Zasady degustacji

[qberts]

Dzięki za wyjaśnienie.

Co do melanoidów znalazłem też taką informacje w internecie:
"Efektem tego procesu jest powstanie ciemnych substancji o intensywnym smaku zwanych melanoidami lub - czasem - po prostu substancjami goryczkowymi."

Więc owe melanoidy to zwyczajna goryczka?

[lzkamil]

Na moją bardzo ograniczoną wiedzę goryczka "typowa" jest od związków zawartych w chmielu. Od melanoidów to pewnie może być smak palonego słodu, w tym charakterystyczna palona goryczka?
Zaczynam gadać w temacie na którym się nie znam - niech się bardziej oświeceni wypowiedzą.

[qberts]

Nie bardzo mi to tu pasuje:

"(...)which contribute melanoidins and toasty flavors."
"No roasted or burnt character."

Gdyby za melanoidy podstawić paloną goryczkę doszłoby do sprzeczności. Co do bardziej oświeconych, temat ten raczej większość forum omija szerokim łukiem więc wątpię czy ktoś się jeszcze wypowie, tym bardziej dzięki za odpowiedź. Pozdrawiam

[dori]

Co do melanoidów znalazłem też taką informacje w internecie:
"Efektem tego procesu jest powstanie ciemnych substancji o intensywnym smaku zwanych melanoidami lub - czasem - po prostu substancjami goryczkowymi."

Więc owe melanoidy to zwyczajna goryczka?

Melanoidyny są związkami powstałymi w wyniku reakcji aminokwasów z cukrami prostymi w podwyższonej temperaturze. Nadają one ciemny, brązowy kolor oraz przyjemny aromat. Nie wiem jak go określić, ale jest to właśnie zapach słodowy, zapach rumianej skórki chleba. Melanoidyny powstają w słodzie w podczas suszenia, a szczególnie podczas dosuszania słodu w wysokiej temperaturze.
Na pewno nie można postawić znaku równości pomiędzy melanoidynami i substancjami goryczkowymi są to zdecydowanie różne związki.
Melanoidyny tworzą sie we wszystkich produktach żywnościowych gdzie jest obecne białko i cukier i które poddamy działaniu wysokiej temperatury. Tak jak już wspomniałam to właśnie te związki są odpowiedzialne zarówno za kolor jak i zapach skórki chleba, panierki na kotlecie itp.
Mam nadzieję, że chociaż trochę udało mi wyjaśnić...

[qberts]

Dzięki bardzo za pomoc Dori. Takie też wyjaśnienie umieszczę w spisie gatunków.

Co zaś się jeszcze tyczy wspomnianych wyżej słówek (roast,toast), zaciekawiło mnie w opisach stoutów to, że tylko w części "podgatunków" wyczuwalna jest paloność i to na poziomie niskim, wychodzi więc na to, że to co większość odbiera jako paloność jest prażonością. Lub popełniłem błąd w tłumaczeniu.

[qberts]

Po pierwsze chciałbym przeprosić za olbrzymie opóźnienie w przedstawieniu tłumaczenia, brak czasu, czasami siły, a nierzadko i chęci. Spis gatunków zawiera następujące pozycje:
Alt
Amber Ale
Angielskie Brown Ale
Angielskie Pale Ale
Amerykańskie Brown Ale
Belgijskie Ale
Ciemny Lager
Czarne Piwo
Dunkel
Kölsch
Marcowe
Koźlak
Koźlak Podwójny
Jasne stołowe
Jasne lekkie
Jasne pełne
Jasne mocne
Pilsener Czeski
Pilsener Niemiecki
Porter
Porter Bałtycki
Pszeniczne
Pszeniczne ciemne
Pszeniczny Koźlak
Stout klasyczny
Stout
Stout owsiany
Witbier
Przy niektórych opisach konieczne było podciąganie pod gatunki z BJCP (przykładowo przy jasnych pełnych, lekkich itp.), lub nawet stworzenie całego opisu od nowa z racji braku odniesienia(jasne mocne). Możliwe są lekkie nieścisłości językowe(męczone przeze mnie toast i roast), prosiłbym o ich wytknięcie i poprawki. Pojawiło się też kilka opisów piw których na naszym rynku nie ma, ich liczba z założenia ma systematycznie rosnąć(aż do momentu kiedy wszystkie gatunki z BJCP będą przetłumaczone).

Co zaś się tyczy zmian w spisie na browar.biz proponuję może dość kłopotliwe rozwiązanie: podział na Rodzaj i Gatunek oto przykład(w którym oczywiście umieściłem jedynie gatunki dostępne w Polsce):

Ale
Alt
Amber Ale
Belgijskie Ale
Brown Ale
Angielskie Pale Ale

Ciemne
Dunkel
Ciemny Lager
Czarne Piwo

Hybrid Beer
Kölsch

Sezonowe
Marcowe

Koźlak
Koźlak
Podwójny Koźlak

Lager
Jasne stołowe
Jasne lekkie
Jasne pełne
Jasne mocne

Pilsener
Pilsener Czeski
Pilsener Niemiecki

Porter
Porter
Porter Bałtycki

Pszeniczne
Pszeniczne
Pszeniczne ciemne
Pszeniczny Koźlak

Stout
Stout
Stout owsiany

Inne
Napój na bazie piwa
Napój słodowo-karmelowy
Bezalkoholowe
Ciemne górnej fermentacji
Jasne górnej fermentacji
Aromatyzowane

Specjalne


I tak w Dzienniku Piwnym jak i w Profilu Użytkownika w zakładce Piwo przedstawione byłyby jedynie Rodzaje (Ciemne, Ale, Lager itd.) zaś w opisie konkretnego piwa widniałby zarówno Rodzaj jak i Gatunek. Oczywiście wszystko zależy od Arta i od jego wolnego czasu, ale sądzę że taki podział znacząco ułatwiłby sprawę(choć wymaga to sporo pracy).

[qberts]

Po lekkich przeróbkach skala ocen:

Kolor
1 - mętny, sugerujący zepsucie (nie dotyczy jeśli w opisie mętność jest charekterystyczną cechą gatunku/ jest opcjonalna)
2 - lekko opalizujący/zdecydowanie zbyt jasny dla danego stylu/ekstraktu
3 - kolor przeciętny, choć trochę bez wyrazu/ kolor z pewnymi mankamentami (za słabe zmętnienie w piwach z osadem drożdżowym, zbyt ciemny kolor w stosunku do stylu itp.)
4 - kolor dobry, odpowiedni dla stylu, lecz niczym się nie wyróżniający
5- kolor idealny dla stylu, zdecydowanie się wyróżniający, połyskliwy, po prostu piękny

Piana:
1 - brak piany / piana tylko wymuszona przez lanie z góry, znika momentalnie/ piana na kształt mydlin o bardzo dużych pęcherzykach
2 - piana grubopęcherzykowa, znika szybko
3 - piana drobnopęcherzykowa / średnipęcherzykowa, znika szybko / średnio szybko
4 - piana drobnopęcherzykowa, pozostaje w postaci cienkiej warstwy do końca / prawie końca konsumpcji, odmierza każdy łyk przez pozostawienie śladów na szkle.
5- piana idealna, drobnopęcherzykowa, pozostaje do końca konsumpcji w postaci grubej warstwy, pozostawia ładne ślady na szkle.

Smak
1 - piwo zepsute/ odrzucające/ niezdatne do picia - wylądowało w zlewie
2 - piwo niedobre/ z wyraźnymi wadami (skwaśnienie, posmak żelazisty, diacetyl - posmak maślany, smak gotowanych warzyw, smak mokrego kartonu itp. wyjątkiem jest sytuacja gdy w danym stylu dana „wada” jest dopuszczalna/wskazana)
3 - piwo przeciętne z niewielkimi odstępstwami od stylu (zbyt mała goryczka, zbyt wyczuwalny alkohol, puste w smaku, wodniste w przypadku piwa które powinno być treściwe, brak charakterystycznych dla stylu aromatów)/ piwo bezpłciowe
4 - piwo bez istotnych wad, solidne, zgodne ze stylem, tylko nieznacznie odbiegające od ideału
5 - piwo wyśmienite, klasyka stylu, wybitne, wyjątkowe, jedno z najlepszych jakie piłem.

Zapach
1- zapach odrzucający, wyraźnie przeszkadzający w konsumpcji
2- zapach nieprzyjemny/ zapach całkowicie nieodpowiedni dla danego stylu/ wyraźne wady (silna woń alkoholowa, diacetyl - zapach maślany, zapach gotowanych warzyw, zapach mokrego kartonu, bardzo intensywny zapach skunksa - zielona butelka itp. wyjątkiem jest sytuacja gdy w danym stylu dana „wada” jest dopuszczalna/wskazana)
3- zapach słabo wyczuwalny/ zapach bardzo przeciętny
4- zapach przyjemny, zachęcający do konsumpcji, tylko nieznacznie odbiegający od ideału (intensywność, rozkład poszczególnych składowych)
5- zapach idealny dla danego stylu, zarówno jego intensywność jak i wyważenie składników doskonałe.

Nasycenie
1 - piwo wygazowane, praktycznie brak gazu / piwo w postaci fontanny opuszcza opakowanie po otwarciu, stanowczo zbyt duże nasycenie
2 - piwo z nasyceniem znacznie poniżej / powyżej normy dla danego stylu
3 - piwo z mankamentem jeżeli chodzi o nasycenie, nie psującym jednak konsumpcji, duża/średnia nietrwałość nasycenia
4 - wysycenie nie przeszkadza podczas konsumpcji, tylko nieznacznie odbiega od idealnego, mała nietrwałość/trwałe
5- wysycenie idealne dla danego stylu, trwałe

Opakowanie
1 - nieestetyczne, krzywo naklejona etykieta, brudne, brak informacji o ekstrakcie, brak informacji o miejscu warzenia, brak firmowego kapsla, kłamliwe lub błędne informacje
2 - jak wyżej, ale występują tylko niektóre z zarzutów
3 - opakowanie przeciętne, niczym nie wyróżniające się z tłumu lub brak informacji o ekstrakcie i miejscu warzenia
4 - opakowanie poprawne, ładne, podane wszelkie informacje, firmowy kapsel
5 - opakowanie wyjątkowe, wyróżniające się spośród konkurencji, podane wszystkie informacje.



