Tweet
Czytając dyskusję o Brackim Koźlaku Dubeltowym zainteresowała mnie kwestia domowego „leżakowania” piw dostępnych w sprzedaży.
Jako laik do tej pory uważałem, że takie leżakowanie może wpłynąć pozytywnie na smak piwa niepasteryzowanego. Pasteryzacja bowiem „zabija” resztki drożdży i rozkłada niektóre związki/substancje przez nie wytwarzane, a mające wpływ na smak piwa. Pozostają tylko „twardziele”; a skoro oparły się one obróbce termicznej, to leżakowanie w warunkach chłodniczych (czy nawet półchłodniczych) nie powinno wprowadzić zauważalnych zmian w smaku. Oczywiście poza końcowym zepsuciem się piwa.
Z drugiej strony parę razy na tym forum i z przypadkowych rozmów dowiadywałem się, że niektórzy z Was celowo „leżakują” zakupione portery nawet dłużej niż termin przydatności do spożycia wybity na butelce/puszce. Ma to podobno wpływ na ich smak, porter staje się bardziej zrównoważony - alkohol nie jest już wtedy tak wyczuwalny (mówiąc potocznie: piwo przeżarło się).
To jak to w końcu jest z tym leżakowaniem? Ma sens, czy jest to tylko mit? Czy inne wrażenia organoleptyczne po leżakowaniu są jedynie subiektywnym odczuciem?
Czy na przykładzie wspomnianego koźlaka brackiego może ktoś wyjaśnić, czy przetrzymanie go powiedzmy pół roku w piwnicy sprawi, że ten wyraźny, ostry alkoholowy posmak złagodnieje? Jeśli tak, czym będzie to spowodowane?
Jako laik do tej pory uważałem, że takie leżakowanie może wpłynąć pozytywnie na smak piwa niepasteryzowanego. Pasteryzacja bowiem „zabija” resztki drożdży i rozkłada niektóre związki/substancje przez nie wytwarzane, a mające wpływ na smak piwa. Pozostają tylko „twardziele”; a skoro oparły się one obróbce termicznej, to leżakowanie w warunkach chłodniczych (czy nawet półchłodniczych) nie powinno wprowadzić zauważalnych zmian w smaku. Oczywiście poza końcowym zepsuciem się piwa.
Z drugiej strony parę razy na tym forum i z przypadkowych rozmów dowiadywałem się, że niektórzy z Was celowo „leżakują” zakupione portery nawet dłużej niż termin przydatności do spożycia wybity na butelce/puszce. Ma to podobno wpływ na ich smak, porter staje się bardziej zrównoważony - alkohol nie jest już wtedy tak wyczuwalny (mówiąc potocznie: piwo przeżarło się).
To jak to w końcu jest z tym leżakowaniem? Ma sens, czy jest to tylko mit? Czy inne wrażenia organoleptyczne po leżakowaniu są jedynie subiektywnym odczuciem?
Czy na przykładzie wspomnianego koźlaka brackiego może ktoś wyjaśnić, czy przetrzymanie go powiedzmy pół roku w piwnicy sprawi, że ten wyraźny, ostry alkoholowy posmak złagodnieje? Jeśli tak, czym będzie to spowodowane?
Comment