Wychwood, Wychcraft Blonde

[Sven]

Butelka 0,5 litra, moc 4,5%.

Piana dosyc wysoka, ale wielkobablowa i do konca tylko marna obraczka pozostala.
Kolor ciemnozloty, wpadajacy w pomarancz, z poblaskami czerwieni. Gazu dosyc sporo.
Zapach wyraznie chmielowy, z lekkimi nutami przyrumienionego slodu. Smak ciekawy, lekko pilsowy, duzo chmielu, aromaty slodu i nieco posmaku drozdzowego. Smaczne.

[Dreamer]

zaw. alk. 4,5%, but. 0,5 l
dostępne w Łodzi, w Peronie 6.

Wychcraft to potrójnie chmielony bitter. Ale nie jakiś tam zwykły bitter: już jego nazwa wskazuje, że browar Wychwood użył tu całego swojego tajemnego kunsztu piwowarskiego, któremu w sukurs przyszły cztery potężne ziemskie siły - ziemia, powietrze, woda i ogień. Dopiero umiejętnie wykorzystanie wszystkich tych żywiołów, sił czystych i nieczystych, pozwoliło na wynalezienie receptury piwa Wychcraft. Walka żywiołów została uwieczniona na ślicznej, starannie dopracowanej etykiecie, na której każdy żywioł reprezentuje inna postać: ziemia to mały gnom z workiem chmielu, powietrze to radosny duch z lampionem w ręku, woda to syrena grająca na harfie, a ogień to ziejący ogniem stwór o ludzkiej twarzy. Na tym czas kończyć bajania i przejść do konkretów:
kolor - jasnobursztynowy;
piana - ładnie, wysoko rośnie przy nalewaniu, ale szybko się strzępi i kładzie się plackami na piwie;
nasycenie - słabe
zapach - intensywna mieszanka miodowego słodu i korzennie aromatycznego chmielu;
smak - mocny kopniak chmielowy; fanatycy przytłaczającej goryczki chmielowej będą wniebowzięci; cierpka gorycz aż skręca, ale jej siła tkwi nie w ilości, lecz w jakości - a ta jest pierwszorzędna: owocowo-żywiczne nuty goryczkowe przeplatają się z ziołowym aromatem chmielowym; owoce, kwiaty, zioła, las - wszystkim po trochu pachnie i smakuje to piwo; słód słabiutko w tle i bardzo nieśmiało, więcej go w zapachu niż w smaku; dzięki słabemu nasyceniu piwo pozostaje łagodne nawet przy tak wysokim nachmieleniu. Pycha.

[YouPeter]

Wychwood, Wychcraft Blonde Beer

Kolor: Średnio mocna herbata [3,5]
Piana: Biała, średniej gęstości, utrzymująca się dość krótko [3]
Zapach: Owocowy słabo wyczuwalny, jakby lekko wodnisty [3]
Smak: Orzeźwiający z lekko mangowo-morelowym posmakiem tonowanym przez dość intensywną goryczkę [4]
CO2: Odpowiednie. Drobne bąbelki równomiernie gryzące w język [4,5]
Opakowanie: Mimo dużego nagromadzenia rysunków jest ono stonowane i na pewno nie tandetne [4,5]

Ocena: 4

[Dreamer]

Już było

[Twilight_Alehouse]

Pite w łódzkim Peronie 6 jakieś 2 lata temu. To już moje drugie z doskonałego browaru Wychwood, po świetnym Hobgoblinie.

Kolor: Jasna miedź.
Zapach: Bardzo chmielowy, czuć że to szlachetne, aromatyczne odmiany.
Smak: Z początku lekki, potem pojawia się solidna chmielowość pochodząca ze szlachetnych brytyjskich odmian oraz duża goryczka, a wszystko to podbite lekką słodowością. Jest więcej smaku chmielu niż goryczki i właśnie to lubię w angielskich ales. Pycha.

[tomolek]

Smaczne, ale jednak jeden ze słabszych Wychwoodów. Zaskoczył mnie kolor, taki zwykły lagerowy. Piana kiepska, szybko opada. Zapach dość intensywny chmielowo-ziołowy, z maślanym akcentem. W smaku rzeczywiście czuć chmielenie, wyraźna goryczka, wygładzona spora słodowością, wyczuwalny diacetyl. Wysycenie zaskakująco wysokie, mogłoby by być niższe. Opakowanie jak wszystkie z tego browaru - świetne.
Piwo przypomina mi trochę Lagerowe, a raczej pokazuje jak dobre mogłoby ono być... Gdyby mnie ktoś zapytał, obstawiałbym, że to piwo dolnej fermentacji. Mało w nim charakterystycznych dla Ale'ów smaczków, pojawiają się wyraźnie dopiero po ogrzaniu. Mimo wszystko bardzo fajne piwo, świetne jako sesyjne.

[wpadzio]

Barwa złota, wpadająca w pomarańcz. Zauważam delikatne zmętnienie.
Piana zwarta, mięsista, drobnoteksturowa, choć nie zalega jakąś wielką czapą. Mocno oblepia ścianki szkła. Do końca pozostaje w postaci cienkiej pierzynki.
Aromat rześki, wyraźne cytrusowy, w tle cień słodowy.
Piwo ma dość wyraźną goryczkę, choć na pierwszym planie mamy do czynienia przede wszystkim z grejfrutem. Nie jest tak mocne jak standardowe bittery, przez to i finisz jest dość łagodny i rześki. Dla steranego kilkoma EPAmi gardła może wydać się nawet nieco wodnisty.
Nasycenie jest idealne.
Opakowanie trzyma linię wychwoodowską. Czyli jest bardzo dobrze. Choć akurat Wychcraft ma chyba w sobie najmniej tej przewrotnej baśniowości. Kapsel firmowy, w tym przypadku w czarnej tonacji. Ładna butelka z wytłoczeniami. Czepiłbym się tylko potraktowanemu na kontrze po macoszemu składowi. Co z tego, że w kilku językach, ale "zawiera słód jęczmienny". Tylko. A to mi się źle kojarzy

Smaczne i orzeźwiające piwo o niedużej zawartości alkoholu (4,5%), co czyni z niego fajny napój sesyjny. Posiada w zasadzie to co powinien mieć angielski górnofermenciak, tylko w nieco mniejszej skali. Dlatego Wychcrafta śmiało można polecić tym, którzy mają ochotę spróbować coś innego niż jasne pełne, a trochę się boją, że "inne może zabić". Nie zabije. Ode mnie 8 w skali 1-10.

Podziękowania dla Lagrimy

[wpadzio]

A tak się aktualnie prezentuje.

[Oskaliber]

Kolor: Złoty, klarowny.
Piana: Biała, średnio obfita, średnio gęsta, średnio trwała. Opada do dziurawego kożucha.
Zapach: Nieciekawy, praktycznie tylko słodowy, taki eurolagerowy.
Smak: Treściwość średnio niska. Słodowość, szczypta aromatów chmielowych o korzennym charakterze, ale niestety niewiele. Za to jest całkiem spora, ale'owa owocowość i przyjemna, średnia goryczka.
Wysycenie: Średnie.
Ogółem: Nie jest złe, choć to chyba najsłabsza pozycja Wychwoodu jaką dotychczas piłem. Przydałoby się więcej aromatów chmielowych. Może i jest triple hopped, ale chyba tylko na goryczkę