I wreszcie spis gatunków:



Alt (Düsseldorf Altbier):
Kolor: Pomarańczowo-brązowy do głęboko miedzianego zatrzymującego się przed brązem, w skali SRM 13-17, piwo klarowne.
Piana: Koloru brudnobiałego, kremowa, obfita, powinna być trwała.
Zapach: Czysty jednak silny i złożony aromat słodu, później zapach chmielu i umiarkowany profil estrów owocowych . Aromat chmielowy na poziomie od umiarkowanego do bardzo niskiego o charakterze ostrym/kwiatowym bądź perfumowym. Brak diacetylu (zapachu maślanego).
Smak: Stanowcza chmielowa goryczka jest dobrze zbalansowana przez mocny jednak czysty i orzeźwiający charakter słodowy. Słodowość jest dość mocno stłumiona, ale sporo bogatych i złożonych smaków pozostaje. Możliwe jest występowanie estrów owocowych. Po przełknięciu pozostawia w ustach trwały wytrawny, słodko-goryczkowy lub orzechowy posmak. Smak chmielowy na poziomie umiarkowanym lub niskim. Brak akcentów prażonych, szorstkich. Niektóre drożdże mogą dodawać lekkiego posmaku siarczanego. Lekki charakter mineralny może być obecny przy przełykaniu, nie jest wymagany. Średnio treściwe, gładkie w smaku. Brak diacetylu (posmaku maślanego).
Wysycenie: Na poziomie średnim do średnio wysokiego.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 11,5-13,4% (OG: 1.046 – 1.054)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 2,5-3,75% (FG: 1.010 – 1.015)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.5 – 5.2%
Goryczka w skali IBU: 35 – 50


Amber Ale (American Amber Ale):
Kolor: Bursztynowy do miedziano-brązowego, w skali SRM 10-17, piwo raczej klarowne, choć niektóre wersje mogą być lekko mętnawe.
Piana: Koloru brudnobiałego, umiarkowanie duża, powinna być trwała
Zapach: Lekki/umiarkowany aromat chmielowy. Cytrusowy charakter chmielu jest częsty, ale nie wymagany. Umiarkowanie niski do umiarkowanie wysokiego poziom zapachu słodowego czasami maskuje profil chmielowy i najczęściej cechują go umiarkowane karmelowe nuty. Estry na poziomie umiarkowanym lub nie występują. Brak diacetylu (zapachu maślanego).
Smak: Średni do wysokiego posmak chmielowy, którego często lecz nie zawsze cechuje cytrusowość. Charakter słodowy średni do silnego często występuje lekka słodowa słodkość podążająca za umiarkowanym karmelowym posmakiem. (czasami innymi posmakami o charakterze słodowym) Słodowość i chmielowa gorycz są zazwyczaj zbalansowane i wzajemnie się uzupełniające. Estry owocowe na poziomie średnim lub brak. Przy przełykaniu w ustach pozostaje karmelowa słodkość i chmielowy posmak/goryczka. Średnie do średnio pełnego w treściwości, w mocniejszych wersjach może wystąpić rozgrzewający charakter alkoholu. Brak diacetylu (posmaku maślanego).
Wysycenie: Na poziomie umiarkowanym do wysokiego.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 11,25-14,7% (OG: 1.045 – 1.060)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 2,5-3,75% (FG: 1.010 – 1.015)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.5 – 6%
Goryczka w skali IBU: 25 – 40+


Angielskie Pale Ale (Extra Special/Strong Bitter/English Pale Ale) :
Kolor: Złoty do głęboko miedzianego, w skali SRM 6-18, piwo klarowne.
Piana: Koloru brudnobiałego, niska do umiarkowanej, niska jest akceptowalna gdy nasycenie również jest niskie (skala przy ocenianiu o jeden punkt w górę)
Zapach: Aromat chmielu na poziomie umiarkowanie wysokim do umiarkowanie niskiego. Zapach słodowy na poziomie średnim do średnio wysokiego często z nutą karmelową na poziomie niskim do umiarkowanie silnego(w jaśniejszych wersjach owa nuta przybiera charakter bardziej delikatny). Owocowe estry na poziomie średnio niskim do średnio wysokiego. W niektórych przypadkach może zawierać drugorzędne nuty siarkowe i/lub alkoholowe. Zazwyczaj brak diacetylu(zapachu maślanego), chociaż niskie jego natężenie jest dozwolone.
Smak: Średnio wysoka do średniej goryczkowość z uzupełniającą ją słodowością. Zazwyczaj występuje również na poziomie od umiarkowanie niskiego do w pewnym stopniu silnego karmelowo-słodowa słodkość. Posmak chmielowy umiarkowany do umiarkowanie wysokiego, chmielowa gorycz i posmak powinny być wyraźnie zauważalne, ale nie mogą całkowicie zdominować słodowości. Mogą pojawić się drugorzędne nuty słodowe (orzechowe, biszkoptowe) dodające ogółowi złożoności. Estry owocowe na poziomie umiarkowanie niskim do wysokiego. Opcjonalnie mogą występować niewielkie akcenty alkoholowe, aż do posmaków mineralnych/siarczanych. Koniec umiarkowanie wytrawny do wytrawnego (najczęściej gdy użyto wody zawierającej siarczan). Mocniejsze wersje mogą mieć charakter rozgrzewający od alkoholu, ale nie powinien być on zbyt intensywny. Średnio lekkie do średnio pełnego w treściwości. Zazwyczaj brak diacetylu(posmaku maślanego), chociaż niskie jego natężenie jest dozwolone.
Wysycenie: Na poziomie niskim do umiarkowanego, w wersjach butelkowanych może być wyższe.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 12-14,7+% (OG: 1.048 – 1.060+)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 2,5-4% (FG: 1.010 – 1.016)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.6 – 6.2%
Goryczka w skali IBU: 30 – 50+


Angielskie Brown Ale (Mild):
Kolor: Miedziany do ciemno brązowego lub mahoniowego, choć z rzadka występują egzemplarze bursztynowe lub lekko brązowe, w skali SRM 12-25, piwo zazwyczaj klarowne aczkolwiek w wersjach tradycyjnych z powodu braku filtracji mętne.
Piana: Koloru brudnobiałego do jasnobrązowego, od małej do umiarkowanej warstwy (w skali oceniania o pół lub jeden punkt w górę).
Zapach: Lekki do umiarkowanego aromat słodu, możliwa lekka owocowość. Akcent słodowy może przybrać najróżniejszy charakter, włączając w to karmelowość, ziarnistość, nuty przypiekane, orzechowe lub lekko prażone. Aromat chmielowy na poziomie niskim lub brak. Diacetyl(zapach maślany) na poziomie bardzo niskim lub brak.
Smak: Generalnie piwo zdecydowanie słodowe, jednak słodowo-drożdzowa podstawa smaku może przybrać najróżniejszy charakter. (np. słodowy, słodki, karmelowy, toffi, przypiekany, orzechowy, czekoladowy, kawowy, prażony, winny, owocowy, lukrecji, melasy, śliwek, rodzynek) Końcówka może być zarówno słodkawa jak i wytrawna, za akcentami prażonymi(typowa dla wersji z ciemniejszymi słodami). Goryczka lekka do umiarkowanej, wystarczająca aby wprowadzić pewną równowagę smakową, jednak zbyt słaba by zdominować słodowść. Owocowe estry na poziomie umiarkowanym lub brak. Posmak chmielowy na poziomie niskim lub brak. Lekkie do średnio treściwego, słodsze wersje mogą wydawać się bardziej treściwe. Diacetyl(posmak maślany) na poziomie niskim lub brak.
Wysycenie: Na poziomie niskim do średnio niskiego.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 7,5-9,5% (OG: 1.030 – 1.038)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 2-3,25% (FG: 1.008 – 1.013)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 2.8 – 4.5% (najczęściej 3.1 – 3.8%)
Goryczka w skali IBU: 10 – 25


Amerykańskie Brown Ale (American Brown Ale)
Kolor: Lekki brązowy do bardzo ciemnego brązowego, nawet czarnego, w skali SRM 18-35, piwo klarowne.
Piana: Koloru brudnobiałego do lekko jasnobrązowego, od małej do umiarkowanej warstwy (w skali oceniania o pół lub jeden punkt w górę).
Zapach: W zapachu można wyczuć słodowy, słodki i bogaty charakter, często z czekoladowymi, karmelowymi nutami i/lub przypiekanymi akcentami. Aromat chmielowy zwykle na poziomie umiarkowanym do niskiego. W niektórych interpretacjach tego stylu może wystąpić silniejszy aromat chmielu, cytrusowy amerykański charakter chmielu i/lub świeży wytrawnie chmielony aromat(wszystko opcjonalnie). Owocowe estry na poziomie umiarkowanym do bardzo niskiego. Charakter zapachu ciemnego słodu jest mocniejszy niż w innych brown ale, zatrzymuje się tuż przed porteropodobnym. Diacetyl (zapach maślany) na poziomie niskim lub brak.
Smak: Średni do silnego posmak słodowy, często z nutami karmelowymi, przypiekanymi i/lub czekoladowymi, ze średnią do średnio wysokiej goryczką. Średnio słodki do średnio wytrawnego koniec zapewnia w posmaku akcenty zarówno słodowe jak i chmielowe. Posmak chmielowy lekki do umiarkowanego, opcjonalnie o charakterze cytrusowym. Owocowe estry na poziomie bardzo niskim do umiarkowanego. Średnie do średnio pełnego w treściwości. Bardziej goryczkowe wersje mogą przybrać wytrawny, żywiczny charakter. Mocniejsze egzemplarze cechują rozgrzewające akcenty alkoholowe na końcu. Diacetyl(posmak maślany) na poziomie umiarkowanie niskim lub brak.
Wysycenie: na poziomie umiarkowanym, umiarkowanie wysokim
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 11,25-14,7% (OG: 1.045 – 1.060)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 2,5-4% (FG: 1.010 – 1.016)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.3 – 6.2%
Goryczka w skali IBU: 20 – 40+


