Williams Bros, Midnight Sun

[Sven]

Butelka 0,5 litra, moc 5,6%

Barwa czarna, z poblaskiem brunatnym pod swiatlo.
Piana kremowa, trwala i brazowawa. W zapachu lekko przypalane, karmelowe.
W smaku sycace, duzo czekoladowego slodu i nuty imbiru, wyliczonego w skladnikach.
Smaczne i rozgrzewajace.

[darko]

Na mojej butelce nic ma o imbirze, za to w zapachu i smaku ciekawe dymne, drewniane nuty.

[purc]

Kolega Sven, chociaż z Liverpoolu, był na stronie Williamsbrosbrew, ale jego znajomość angielskiego pozostawia wiele do życzenia. W oryginale "an after bite of fresh root ginger elevates this ale to another level" , czyli po prostu końcówka jest imbirowa. A porterek jest bardzo smaczny.

[sibarh]

Foto:

[Lesnick]

Imbir w składzie jak najbardziej występuje: ...Root Ginger ...
Piwo całkiem przyjemne i do powtórzenia.

[leona]

Aromat i smak imbiru (suszonego) jest zbyt obecny żeby pozwolić cieszyć się porterowymi doznaniami.
Uwielbiam imbir i porter ale to połączenie absolutnie do mnie nie trafiło. Kompletne rozczarowanie.

[jacekwerner]

Mnie również nie przekonało ... jakieś takie przekombinowane.
Foto z nieco zmienioną etykietką :

[WojciechT]

Nie przepadam za imbirem, toteż nie spodziewam się, że piwo przypadnie mi do gustu, ale kto wie?

Wprawdzie nie jest to porter bałtycki, ale piwo i tak sprawia wrażenie dosyć ciężkiego i treściwego. Jest mocno wytrawne, z silnie zaznaczoną, ale dobrze skontrowaną goryczką. Bardzo fajnie ułożone. Posmak kawy i gorzkiej czekolady jest dominujący, a wymienionego w składzie imbiru... W ogóle nie wyczułem! Faktycznie w tym piwie daje się zauważyć lekka nuta przyprawowa, ale szczerze mówiąc gdyby nie wymieniony w składzie „root ginger”, to bym nie wiedział, że takowy został tutaj dodany. Troszkę to kontrastuje z Waszymi opiniami... Pewnie po prostu taka warka mi się trafiła. I to warka bardzo smaczna!

[DonZ]

Piana:Brązowa drobna, niewysoka, szybko opada.
Kolor: Czarne, klarowne z rubinowymi refleksami przy dnie.
Aromat: Słodowy, wędzony przechodzący w palony dalej lekko czekoladowy.
Smak: Pełne w smaku, słodkie. Nuty słodowe i z początku wędzone, czkoladowe, palone które po dłuższym czasie dopiero przybierają na sile. Delikatna chmielowa goryczka, gładkie w odbiorze, finisz krótki delikatnie palony.

W składzie jest napisane o tym, że piwo zawiera odrobinę korzenia imbiru, w smaku trudno się jest go doszukać choć może świadomość tego nakazuje myśleć, że coś tam takiego jest.

Przez niewysokie wysycenie piwo jest bardzo dobre w odbiorze, smaczne i pijalne.

[wpadzio]

Barwa ciemnobrązowa, nieprzenikniona. Pod światło i przy nalewaniu połyskuje rubinowymi odcieniami.
Mięsista po nalaniu, beżowa piana, ze sporą tendencją do oklejania szklanki. Trwała mocna pianka do końca.
Zapach palonych słodów na pierwszym planie. Zaraz potem pojawia się lekka słodycz karmelowa. Do tego nieco mlecznej czekolady i odrobina przyprawowych nastrojów. Imbir? Czy ja wiem?
Smak pomimo ciemnego stoutowo-porterowego charakteru dość miękki, okrągły w odbiorze. W ustach odczucia podobne jak w aromacie, aczkolwiek nieco stłumione, choć nadużyciem byłoby napisać, że piwo jest wodniste. W posmakach gładko wygasają palone, kawowe nuty. Imbir? Jaki imbir?
Nieduże nagazowanie, choć trochę odczuwalne w ustach.
Butelka jak u jackawernera, ładna, czarna, północno-słoneczna etykieta. Na kontrze w zasadzie to co potrzeba. Kapsel firmowy (nie wiem czemu, ale logo WB od zawsze kojarzy mi się z jakimś insektem, a nie ze stylizowanym kłosem zboża)

Dobry, stonowany porter, do którego produkcji skorzystano ponoć z korzenia imbiru. Jednocześnie nie użyto jednak jaj. W konsekwencji mamy piwo, które nie zapłodni żadnego miłośnika ciemnych produkcji. Za to bezpiecznie pozwoli spędzić w trakcie konsumpcji kilka stosunkowo miłych chwil. 8 w skali 1-10.