Williams Brothers, Grozet Gooseberry & Wheat Ale

[Ramiel]

Piwo z dodatkiem pszenicy, agrestu i woskownicy europejskiej. Butelka 0.3 l, alk. 5%

Kolor: limonkowy, lekko mętny
Piana: cienka i bardzo nietrwała
Wysycenie: średnie
Zapach: agrestowo-ziołowy
Smak: lekka słodowość z nutą agrestu, dalej dość intensywne zioła i wyczuwalna chmielowa goryczka
Lekkie i orzeźwiające, przyjemnie się pije

[wpadzio]

Barwa złocisto-żółtawa. Widać delikatne zamglenie.
Piana nieduża, dość szybko opada do nieznacznego naśnieżenia, obecnego do samego końca.
Przyjemny rześki aromat oparty przede wszystkim na aromatycznych nutach odchmielowych oraz ziołowych zapachach. W tle cytrusowe odcienie.
W smaku chmiel i zioła, aczkolwiek na stonowanym, nieagresywnym poziomie. Goryczka wyważona, niezbyt mocna. W posmakach pojawiają się delikatne opiekane klimaty a na samym końcu ziołowe i trawiaste.
Nasycenie jest stosunkowo wysokie. Wpisuje się w orzeźwiający profil tego piwa.
Opakowanie 0,33l jak na zdjęciu Ramiela. Na etykiecie stylizowany motyw wczesnośredniowiecznego celtyckiego labiryntu. Projekt etykiety przygotowany przez Glasgow School of Art. Na mnie jakoś specjalnie wrażenia nie zrobił, choć szanuję intencję autorów Kapsel firmowy.

Smaczne, całkiem wyraziste piwo o chmielowo-ziołowym profilu zapachowo-smakowym. Doskonały starter na zachętę dla chcących spróbować trochę mocniej nachmielonych aromatycznie angielskich czy amerykańskich IPA. 8 w skali 1-10.

[tomolek]

Lekkie, wytrawne, ziołowo goryczkowe. Próbowałem doszukać się agrestu ale się nie udało. Posmaki owocowe owszem obecne ale nie skojarzyły mi się z gęsią jagodą Całkiem sympatyczne, ale nie zapadające jakoś głęboko w pamięć.

[DonZ]

Piana: Białam średnio obfita, drobna, choć szybko się zapada. Ładnie zdobi szkło.
Kolor: Klarowne, żółte wpadające w jasne złoto.
Aromat: Agrestowy, dalej słodowy ziarnisty, prażony.
Smak: Wytrawne, lekko wodniste, agrestowa zalegająca gorycz, średniej intensywności, po za agrestem da się wyczuć biszkoptowo-podpiekaną słodowość bardzo fajną, można by spę pokusić o porównanie do prażonego słonecznika ale jednak jest trochę inaczej. Finisz krótki a intensywność goryczy maleje.

Generalnie słabo, nie porywa, chociaż z czasem coś tam pokazuje. Goryczka przy wytrawnej wodnistości jest w miarę na poziomie, słabnie po kilku łykach. Początkowe podejście rozczarowuje ale kilka kolejnych łyków, a właściwie tych już przy dnie potrafi zaciekawić.