Balgian Ale (Balgian Pale Ale):
Kolor: Bursztynowy do miedzianego, w skali SRM 8-14, piwo całkowicie klarowne.
Piana: Koloru białego, kremowa, często opasa szybciej niż w innych piwach (w skali oceniania o jeden punktu w górę).
Zapach: Dominuje zapcha słodowy z umiarkowanie intensywnymi nutami owocowymi i aromatem chmielowym na niskim poziomie. Występują również przypiekane, biszkoptowe akcenty słodowe. Może być obecna owocowość o charakterze pomarańczy lub gruszek, jednak nie tak owocowym/cytrusowym jak w innych belgijskich ale. Wyróżniający kwiatowy lub ostry charakter zapachu chmielowego o niskiej lub umiarkowanej intensywności., opcjonalnie wymieszany z występującymi w tle nutami ostrych fenoli. Brak diacetylu (zapachu maślanego).
Smak: Owocowy i lekki do umiarkowanie ostrego z łagodną, gładką słodowością i stosunkowo lekkim akcentem chmielowym oraz fenolami na poziomie niskim do bardzo niskiego. Może być obecna owocowość o charakterze pomarańczy lub gruszek, jednak nie tak owocowym/cytrusowym jak w innych belgijskich ale. Występuje delikatna słodowa słodkość z przypiekanymi, biszkoptowymi i orzechowymi posmakami słodowymi. Akcent chmielowy na poziomie niskim lub brak. Chmielowa goryczka średnia do niskiej, opcjonalnie jest uzupełniona przez niewielką ilość ostrych fenoli. Pod koniec ujawnia się posmak umiarkowanie wytrawny do umiarkowanie słodkawego, z wyraźniej zaznaczoną chmielowością w przypadku wersji bardziej wytrawnych. Średnie do średnio lekkiego w treściwości. Poziom alkoholu jest ograniczony więc jakikolwiek charakter rozgrzewający powinien być niewielki jeśli w ogóle występuje, nie może wystąpić alkohol palący lub o charakterze rozpuszczalnikowym.
Wysycenie: Na poziomie średnim.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 12-13,4% (OG: 1.048 – 1.054)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 2,5-3,5% (FG: 1.010 – 1.014)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.8 – 5.5%
Goryczka w skali IBU: 20-30


Ciemny Lager (Dark American Lager):
Kolor: Głęboko bursztynowy do ciemno brązowego, często z rubinowymi odblaskami, w skali SRM 14-22, piwo klarowne.
Piana: Koloru lekko jasnobrązowego, może być nietrwała (skala przy ocenianiu o jeden punkt w górę).
Zapach: Aromat słodowy na poziomie niskim lub brak. Zapachy prażony i karmelowy pochodzące ze słodu na poziomie średnio niskim lub brak. Akcent chmielowy może w ogóle nie występować lub osiągać natężenie na poziomie niskim, może przybrać charakter ostry bądź kwiatowy. Wystąpić mogą słabe nuty drożdżowe (zielone jabłka, DMS(gotowane warzywa) lub owocowość). Brak diacetylu(zapachu maślanego).
Smak: Umiarkowanie orzeźwiający ze słodkością na poziomie średnio niskim do niskiego. Nuty karmelowi i/lub prażone na poziomie średnio niskim lub brak. (mogą zawierać również akcenty kawowe, melasy i kakaowe) Posmak chmielowy na poziomie niskim lub brak. Chmielowa goryczka na poziomie niskim do średniego. Może wystąpić bardzo lekka owocowość. Paloność lub umiarkowanie silna prażoność są wadą. Lekkie do nieco średniego w treściwości, gładkie w smaku. Brak diacetylu(posmaku maślanego).
Wysycenie: Na poziomie wysokim
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 11-13,8% (OG: 1.044 – 1.056)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 2-3% (FG: 1.008 – 1.012)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.2 – 6%
Goryczka w skali IBU: 8 – 20


Czarne Piwo (Schwarzbier) :
Kolor: Średnio brązowy do bardzo ciemnego brązowego, często z odblaskami głęboko rubinowymi do granatowych, jednak prawie nigdy naprawdę czarne, w skali SRM 17-30+, piwo klarowne.
Piana: Koloru jasnobrązowego, obfita, powinna być trwała.
Zapach: Niska do umiarkowanej słodowość z lekkim słodkawym aromatem lub/i często obecnymi nutami prażonego słodu. Słodowość może być czysta i neutralna lub bogata, mogąca zawierać karmelowe akcenty. Prażoność może mieć charakter kawopodobny, ale nigdy palony. Niewielki aromat chmielu jest opcjonalny. Zapach ma charakter czysto legerowo-drożdżowy (możliwa lekka siarkowość). Brak estrów owocowych. Brak diacetylu (zapachu maślanego).
Smak: Lekki do umiarkowanego posmak słodowy o czystym i neutralnym lub bogatym, słodkim i intensywnym charakterze. Lekkie do umiarkowanych akcenty prażonego słodu mogą dać goryczkowo-czekoladową nutę utrzymuje się na końcu, ale nigdy nie ma charakteru palonego. Średnio niska do średniej goryczka która pozostaje na podniebieniu po przełknięciu. Lekka do umiarkowanej chmielowość. Posmak cechuje chmielowa goryczka z dopełniającymi, ale subtelnymi akcentami prażonymi w tle. Niewielka słodkość po przełknięciu jest akceptowalna, ale nie wymagana. Średnio lekkie do średniego w treściwości. Smak ma charakter czysto lagerowy, gładki, brak estrów owocowych, brak diacetylu(posmaku maślanego).
Wysycenie: Na poziomie umiarkowanym do umiarkowanie wysokiego.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 11,5-12,9% (OG: 1.046 – 1.052)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 2,5-4% (FG: 1.010 – 1.016)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.4 – 5.4%
Goryczka w skali IBU: 22 – 32


Dunkel (Munich Dunkel) :
Kolor: Głęboki miedziany do ciemnobrązowego, często z czerwonymi lub granatowymi zabarwieniami, w skali SRM 14-28, piwo zazwyczaj klarowne choć występują również mętne wersje niefiltrowane.
Piana: Koloru lekko do średnio jasnobrązowego, kremowa, powinna być trwała.
Zapach: Bogata słodowo słodkość o charakterze chlebowej skórki. (czasami przypiekanym) Nuty czekoladowe, orzechowe, karmelowe i/lub toffi są również akceptowalne. Nieznaczny aromat chmielowy jest akceptowalny. Brak owocowych estrów, brak diacetylu(zapachu maślanego).
Smak: Dominuje bogata i złożona słodowość najczęściej z melanoidami przypominającymi chlebową skórkę. W smaku wyczuwalna umiarkowana słodkość, nie może być przesycona lub przytłaczająca. W tle mogą być obecne nuty karmelowe, czekoladowe, przypiekane lub orzechowe. Palone lub goryczkowe posmaki pochodzące z prażonego słodu są nieodpowiednie, podobnie jak zdecydowana karmelowość. Chmielowa goryczka na poziomie umiarkowanie niskim, lecz dająca się odczuć, równowaga zdecydowanie w kierunku słodowości. Akcenty chmielowe na poziomie niskim lub brak. Posmak po przełknięciu ma charakter słodowy, chociaż średnio wytrawna końcówka uwidacznia gorycz. Średnie do średnio pełnego w treściwości. Możliwe nieznaczne akcenty rozgrzewające pochodzące od alkoholu. Brak owocowych estrów , brak diacetylu(posmaku maślanego).
Wysycenie: Na poziomie umiarkowanym.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 12-13,8% (OG: 1.048 – 1.056)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 2,5-4% (FG: 1.010 – 1.016)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.5 – 5.6%
Goryczka w skali IBU: 18 – 28


Jasne Stołowe (Lite American Lager)
Kolor: Jasny słomkowy do lekkiego żółtego, w skali SRM 2-3, piwo bardzo klarowne.
Piana: Koloru białego, rzadko jest trwała (w skali oceniania o pół lub jeden punkt w górę).
Zapach: Zapach słodowy lekki lub brak (możliwa słodkość, kukurydziane, ziarniste nuty jeśli występuje), aromat chmielu o charakterze ostrym, bądź kwiatowym o intensywności niewielkiej lub brak. Lekki poziom zapachu drożdżowego(zielonych jabłek, DMS(gotowane warzywa), owocowy) jest opcjonalny, ale akceptowalny. Brak diacetylu(zapachu maślanego).
Smak: Smak wytrawny i orzeźwiający z niewielkimi słodkimi nutami. Posmak chmielowy na niskim poziomie lub brak. W tle chmielowa goryczka na poziomie niskim. Ogólnie smak zrównoważony, może przybrać charakter lekko słodowy, lub lekko goryczkowy, ale bliski równowadze. Wysoki poziom nagazowania może wprowadzić lekką kwaskowość lub „użądlenie” wytrawnością/ostrzejsze pieczenie na języku. Wszelkie bardzo wyraźne smaki są wadą. Bardzo lekkie w treściwości z powodu dużej ilości dodatków takich jak ryż czy kukurydza występujących w zasypie, może wydawać się wodniste, nie jest to wadą. Brak nut owocowych, brak diacetylu (posmaku maślanego).
Wysycenie: Na poziomie bardzo wysokim.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 7,5-10% (OG: 1.030 – 1.040)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 0-2% (FG: 0.998 – 1.008)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 3.2 – 4.2%
Goryczka w skali IBU: 8 – 12


Jasne Lekkie (Standard American Lager)
Kolor: Jasny słomkowy do średnio żółtego, w skali SRM 2-4, piwo bardzo klarowne.
Piana: Koloru białego, rzadko jest trwała (w skali oceniania o pół lub jeden punkt w górę).
Zapach: Zapach słodowy lekki lub brak (możliwa słodkość, kukurydziane, ziarniste nuty jeśli występuje), aromat chmielu o charakterze ostrym, bądź kwiatowym o intensywności niewielkiej lub brak. Lekki poziom zapachu drożdżowego(zielonych jabłek, DMS(gotowane warzywa), owocowy) jest opcjonalny, ale akceptowalny. Brak diacetylu(zapachu maślanego).
Smak: Smak wytrawny i orzeźwiający z niewielkimi słodkimi nutami. Posmak chmielowy na niskim poziomie lub brak. W tle chmielowa goryczka na poziomie niskim do średnio niskiego. Ogólnie smak zrównoważony, może przybrać charakter lekko słodowy, lub lekko goryczkowy, ale bliski równowadze. Lekkie w treściwości z powodu dużej ilości dodatków takich jak ryż czy kukurydza występujących w zasypie. Wszelkie bardzo wyraźne smaki są wadą. Brak nut owocowych, brak diacetylu (posmaku maślanego).
Wysycenie: Na poziomie bardzo wysokim.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 10-12,5% (OG: 1.040 – 1.050)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 1-2,5% (FG: 1.004 – 1.010)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.2 – 5.1%
Goryczka w skali IBU: 8 – 15


