny zapach, wyraźnie rozbudowany w kierunku aromatycznych porterów bałtyckich;
smak - wszystkie atrybuty dobrego stouta: mocna kawowa paloność, dosadna chmielowa goryczka, gładka, aksamitna kompozycja zostały tu urozmaicone lekko kwaskowatą owocowością, rzeczywiście mogącą kojarzyć się z dobrym, mocnym winem; winny smaczek przewija się gdzieś głęboko w tle, ale nie ma wątpliwości - to on rządzi tym stoutem; do tego bardzo smakowita torfowa, nawet lekko podwędzana paloność ostatecznie decyduje o tym, że bukiet smakowy piwa staje się wyjątkowy; w posmaku oczywiście długa, intensywna goryczka.
Bardzo dobry stout.