Browar Christofer - Czarna Koza, warka #3

[Marusia]

Pierwotnie o ile pamiętam miał to być koźlak, ale się Chrisowi sypnęło za dużo słodu ciemnego karmelowego, czy jakos tak

Osobiście bardzo lubie takie piwa: nieprzenikniona czerń, beżowa pianka, niewysoka, goryczka mocno palona, jednakże z akcentami chmielowymi (albo mam zwidy, przyjemna słodycz ładnie się z tą goryczką komponuje. Bardzo esencjonalne.

Nieco podobne piwko piłam w wykonaniu Mjp - choć tamto było z ekstraktów - jedna rzecz je łączy - oba zostały stworzone w wyniku złych obliczeń piwowarów. A ja powiem tak: ludzie ! Róbcie takie piwa celowo! Są pyszne!
Piąteczka

[jerzy]

Zapomniałaś o moim debiutanckim "koźlaku", do którego (oczywiście przypadkiem) wlałem dużo za dużo ekstraktu barwiącego...

[CarlBerg]

Skoro Jerzy się wciął - to i mi wolno

Chciałbym przypomnieć Piwowarowi Christoferowi, że choć On już otrzymał nasze piwa - ja o Jego piwach tylko czytam

[JAckson]

Otworzyłe owo piwko po prawie półrocznym trzymaniu w piwnicy.

Nawet zapomniałem jego nazwy, gdyż etykietki nie posiada a jedynie kapsel z nr warki.

Zawartość bączka przelana do kufelka prezentuje się bardzo ciekawie.

Kolor piwa, piana, zapach i smak skojarzył mi się z porterem.

Bardzo smaczne piwo o bardzo ładnej i trwałej pianie.

Warto było odczekać te miesiące by piwo się "dotarło".

W butelce było trochę zbędnych osadów ale ogólnie naprawdę dobre piwo.

Dzięki Chris

[jerzy]

Silna goryczka palonego słodu, maskująca goryczkę chmielową, ale jednocześnie wyraźna treściwa słodowość - to się nazywa idealne połączenie. Do tego dobre nagazowanie i trwała piana.
Ogólnie bardzo podobne do mojego "Koźlaka przestępnego" - i powiem nieskromnie, że jest to bardzo dobre porównanie.

[jerzy]

Przez rok Czarna Koza zyskała chyba trochę na wytrawności, w każdym razie smakuje teraz jak stout. Piana nadal nie odpuszcza aż do samego końca i pozostaje na dnie pustego kufla - tak jak smutne westchnienia, że to już koniec...

[ART]

akcja - remanent w leżakowni

Przez rok Czarna Koza zyskała chyba trochę na wytrawności, w każdym razie smakuje teraz jak stout. Piana nadal nie odpuszcza aż do samego końca i pozostaje na dnie pustego kufla - tak jak smutne westchnienia, że to już koniec...

ha! a co słychać u tej kozuni po kolejnym roku?

piana dalej nie odpuszcza - jest bombowa i beżowa. w zapachu czuć przegięcie z ilością karmelowych/palonych słodów, do tego klimatu kawowo-rozpuszczalnikowego nieco. barwa - fajna - ciemna wiśnia w czekoladzie - wpadająca w czerń po dolaniu mętów w smaku stosunkowo słodkie, z nutką kawową uaktyniającą się chwilę po przełknięciu, oleiste i ciągnące w konsystencji nasycenie ok. czuć moc tego piwa