Jasne Pełne (Premium American Lager)
Kolor: Jasno słomkowy do złotego, w skali SRM 2-6, piwo bardzo klarowne.
Piana: Koloru białego, może być nietrwała (w skali oceniania o pół punktu w górę).
Zapach: Lekki do średnio lekkiego zapach słodu (możliwa słodkość, kukurydziane, ziarniste nuty), aromat chmielu o charakterze ostrym, bądź kwiatowym o intensywności bardzo niewielkiej do średnio małej. Lekki poziom zapachu drożdżowego(zielonych jabłek, DMS(gotowane warzywa), owocowy) jest opcjonalny, ale akceptowalny. Brak diacetylu(zapachu maślanego).
Smak: Smak wytrawny i orzeźwiający z niewielkimi słodkimi nutami. Posmak chmielowy na poziomie niskim lub brak. W tle chmielowa goryczka na poziomie niskim do średniego. Ogólnie smak zrównoważony, może przybrać charakter lekko słodowy, lub lekko goryczkowy, ale bliski równowadze. Średnio lekkie w treściwości z powodu dodatków takich jak ryż czy kukurydza występujących w zasypie. Wszelkie bardzo wyraźne smaki są wadą, choć cechuje go większa wyrazistość niż standard czy lite lagera. Brak nut owocowych, brak diacetylu (posmaku maślanego).
Wysycenie: Na poziomie bardzo wysokim.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 11,5-13,8% (OG: 1.046 – 1.056)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 2-3% (FG: 1.008 – 1.012)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.7 – 6%
Goryczka w skali IBU: 15 – 25


Jasne Mocne
Kolor:Ciemno słomkowy do bursztynowego, w skali SRM 8-14, piwo bardzo klarowne.
Piana: Koloru białego, czasami może być nietrwała (w skali oceniania pół lub zero punktów w górę).
Zapach: Zdecydowanie dominuje bogata słodowość, możliwa słodowa słodkość (mogą wystąpić kukurydziane, ziarniste nuty), aromat chmielu na poziomie bardzo niskim do średnio niskiego lub brak. Możliwe występowanie estrów owocowych na poziomie niskim. Lekkie nuty alkoholowe mogą być wyczuwalne, ale nie powinny drażnić, mieć charakteru rozpuszczalnikowego. Lekki poziom zapachu drożdżowego(zielonych jabłek, DMS(gotowane warzywa), owocowy) jest opcjonalny, ale akceptowalny. Brak diacetylu(zapachu maślanego).
Smak: W smaku dominuje słodowa słodkość (często pochodząca od dodatku cukru). Posmak chmielowy na poziomie bardzo niskim lub brak. W tle chmielowa goryczka na poziomie niskim do średniego, która powinna być uzupełnieniem słodowości. Posmak alkoholowy może być wyczuwalny, ale nie powinien być silny, mieć charakteru rozpuszczalnikowego. Średnie do pełnego w treściwości. Może wystąpić rozgrzewający charakter alkoholu. Brak diacetylu(posmaku maślanego).
Wysycenie: Na poziomie wysokim do bardzo wysokiego.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 13,1-20,1% (OG: 1.053– 1,083)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 0-3,5% (FG: 1.000 – 1.014)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 6-10+%
Goryczka w skali IBU: 15 – 28


Kölsch (Kölsch) :
Kolor: Bardzo blady złoty do lekko złotego, w skali SRM 3,5-5, piwo bardzo klarowne.
Piana: Koloru białego, cienka warstwa, raczej nietrwała (skala przy ocenianiu o jeden punkt w górę)
Zapach: Aromat słodowy bardzo słaby lub brak. Przyjemny, bardzo subtelny zapach owocowy pochodzący z fermentacji (jabłka, wiśnie lub gruszka) jest pożądany, ale nie zawsze obecny. Słabe nuty chmielowe są opcjonalne, ale występują jedynie w małej ilości autentycznych wersji Kölscha. Niektóre drożdże nadają piwu aromatów winnych lub siarczanych (jest to również opcjonalne, ale nie powinno być postrzegane jako wada).
Smak: Lekki smak obejmuje słabą, złagodzona słodowość i prawie niezauważalna owocowa słodkość pochodząca z fermentacji oraz goryczkę na poziomie średnio-niskim do średniego z delikatną wytrawnością na końcu – wszystko zrównoważone. Bardzo rzadko może wystąpić również lekka słodowa słodkość. Niektóre wersje mogę mieć nieznaczny siarczano-drożdzowy charakter akcentujący wytrawność i zrównoważenie smaku. Możliwe jest również występowanie posmaku pszenicznego, ale jest to raczej sporadyczne. Ogólnie gładkie i orzeźwiające, raczej lekkie, rzadko średnio lekkie. Brak diacetylu(posmaku maślanego) i fuzli(posmaku rozpuszczalnikowego/cierpkiego)
Wysycenie: Na poziomie średnim.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 11-12,5% (OG: 1.044 – 1.050)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 1,75-2,75% (FG: 1.007 – 1.011)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.4 – 5.2%
Goryczka w skali IBU: 20-30


Koźlak (Traditional Bock) :
Kolor: Lekko miedziany do brązowego, często z granatowymi refleksami, w skali SRM 14-22, piwo klarowne.
Piana: Koloru brudnobiałego, kremowa, obfita, powinna być trwała.
Zapach: Dominuje silny zapach słodowy, często z umiarkowanymi akcentami melanoidów(zapach skórki chleba, panierki na kotlecie) lub/i przypiekanymi. Brak aromatu chmielowego. Lekkie nuty alkoholowe mogą być wyczuwalne. Estry owocowe na poziomie niskim lub brak. Ogólnie czysty aromat, brak diacetylu(zapachu maślanego).
Smak: W smaku przeważa złożona słodowość z udziałem posmaków melanoidów(posmak skórki chleba, panierki na kotlecie) i przypiekanymi. Lekkie karmelowe nuty mogą być obecne. Chmielowa gorczyczka na poziomie wystarczającym by podeprzeć charakter słodowy, pozwalająca odrobinie słodkości trwać do końca. Sporadycznie może mieć charakter lekko rozgrzewający, ale alkohol nie powinien palić. Średnie do średnio pełnego w treściwości. Brak posmaku chmielowego. Brak charakteru prażonego bądź palonego. Brak estrów i diacetylu(posmaku maślanego). Jakakolwiek owocowość może pochodzić jedynie ze specjalnych słodów.
Wysycenie: Na poziomie umiarkowanym do umiarkowanie niskiego.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 15,6-17,5% (OG: 1.064 – 1.072)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 3,25-4,75% (FG: 1.013 – 1.019)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 6.3 – 7.2%
Goryczka w skali IBU: 20 – 27


Koźlak Podwójny (Doppelbock) :
Kolor: Głęboko złoty do ciemno brązowego, ciemniejsze wersje często mają rubinowe refleksy pod światło, w skali SRM 6-25, piwo klarowne.
Piana: Koloru białego dla jaśniejszych wersji i brudnobiałego dla wersji ciemniejszych, obfita i gęsta, powinna być trwała (wyjątek to wersje bardzo mocne gdzie piana może być nadwątlona, w tym przypadku skala przy ocenianiu o pół lub jeden punkt w górę)
Zapach: Bardzo silnie słodowy. Ciemniejsze wersje mają również znaczące akcenty melanoidów(zapach skórki chleba, panierki na kotlecie) i przypiekane. Lekkie karmelowe aromaty są również akceptowalne. W lżejszych wersjach nuty melanoidów(stęchły zapach) i prażonego słodu/pieczonego chleba są znacznie słabsze. Praktycznie brak zapachu chmielu, choć lekkie jego oznaki mogą pojawić się w jaśniejszych egzemplarzach. Umiarkowanie niski aromat owocowy często suszonych śliwek, śliwek, winogron może być obecny (choć jest opcjonalny) w ciemniejszych wersjach podobnie jak czekoladopodobne nuty. Żadne zapachy podpalane i palone nie powinny jednak występować. Umiarkowane akcenty alkoholowe mogą być obecne. Brak diacetylu(zapachu maślanego).
Smak: Bardzo bogaty i słodowy w smaku. Ciemniejsze wersje mają również znaczące akcenty melanoidów(posmak skórki chleba, panierki na kotlecie) i przypiekane. W lżejszych wersjach owe akcenty są znacznie słabsze. Bardzo lekki posmak czekoladowy jest opcjonalny w mocniejszych egzemplarzach, lecz nie może być nigdy postrzegany jako prażony lub palony. Pewna owocowość (suszone śliwki, śliwki lub winogrona) również może występować w wersjach mocniejszych. Alkoholowa moc powinna mieć charakter gładki i rozgrzewający nie zaś szorstki i palący w gardle. Obecność wyższych alkoholi (fuzli (posmak rozpuszczalnikowy/cierpki)) na poziomie bardzo niskim lub brak. Posmak chmielowy słaby bądź brak(na wyższym poziomie akceptowalny tylko w jaśniejszych wersjach). Goryczka na poziomie od umiarkowanego do umiarkowanie niskiego, zawsze pozwalająca na dominacje słodowości w smaku. Większość egzemplarzy jest dość słodka, ale powinniśmy mieć wrażenie złagodzenia owej słodkości(pochodzącej nie z nieodfermentowania lecz z małego nachmielenia). Średnio pełny do pełnego w treściwości. Czysty posmak lagera, brak diacetylu(posmaku maślanego).
Wysycenie: Na poziomie umiarkowanym do umiarkowanie niskiego.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 17,5-22,8+% (OG: 1.072 – 1.096+)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 4-6+% (FG: 1.016 – 1.024+)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 7 – 10+%
Goryczka w skali IBU: 16 – 26+


Marcowe (Oktoberfest/Märzen )
Kolor: Ciemno złoty do głębokiego pomarańczowo-czerwonego, w skali SRM 7-14, piwo klarowne.
Piana: Koloru brudnobiałego, solidna, powinna być trwała.
Zapach: Bogaty aromat słodowy, często obecny lekki do umiarkowanego zapach przypiekanego (lżejszy od prażonego) słodu. Nuty karmelowe są niepożądane. Brak aromatu chmielu. Czysty charakter lagera brak nut owocowych i diacetylu(zapachu maślanego).
Smak: Początkowo pojawia się słodowa słodkość, ale na końcu przebija posmak umiarkowanie wytrawny (brak słodkości na końcu). Charakterystyczna i złożona słodowość często zawiera przypiekane (lżejsze od prażonych) nuty. Goryczka chmielowa na poziomie umiarkowanym, posmaku chmielowego brak lub jest na poziomie niskim. Nuty karmelowe lub prażone są niepożądane. Średnio treściwe ze kremowym charakterem, gładkie w smaku. Brak nut owocowych i diacetylu(posmaku maślanego).
Wysycenie: Na poziomie średnim.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 12,5-13,8% (OG: 1.050 – 1.056)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 3-4% (FG: 1.012 – 1.016)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.8 – 5.7%
Goryczka w skali IBU: 20 – 28


Pilsener Czeski (Behemia Pilsener):
Kolor: Bardzo blady złoty do głębokiego połyskującego złotego, w skali SRM 2-5, piwo bardzo klarowne.
Piana: Koloru białego, gęsta i kremowa, powinna być trwała
Zapach: Bogaty ze złożoną słodowością i ostrym bądź kwiatowym chmielowym bukietem. Niewielka ilość diacetylu(zapachu maślanego) jest akceptowalna, lecz nie musi występować. Poza tym zapach czysty, bez estrów owocowych.
Smak: Bogata, złożona słodowość połączona ze zdecydowaną jednak łagodną i zaokrągloną goryczką i posmakiem chmielowym. Niewielka ilość diacetylu(posmaku maślanego) jest akceptowalna, ale nie musi występować. Goryczka jest wydatna, ale nigdy ostra/szorstka nie pozostaje długo na podniebieniu. Posmak po przełknięciu jest zrównoważony pomiędzy słodowością, a chmielem. Średnio treściwy (chociaż diacetyl, jeśli jest obecny, może sprawić iż piwo wyda się pełne). Poza tym smak gładki, brak estrów owocowych.
Wysycenie: Na poziomie średnim.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 11-13,8% (OG: 1.044 – 1.056)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 3,25-4,25% (FG: 1.013 – 1.017)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.2 – 5.4%
Goryczka w skali IBU: 35 – 45


Pilsener Niemiecki (German Pilsener):
Kolor: Słomkowy do lekko złotego, w skali SRM 2-5, piwo bardzo klarowne.
Piana: Koloru białego, kremowa, powinna być trwała
Zapach: Słodowość o lekko ziarnistym charakterze oraz wyróżniający ostry bądź kwiatowy zapach chmielu. Może występować minimalny aromat siarkowy (którego źródłem jest woda lub drożdże) i w tle lekkie nuty DMS(zapachu gotowanych warzyw, kapusty). Brak estrów owocowych, brak diacetylu(zapachu maślanego).
Smak: Orzeźwiający i goryczkowy z wytrawnym do średnio wytrawnego końcem. W smaku występuje umiarkowana do umiarkowanie niskiej lecz dobrze zaakcentowana słodowość, pojawić się mogą również pewne ziarniste posmaki i rzadziej niewielka słodowa słodkość, jest to jednak akceptowalne. Chmielowa goryczka dominuje w smaku trwając do końca i pozostając na podniebieniu przez dłuższy czas. Posmak chmielowy może wahać się od niskiego nawet do wysokiego. Co się tyczy treściwości średnio lekkie w odczuciach. Poza tym smak gładki, brak estrów owocowych, brak diacetylu(posmaku maślanego).
Wysycenie: Na poziomie średnim do wysokiego.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 11-12,5% (OG: 1.044 – 1.050)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 2-3,25% (FG: 1.008 – 1.013)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.4 – 5.2%
Goryczka w skali IBU: 25 – 45


Porter (Brown Porter):
Kolor: Jasnobrązowy do ciemnobrązowego (nawet prawie czarnego), często z rubinowymi odblaskami pod światło, w skali SRM 20-30, piwo klarowne, choć może być nieprzejrzyste.
Piana: Koloru brudnobiałego do lekko jasnobrązowego, umiarkowana, trwałość dobra do zadawalającej. (skala przy ocenianiu o pół punktu w górę).
Zapach: Zapach słodowy z łagodną prażonością, mogący przybierać charakter czekoladowy. Może zawierać również pewne aromaty słodu nieprażonego dopełniającego całości (nuty karmelowe, ziarniste, chlebowe, orzechowe, toffi i/lub słodkie. Zapach chmielu na poziomie umiarkowanym lub brak. Estry owocowe umiarkowane lub brak. Diacetyl(zapach maślany) na poziomie niskim lub brak.
Smak: Smak słodowy zawierający łagodną do umiarkowanej prażoność (często o charakterze czekoladowym) i znaczące akcenty karmelowe, orzechowe i/lub toffi. Może zawierać inne pozostające w tle posmaki jak kawa, lukrecja, biszkopt czy nuty przypiekane dopełniające smaku. Nie powinien posiadać wyraźnego charakteru ciemnych słodów (cierpkość, paloność lub szorstka prażoność) chociaż niewielka ich ilość może wspierać goryczkowo czekoladową złożoność smaku. Akcent chmielowy na poziomie umiarkowanym lub brak. Średnio niska do średniej goryczka może zmieniać równowagę smaku od znacząco słodowego do znacząco goryczkowego. Średnio lekkie do średnio treściwego. Estry owocowe na poziomie niskim lub brak. Diacetyl(posmak maślany) na poziomie umiarkowanym lub brak.
Wysycenie: Na poziomie umiarkowanie niskim do umiarkowanie wysokiego.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 10-12,9% (OG: 1.040 – 1.052)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 2-3,5% (FG: 1.008 – 1.014)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4 – 5.4%
Goryczka w skali IBU: 18 – 35


Porter Bałtycki:
Kolor: Ciemny czerwonawo miedziany do bardzo ciemnego nieprzejrzystego brązowego, ale nie czarnego, w skali SRM 17-30, piwo klarowne, choć może być nieprzejrzyste.
Piana: Koloru jasnobrązowego, obfita, powinna być trwała.
Zapach: W zapachu dominuje słodowa słodycz, współgra ona z akcentami karmelowymi, toffi, orzechowymi do głęboko przypiekanych i/lub nutami lukrecji. Poza tym występuje złożony profil alkoholowy i estrowy na umiarkowanym poziomie przypominający aromat śliwki, suszonej śliwki, rodzynek, wiśni czy porzeczki, czasami wina typu Porto. Przy dużej zawartości ciemnego słodu może pojawić się zapach kawy, czekolady, melasy, ale nigdy palony. Brak zapachu chmielu i zapachów kwaskowych. Zapach ogólnie bardzo gładki.
Smak: Podobnie jak w zapachu dominuje słodowa słodycz ze złożoną mieszanką głębokiej słodowości, estrów suszonych owoców i alkoholu. Porter Bałtycki ma znaczący, ale łagodny w charakterze smak prażony (jak w Schwarzbier), zatrzymujący się tuż przed palonością (jak w Stoucie), początkowo słodkawy, ale szybko akcent pochodzący z ciemnych słodów zaczyna przeważać i pozostaje aż do końca. Smak przybiera charakter tylko odrobinę wytrawny, z nutami prażonej kawy i lukrecji na końcu. Mogą wystąpić lekkie ślady posmaku czarnej porzeczki lub innych ciemnych owoców. Goryczka na poziomie średnio niskim do średniego(pochodząca z ciemnych słodów i nachmielenia), zapewniająca równowagę smaku. Słodowość może mieć charakter karmelowy, toffi, melasy, orzechowy i/lub lukrecji. Ogólnie gładkie, całkiem pełne w treściwości, z dobrze zaznaczoną rozgrzewającą nutą(chociaż rzadsze wersje o mniejszej zawartości ekstraktu będą średnio treściwe i mniej rozgrzewające). Smak o czystych lagerowym charakterze, brak diacetylu(posmaku maślanego).
Wysycenia: Na poziomie średnim do średnio wysokiego.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 14,7-21,5+% (OG: 1.060 – 1.090+)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 4-6% (FG: 1.016 – 1.024)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 5.5 – 9.5% (najczęściej 7 – 8.5%)
Goryczka w skali IBU: 20 – 40


Pszeniczne (Weizen/Weissbier) :
Kolor: Blado słomkowy do bardzo ciemnego złotego, w skali SRM 2-8, piwo w większości przypadków z powodu wysokiej zawartości białka w pszenicy oraz drożdżowego osadu (który powinien być zamieszany przed przelaniem) - mętne (w różnym stopniu), tylko gdy filtrowane – klarowne.
Piana: Koloru białego, bardzo gruba, obfita, powinna być trwała.
Zapach: Umiarkowane do silnych fenole (zazwyczaj goździk) i estry owocowe (zazwyczaj banany). Zawartość i intensywność fenoli i estrów może się różnić, ale najlepsze egzemplarze są rozsądnie zrównoważone. Charakter chmielowy na poziomie niskim, bądź brak. Lekki do umiarkowanego aromat pszenicy (odczuwany jako chlebowy, albo ziarnisty) może być obecny, ale inne słodowe zapachy już nie. Opcjonalne, ale do zaakceptowania są słabe cierpkie cytrusowe nuty, lekki do umiarkowanego charakter waniliowy lub nawet charakter gumy musującej. Żaden z tych aromatów nie powinien jednak dominować, a jedynie dopełniać całości. Brak diacetylu(zapachu maślanego) i DMS(zapachu gotowanych warzyw, kapusty).
Smak: Lekki do umiarkowanego smak bananów i goździków, intensywność fenolowych i estrowych składników może się różnić, ale w najlepszych egzemplarzach jest zrównoważona. Opcjonalny, ale akceptowalny jest posmak waniliowy na poziomie bardzo niskim bądź umiarkowanym i/lub nuty o charakterze gumy musującej akcentujące „bananowość” i słodkość – nie mogą one jednak przeważać. Lekki, nieco chlebowy bądź ziarnisty smak pszenicy jest uzupełnieniem ogółu. Nuty chmielowe na poziomie bardzo niskim lub brak, chmielowa goryczka na poziomie bardzo niskim bądź umiarkowanie niskim. Cierpki, cytrusowy charakter pochodzący od drożdży i wysokiego nagazowania jest często obecny. Końcówka względnie wytrawna. Średnio lekkie do średnio treściwego, nigdy ciężkie. Drożdże mogą zwiększyć wrażenie treściwości. Brak diacetylu(posmaku maślanego) i DMS(posmaku gotowanych warzyw, kapusty).
Wysycenie: Na poziomie wysokim.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 11-12,9% (OG: 1.044 – 1.052)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 2,5-3,5% (FG: 1.010 – 1.014)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.3 – 5.6%
Goryczka w skali IBU: 8 – 15


Pszeniczne ciemne (Dunkelweizen) :
Kolor: Jasno miedziany do mahoniowo brązowego, w skali SRM 14-23, piwo z powodu wysokiej zawartości białka w pszenicy oraz drożdżowego osadu (który powinien być zamieszany przed przelaniem) - mętne (w różnym stopniu).
Piana: Koloru brudnobiałego, bardzo gruba, obfita, powinna być trwała.
Zapach: Umiarkowane do silnych fenole (zazwyczaj goździk) i estry owocowe (zazwyczaj banany). Zawartość i intensywność fenoli i estrów może się różnić, ale najlepsze egzemplarze są rozsądnie zrównoważone. Opcjonalny jest lekki do umiarkowanego zapach waniliowy lub nawet gumy musującej, nie powinny one jednak dominować. Charakter chmielowy na poziomie niskim, bądź brak. Lekki do umiarkowanego aromat pszenicy (odczuwany jako chlebowy, albo ziarnisty) może być obecny, często towarzyszą mu nuty karmelowe, skórki chlebowej lub bogaty zapach słodu, jednakże jakikolwiek słodowy aromat jest jedynie uzupełnieniem i nie może zdominować charakteru drożdżowego. Lekka cierpkość jest opcjonalna, ale akceptowalna. Brak diacetylu(zapachu maślanego) i DMS(zapachu gotowanych warzyw, kapusty).
Smak: Lekki do umiarkowanego smak bananów i goździków, intensywność fenolowych i estrowych składników może się różnić, ale w najlepszych egzemplarzach jest zrównoważona. Opcjonalny, ale akceptowalny jest posmak waniliowy na poziomie bardzo niskim bądź umiarkowanym i/lub nuty o charakterze gumy musującej akcentujące „bananowość” i słodkość – nie mogą one jednak przeważać. Lekki, nieco chlebowy bądź ziarnisty smak pszenicy jest uzupełnieniem ogółu podobnie jak bogate akcenty karmelowe i/lub melanoidów(posmak skórki chleba, panierki na kotlecie). Złożona słodowość może występować na poziomie od niskiego do średnio wysokiego, ale nie powinna przytłaczać charakteru drożdżowego. Posmak prażonego słodu jest niewłaściwy. Nuty chmielowe na poziomie bardzo niskim lub brak, chmielowa goryczka na poziomie bardzo niskim bądź niskim. Cierpki, cytrusowy charakter pochodzący od drożdży i wysokiego nagazowania jest czasami obecny jednak zazwyczaj przytłumiony. Końcówka względnie wytrawna. Średnio lekkie do średnio pełnego w treściwości. Brak diacetylu(posmaku maślanego) i DMS(posmaku gotowanych warzyw, kapusty).
Wysycenie: Na poziomie umiarkowanym do wysokiego.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 11-13,8% (OG: 1.044 – 1.056)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 2,5-3,5% (FG: 1.010 – 1.014)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.3 – 5.6%
Goryczka w skali IBU: 10 – 18


Pszeniczny Koźlak (Weizenbock) :
Kolor: Ciemnobursztynowy do ciemnego, rubinowo-brązowego, w skali SRM 12-25, piwo z powodu wysokiej zawartości białka w pszenicy oraz drożdżowego osadu (który powinien być zamieszany przed przelaniem) - mętne (w różnym stopniu).
Piana: Koloru jasnobrązowego, bardzo gruba, obfita, powinna być trwała.
Zapach: Bogaty koźlakopodobny, z akcentami melanoidów(zapach skórki chleba, panierki na kotlecie) i chlebową słodowością połączony z silnym aromatem ciemnych owoców(śliwek, suszonych śliwek, rodzynek, winogron). Umiarkowane do silnych fenole (zazwyczaj wanilia i/lub goździk) nadają mu złożoności, estry bananowe również mogą być obecne. Często występuje również umiarkowany zapach alkoholu, chociaż nigdy nie ma on rozpuszczalnikowego charakteru. Brak aromatu chmielowego. Brak diacetylu(zapachu maślanego) i DMS(zapachu gotowanych warzyw, kapusty).
Smak: To złożone połączenie bogatych koźlakopodobnych akcentów, melanoidów(posmak skórki chleba, panierki na kotlecie), ciemnych owoców, ostrych goździkopodobnych fenoli, nut bananowych i/lub waniliowych i umiarkowanego posmaku pszenicy o słodowo-chlebowym charakterze. Może mieć nieznacznie słodki smak, czekoladowe nuty również mogą być obecne(chociaż prażoność jest niepożądana). Obecny może być również słaby cierpki posmak. Chmielowe akcenty nie występują, chmielowa gorczyczka tylko na niskim poziomie. Pszeniczno-słodowo-drożdżowy charakter dominuje zaś nuty alkoholowe (często rozgrzewające, nigdy palące, rozpuszczalnikowe) pozwalają na zrównoważenie końcówki. Starsze egzemplarze wykazują posmaki sherry. Średnio pełne do pełnego w treściwości. Brak diacetylu(posmaku maślanego) i DMS(posmaku gotowanych warzyw, kapusty).
Wysycenie: Na poziomie umiarkowanym do wysokiego.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 15,6-19,4+% (OG: 1.064 – 1.080+)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 3,75-5,5% (FG: 1.015 – 1.022)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 6.5 – 8.0%+
Goryczka w skali IBU: 15 – 30


Stout klasyczny (Dry Stout):
Kolor: Czarny do głęboko ciemnego z granatowymi odblaskami pod światło, w skali SRM 25-40+, klarowność zazwyczaj niewidoczna z powodu ciemnego koloru (jednak jeśli kolor jest przejrzysty piwo powinno być klarowne).
Piana: Koloru jasnobrązowego do brązowego, gruba, kremowa, powinna być trwała.
Zapach: Dominuje zapach kawopodobny, prażonego jęczmienia i prażonego słodu, w tle mogą wystąpić lekkie czekoladowe, kakaowe i/lub ziarniste nuty. Estry na poziomie średnio niskim lub brak. Aromat chmielu na poziomie niskim lub brak. Brak diacetylu(zapachu maślanego).
Smak: Umiarkowanie prażony, z ziarnistą ostrością, opcjonalnie z lekką do umiarkowanej kwaskowością i średnią do silnej chmielową goryczką. Wytrawny, kawopodobny koniec pochodzący z prażonych ziaren. W smaku może wystąpić słodko-gorzka/niesłodzona czekolada pozostająca na podniebieniu po przełknięciu. Zrównoważony smak uzupełnia kremowość, owocowość na poziomie średnio niskim lub brak i posmak chmielowy na poziomie średnim lub brak. Średnio lekkie do średnio pełnego w treściwości. Z powodu wysokiej goryczki i znaczącego udziału ciemnego słodu smak wydaje się wyjątkowo gładki. Brak diacetylu(posmaku maślanego).
Wysycenie: Na poziomie niskim do umiarkowanego.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 9-12,5% (OG: 1.036 – 1.050)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 1,75-2,75% (FG: 1.007 – 1.011)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4 – 5%
Goryczka w skali IBU: 30 – 45


Stout (Foreign Extra Stout) :
Kolor: Bardzo głęboki brązowy do czarnego, w skali SRM 30-40+, klarowność zazwyczaj niewidoczna z powodu ciemnego koloru (jednak jeśli kolor jest przejrzysty piwo powinno być klarowne).
Piana: Koloru jasnobrązowego do brązowego, duża, powinna być trwała.
Zapach: Zapach prażonych ziaren umiarkowany do silnego, może zawierać kawowe, czekoladowe i/lub lekko palone nuty. Owocowość na poziomie średnim do wysokiego. Niektóre wersje mają również słodki aromat lub akcenty takie jak melasa, lukrecja, suszone owoce i/lub zapachy winne. Mocniejsze wersje może cechować lekki charakter alkoholowy. Zapach chmielowy na poziomie niskim lub brak. Diacetyl(zapach maślany) na poziomie niskim lub brak.
Smak: Tropikalne wersje mogą być łagodnie słodkie podczas gdy wersje eksportowe umiarkowanie wytrawne(odzwierciedlając w powiększonej skali wrażenia podobne jak przy Sweet Stoucie lub odpowiednio Dry Stoucie). Charakter prażonych słodów i ziarna na poziomie umiarkowanym do wysokiego, jednak ostrość jak w Dry Stoucie nie jest obecna. W żadnym egzemplarzu. Tropikalne wersje zawierają estry owocowe na wysokim poziomie, gładkie posmaki ciemnych ziaren i umiarkowaną goryczkę. Wersje eksportowe natomiast dążą do niższej zawartości estrów, większego nasilenia silnych prażonych posmaków i silnej goryczki. Prażone nuty w obu wersjach przyjmują charakter kawowy, czekoladowy lub lekko palony. Chmielowe akcenty na poziomie niskim lub brak. Średnio pełne do pełnego w treściwości, o gładkim, kremowym charakterze. Może mieć rozgrzewający charakter pochodzący od alkoholu. Diacetyl(posmak maślany) na poziomie bardzo niskim lub brak.
Wysycenie: Na poziomie umiarkowanym do umiarkowanie wysokiego.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 13,8-18,2% (OG: 1.056 – 1.075)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 2,5-4,5% (FG: 1.010 – 1.018)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 5.5 – 8%
Goryczka w skali IBU: 30 – 70


Stout Owsiany (Oatmeal Stout):
Kolor: Średnio brązowy do czarnego, w skali SRM 22-40+, piwo może być nieprzejrzyste, jeśli nie jest, powinno być klarowne.
Piana: Koloru jasnobrązowego do brązowego, gruba, kremowa, powinna być trwała.
Zapach: Delikatne aromaty prażonego ziarna, często o charakterze kawopodobnym. Lekka słodkość może powodować kawowo-śmietankowe odczucia. Owocowość na poziomie niskim do średniego. Zapach chmielowy na poziomie niskim lub brak. Leki owsiany aromat jest opcjonalny. Diacetyl(zapach maślany) na poziomie średnio-niskim lub brak.
Smak: Średnio słodkie do średnio wytrawnego w smaku ze złożonym profilem o charakterze owsianym i ciemnych prażonych słodów. Owies może wnieść do bukietu nuty orzechowe, ziarniste i ziemiste. Ciemne ziarna mogą tworzyć kombinację z słodową słodkością dając wrażenia smakowe mlecznej czekolady, bądź kawy ze śmietanką. Średnia chmielowa goryczka, równowaga odczuć przeważa w kierunku słodowości. Posmak chmielowy średnio-niski lub brak. Średnio pełne do pełnego w treściwości, gładkie, czasami prawe oleiście gładkie. Diacetyl(posmak maślany) na poziomie średnio-niskim lub brak.
Wysycenie: Na poziomie średnim do średnio wysokiego.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 12-15,85% (OG: 1.048 – 1.065)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 2,5-4,5% (FG: 1.010 – 1.018)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.2 – 5.9%
Goryczka w skali IBU: 25 – 40


Witbier (Witbier):
Kolor: Bardzo blady słomkowy do bardzo jasnego złotego, w skali SRM 2-4, piwo bardzo mętne z powodu skrobi i/lub drożdży, które nadają mu mleczny, białawożółty wygląd.
Piana: Koloru białego, gęsta, powinna być trwała(choć nie bardzo trwała).
Zapach: Umiarkowana słodkość (nierzadko z nutami miodowymi i/lub waniliowymi) z lekkim, ale ostrym, ziarnistym pszenicznym aromatem, często z odrobiną cierpkości. Występuje również zapach koleandru na poziomie umiarkowanym, nierzadko współgrający ze złożoną ziołową, ostrą lub szorstką nutą w tle. Aromat uzupełnia umiarkowana pomarańczopodobna owocowość. Niewielki ziołowo-ostry zapach chmielu jest opcjonalny, ale nigdy nie może zdominować innych nut. Warzywny, seleropodobny lub szynkopodobny aromat pochodzący z pewnych typów przypraw jest nieodpowiedni. Przyprawy powinny mieszać się z owocowością, kwiatowością i słodkimi aromatami i nie wskazane jest, żeby były nadmiernie silne. Brak diacetylu(zapachu maślanego).
Smak: Dominuje przyjemna słodkość (nierzadko o miodowym i/lub waniliowym charakterze) i pomarańczowo-cytrusowa owocowość. Ogólnie orzeźwiający z wytrawnym, często cierpkim końcem. Może wystąpić lekki posmak pszeniczny. Opcjonalnie smak zawierać może mleczną kwaskowość. Przyprawo-ziołowe posmaki są znaczące, ale nie przeważają, mogą mieć umiarkowany charakter koleandru lub innych bardziej delikatnych przypraw. Ostro-ziemisty akcent chmielowy na poziomie niskim lub brak, nigdy nie może on wchodzić w drogę innym nutą przypraw. Chmielowa goryczka na poziomie niskim do średnio niskiego(jak w Hefeweizenie), nie miesza się z orzeźwiającymi posmakami owoców i przypraw, ani nie trwa do końca. Warzywne, seleropodobne, szynkopodobne lub mydlane akcenty pochodzące z pewnych typów przypraw są nieodpowiednie. Średnio lekkie do średniego w treściwości, często smak cechuje gładkość i kremowość pochodząca z niesłodowanej pszenicy, okazjonalnie owsa. Nie powinien być zbytnio wytrawny i rozrzedzony, ani gęsty i ciężki. Brak diacetylu(posmaku maślanego).
Wysycenie: Na poziomie wysokim.
Istotne parametry :
Zawartość ekstraktu w brzeczce ok. 11-12,9% (OG: 1.044 – 1.052)
Pozorna zawartość ekstraktu w piwie ok. 2-3% (FG: 1.008 – 1.012)
Objętościowa zawartość alkoholu w piwie: 4.5 – 5.5% (najczęściej 5%)
Goryczka w skali IBU: 10 – 20


Skala SRM

Opis ten został opracowany na podstawie wiadomości zawartych w przewodniku stylów BJCP z roku 2004, może być używany na mocy pozwolenia właściciela praw autorskich Beer Judge Certification Program, Inc.

Najnowsze wersje przewodnika stylów są zawsze dostępne pod adresem:

https://www.bjcp.org

[JAckson]

Moim zdaniem całkiem dobre opracowanie. Skala w zasadzie odpowiada moim odczuciom.

Osobiście największy kłopot mam przy ocenianiu barwy. Kolor tego samego piwa wygląda różnie w zależności od naczynia (grubości słupa cieczy). Skala SRM jest ciekawa, ale na moim laptopie wygląd zamieszczonych tam kolorów także jest względny (zależny od kąta oglądania wyświetlacza).

Gratuluję wytrwałości

[kopyr]

Jeszcze wszystkiego nie przeczytałem, ale powiem tylko, że odwaliłeś kawał dobrej roboty. Teraz tylko dobrze by było, żeby wypowiedzieli się praktycy z doświadczeniem, czy czegoś nie skorygować i heja. Świetna robota - Twoje zdrowie

[delvish]

O ile znowu nie nawaliłem szukając szukajką, to nikt jakoś jak dotąd nie zająknął się przy temacie degustacji w kwestii temperatury degustowanego piwa. IMHO ma ona spory wpływ na ocenę organoleptyczną. Piwo spożywane w temp. 10 stopni Celsjusza będzie przecież inaczej smakować niż to o temp. 5 stopni Celsjusza. Czy nie warto by było spróbować jakoś to ujednolicić? Taka mnie jakaś purystyczna myśl degustacyjna naszła tego popołudnia. Pewnie dlatego, że Frater Pszeniczny mi się za bardzo schłodził w lodówce i teraz dochodzi do siebie
Co do spisu gatunków qbertsa , to trzeba by go dokładnie przejrzeć bo np. amberowski Koźlak tam się nie łapie pod Traditional Bock'a, bo brakuje mu 0,5% zaw. ekstraktu

[kopyr]

Co do spisu gatunków qbertsa , to trzeba by go dokładnie przejrzeć bo np. amberowski Koźlak tam się nie łapie pod Traditional Bock'a, bo brakuje mu 0,5% zaw. ekstraktu

To co mamy zmienić kryteria stylu, bo amberowski Koźlak się nie łapie? Znaczy się żaden z niego bock.

Co do temperatury, może i warto byłoby coś takiego dodać, tylko na podstawie czego je wyznaczyć?

[delvish]

To co mamy zmienić kryteria stylu, bo amberowski Koźlak się nie łapie? Znaczy się żaden z niego bock.

No i to swoją drogą by się zgadzało, bo jakoś tak raz na jakiś czas chodzi za mną uczucie, że amberowski Koźlak to po prostu dobre mocne ciemne piwo Co do klasyfikacji, to wszystko zależy na podstawie, jakich źródeł, została ona sporządzona. Qberts nie zamieścił takiej informacji i stąd moje wątpliwości, które po podaniu kilku/kilkunastu źródeł zapewne się rozwieją .
A co do Koźlaka to pamiętam lekkiego jurandowskiego bocka sprzed jakichś 7-8 lat. alkoholu miał jakieś 4,6% i podobnie zresztą mają niemieckie Bocki, i co z nimi zrobić nie zaliczać do Bocków, bo taką klasyfikację opracował qberts? Jeżeli jakiś „koziołek” nie pasuje do takiej klasyfikacji to tym gorzej dla niego?
Co więcej, czy wszystkie te wartości wzięte pod uwagę są istotnymi dla zaklasyfikowania piwa do danego typu? Np. FG czy OG (któreś/oba z tych 2 wyglądają dla mnie jak ciężar właściwy) na poziomie 1 tysięcznej musi klasyfikować piwo do danej grupy? Jakie jest tego uzasadnienie?
Pytań jest oczywiście dużo więcej

Co do temperatury, może i warto byłoby coś takiego dodać, tylko na podstawie czego je wyznaczyć?

Trzeba by się zastanowić w jak najszerszym gronie. Być może warto by było podawać chociaż temperaturę degustowanego piwa? W końcu jakiś termometr każdy w domu znajdzie . Zastanawiam się też, czy nie umieszczać przy opisach degustacji również daty przydatności do spożycia? Pozwala to oszacować mniej więcej datę produkcji. W końcu piwo zmienia smak z czasem. Nawet wysterylizowane z wszystkiego, co się tylko da piwa koncernowe.
Howgh!

[kopyr]

Co do klasyfikacji, to wszystko zależy na podstawie, jakich źródeł, została ona sporządzona. Qberts nie zamieścił takiej informacji i stąd moje wątpliwości, które po podaniu kilku/kilkunastu źródeł zapewne się rozwieją .

Oczywiście, że qberts zamieścił informację o źródle (np w tym poście). Cała klasyfikacja, to po prostu w wielkim trudzie przetłumaczona klasyfikacja Beer Judge Certification Program w skrócie BJCP. Tutaj masz oryginał.

Co więcej, czy wszystkie te wartości wzięte pod uwagę są istotnymi dla zaklasyfikowania piwa do danego typu? Np. FG czy OG (któreś/oba z tych 2 wyglądają dla mnie jak ciężar właściwy) na poziomie 1 tysięcznej musi klasyfikować piwo do danej grupy? Jakie jest tego uzasadnienie?

OG to gęstość brzeczki nastawnej, to samo co ekstrakt, tylko wyrażone innymi wartościami.
FG to gęstość gotowego piwa, przed nawiasem masz podane w % tzw. ekstrakt pozorny.

Trzeba by się zastanowić w jak najszerszym gronie. Być może warto by było podawać chociaż temperaturę degustowanego piwa? W końcu jakiś termometr każdy w domu znajdzie .

To akurat uważam, za niepotrzebne komplikowanie. To ma być przyjemność, a nie apteka.
Co do zalecanych temperatur degustacji, to dobrze byłoby znaleźć jakieś źródło jak BJCP przy definicji stylów, żeby nie wyważać otwartych drzwi.

Zastanawiam się też, czy nie umieszczać przy opisach degustacji również daty przydatności do spożycia? Pozwala to oszacować mniej więcej datę produkcji. W końcu piwo zmienia smak z czasem. Nawet wysterylizowane z wszystkiego, co się tylko da piwa koncernowe.

Można tak robić, szczególnie w przypadku, gdy mamy do czynienia z piwem z małego browaru, lub też wyjątkowo nieudanym egzemplarzem. Pytanie jednak co nam to da, skoro piwo w jednym sklepie jest traktowane zupełnie inaczej niż w drugim. Niedawno czytałem taką wypowiedź rzecznik któregoś z browarów wielkiej trójki, wypowiadał się, ze piwo trzymane przez 24h w bagażniku samochodu, gdy na dworze 40C w cieniu, starzeje się w ciągu tych 24h, mniej więcej tak jakby minął miesiąc w warunkach standardowych. Jedne sklepy mają klimatyzację, w innych piwo z półki podane jest ciepłe (tak!, raz tak miałem w jednym z wrocławskich sklepów).

[delvish]

Oczywiście, że qberts zamieścił informację o źródle...

OK tak jak sie spodziewałem coś mi umknęło. W związku ze wstępnym doczytaniem co i jak chciałbym kontynuować moje wątpliwości Otóż po pierwsze piwny świat na całe szczęście jest zróżnicowany i opisu smaków stylów tam zamieszczonych prezentuje IMHO amerykański punkt widzenia (smaczenia). Jest on mimo wszystko trochę różny od europejskiego. Choć biorąc np. pod uwagę jak bardzo Polacy kochają puszkę to bliżej nam do USA Cała klasyfikacja pierwotnie powstała na potrzeby klasyfikacji piw domowych i niewykluczone ze w stosunku do piw produkowanych przemysłowo, może się sprawdzić lepiej lub gorzej. Klasyfikacja wydaje mi się w pewnej części niepraktyczna ze względu na potrzeby degustacji przeprowadzanych przez forumowiczów. Część smakowo-zapachowa owszem cenna, ale przecież nikt nie będzie mierzył goryczki w jakiejś tam skali ileśdziesiąt stopniowej. Podobnie z ekstraktem pozornym choć tu akurat wystarczyłby cukromierz, czy ekstraktem ogólnym.
Żeby było jasne to nie jestem przeciwnikiem stosowania tej klasyfikacji, tylko chciałbym zwrócić uwagę na to, że niekoniecznie należy podejść do niej krytycznie. Wyłapać wątpliwości/błędy takie jak z koźlakiem itp. Mimo tego co napisałem powyżej, nie ukrywam, że sam z przyjemnością się w tą klasyfikację zagłębię.
Moje wątpliwości dotyczące koźlaka pozostają bez zmian wynikających ze względu na dotarcie do źródeł

To akurat uważam, za niepotrzebne komplikowanie. To ma być przyjemność, a nie apteka.

OK. Poniosło mnie trochę, ale nie cierpię zbyt zimnego piwa (zbyt ciepłego też). Jakiś uraz mam chyba z krakowskich knajp, gdzie na ogół jakby mogli, to każde piwo podawaliby w temperaturze 4 stopni Celsjusza

Co do zalecanych temperatur degustacji, to dobrze byłoby znaleźć jakieś źródło jak BJCP przy definicji stylów, żeby nie wyważać otwartych drzwi.

Po pierwsze nie chodzi chyba nam wszystkim o "jakieś" tylko o "dobre" to tytułem uzupełnienia, bo domyślam się że to właśnie miałeś na myśli. Wolałem to jednak doprecyzować.
Trzeba tam tj. materiałach BJCP poszukać, bo wydaje mi się że gdzieś jakieś widełki temperatury powinni mieć. Warto może by zerknąć do Polskiej Normy (PN-A-79095-1 "Piwo - Metody badań - Analiza sensoryczna") a także do wcześniejszych norm, przedyskutować sprawę na forum, przetestować wybrane rozwiązanie i....dalej degustować w spokoju

Można tak robić, szczególnie w przypadku, gdy mamy do czynienia z piwem z małego browaru

Odnoszę wrażenie że większość aktywnych forumowiczów pije wyroby małych, ew. średnich browarów

Pytanie jednak co nam to da, skoro piwo w jednym sklepie jest traktowane zupełnie inaczej niż w drugim.

IMHO da bo będzie można np. wychwycić czy wyjątkowo wysoka ocena danego piwa wiąże się z tym że ktoś nabył je "prosto z browaru", "w okolicy browaru", czy "na drugim końcu Polski" Do tego również skłania mnie pamięć o wyśmienitym "Piwie Jasnym" z Imielina, które należało do grupy "prosto z browaru" i mimo opakowania (puszka) miało po prostu nieziemski smak Krakowskim targiem, może podobnie jak w przypadku totalnych porażek, również w przypadku wybitnych piw warto dołączać datę przydatności do spożycia? Rzecz wydaje mi się godna dyskusji.
Co do starzenia się piwa to sklep bez klimy to jedno, bagażnik w samochodzie przy 40 gradusach to drugie, a to o czym Pani rzecznik nie raczyła wspomnieć, zapewne nie bez powodu, to piwo stojące w hurtowniach/centrach dystrybucyjnych w pełnym słońcu, zwłaszcza w szczycie sezonu, To trzecie

[kopyr]

Otóż po pierwsze piwny świat na całe szczęście jest zróżnicowany i opisu smaków stylów tam zamieszczonych prezentuje IMHO amerykański punkt widzenia (smaczenia). Jest on mimo wszystko trochę różny od europejskiego. Choć biorąc np. pod uwagę jak bardzo Polacy kochają puszkę to bliżej nam do USA

90% stylów piw pochodzi z Europy, więc ta klasyfikacja nie prezentuje wcale amerykańskiego punktu widzenia. Po drugie USA od kilkudziesięciu lat, czyli eksplozji nowych mini i mikro browarów, a także browarów domowych są krainą piwem płynącą. W przeciwieństwie, do wielu krajów europejskich. Zresztą, nie byłem to się nie wypowiadam, ale przestrzegałbym przed lekceważącym traktowaniem piwowarstwa amerykańskiego.

Cała klasyfikacja pierwotnie powstała na potrzeby klasyfikacji piw domowych i niewykluczone ze w stosunku do piw produkowanych przemysłowo, może się sprawdzić lepiej lub gorzej. Klasyfikacja wydaje mi się w pewnej części niepraktyczna ze względu na potrzeby degustacji przeprowadzanych przez forumowiczów. Część smakowo-zapachowa owszem cenna, ale przecież nikt nie będzie mierzył goryczki w jakiejś tam skali ileśdziesiąt stopniowej. Podobnie z ekstraktem pozornym choć tu akurat wystarczyłby cukromierz, czy ekstraktem ogólnym.

Przecież nikt ci nie każe mierzyć goryczki w IBU. To jest pomoc w ocenianiu, a nie taryfikator. Przecież łatwo odnieść to do np. Pilsnera. Piłeś Pilsnera? Piłeś, no i ten styl, a dokładnie pilsner czeski, ma tyle, to a tyle IBU. A inny styl ma tego IBU mniej, znaczy powinien być mniej goryczkowy - wszystko. Mimo to, uważam, że to informacja cenna.

Żeby było jasne to nie jestem przeciwnikiem stosowania tej klasyfikacji, tylko chciałbym zwrócić uwagę na to, że niekoniecznie należy podejść do niej krytycznie. Wyłapać wątpliwości/błędy takie jak z koźlakiem itp. Mimo tego co napisałem powyżej, nie ukrywam, że sam z przyjemnością się w tą klasyfikację zagłębię.
Moje wątpliwości dotyczące koźlaka pozostają bez zmian wynikających ze względu na dotarcie do źródeł

Z koźlakiem o ile ktoś popełnił błąd, to piwowar z Ambera, czy np. BOSSa, oni też maja Koźlaka Eksportowego, który nijak się ma do tego stylu.

Trzeba tam tj. materiałach BJCP poszukać, bo wydaje mi się że gdzieś jakieś widełki temperatury powinni mieć. Warto może by zerknąć do Polskiej Normy (PN-A-79095-1 "Piwo - Metody badań - Analiza sensoryczna") a także do wcześniejszych norm, przedyskutować sprawę na forum, przetestować wybrane rozwiązanie i....dalej degustować w spokoju

Wątpię czy w tej normie są wytyczne dla stouta czy weizena, o piwach klasztornych nie wspominając.

IMHO da bo będzie można np. wychwycić czy wyjątkowo wysoka ocena danego piwa wiąże się z tym że ktoś nabył je "prosto z browaru", "w okolicy browaru", czy "na drugim końcu Polski" Do tego również skłania mnie pamięć o wyśmienitym "Piwie Jasnym" z Imielina, które należało do grupy "prosto z browaru" i mimo opakowania (puszka) miało po prostu nieziemski smak Krakowskim targiem, może podobnie jak w przypadku totalnych porażek, również w przypadku wybitnych piw warto dołączać datę przydatności do spożycia? Rzecz wydaje mi się godna dyskusji.

Pisać możesz co chcesz, tylko jak nakłonisz do tego innych forumowiczów.