Ocena sensoryczna piwa.

[mareks]

W ostatnim Kurierze Piwnym znalazło się trafne spostrzeżenie:


Po wspomnianym w ostatnim numerze Kuriera wyskoku na norymberskie targi
Brau Beviale mogę skonkludować: niemiecka szkoła sensoryczna przemawia
do mnie bardziej niż nasza krajowa - po raz kolejny przekonałem się, że sensorycy
zza naszej zachodniej granicy zdecydowanie optują za wyszukiwaniem najlepszych
stron degustowanego piwa i wolą po "ludzku" nazywać smaki i aromaty.
W Polsce można odnieść wrażenie, że sensoryka piwna sprowadza się niemal
wyłącznie do wykrywania wad w degustowanym trunku a nazewnictwo jest zbyt
techniczne i nic nie mówiące "zwykłemu" piwoszowi... ach, po ocenie pierwszych
chce się wypić nawet średnie piwo, po ocenie drugich, nawet bardzo dobre piwo
zdaje się nie smakować poprawnie... Choć może to kwestia rzadkiego jeszcze
występowania wybitnych piw na naszym rynku...

[skitof]

Tak, też podoba mi się takie podejście do degustacji. Ale w Niemczech taka filozofia to zmiana dopiero w ostatnich latach. Wcześniej wszystkie szkoły wyższe kształciły piwowarów głównie pod kątem wiedzy jak stworzyć recepturę i według niej uwarzyć piwo stabilne i pozbawione wad i jeszcze zgodne z Reinheitsgebot. A jednym z podstawowych zadań piwowara była analiza piwa na każdym etapie produkcji, umiejętność rozpoznania wad i ich usunięcia lub przeciwdziałania im. Całe pokolenia, tysiące ludzi kształciło się w ten sposób. Ostatnio jednak nastąpiło przesunięcie na odczucia konsumenta i pozytywnego odbioru piwa, a nie tylko wskazywania wad. Zresztą przy coraz częstszym kupażowaniu piw i tworzeniu różnych wariacji trudno jest wady jednoznacznie zakwalifikować. Ostatnio w Niemczech organizuje się coraz więcej szkoleń dla zwykłych konsumentów ucząc ich zarówno wykrywania wad jak i przede wszystkim odkrywania ciekawych smaków i aromatów a przy tym uwrażliwiania ich na nie.

[Piwowar]

Niemieccy piwowarzy nareszcie zrozumieli, że więcej piwa już w tym kraju pić się nie będzie, a raczej tylko mniej. Szansą są piwa niszowe, prawdziwe specyjały, do których konsumpcji jednak klienta trzeba należycie przygotować. Okazuje się, że pomysł się sprawdza.

[piwowar2]

Piwo albo smakuje, albo nie - wg. mnie jest to spontaniczny refleks, nie podchodze do tej sprawy technicznie. To jak z kobieta. Jak sie podoba, to sie podoba i nie musze potrafic opisac dlaczego. Technicznie smaku lub gustu nie da sie poprawnie opisac, dopiero gdy porownuje szukam szczegulow. Dobre piwa sa nisza, poniewaz piwa koncernowe produkowane sa z celem redukowania kosztow a nie tworzenia dobrego trunku.

[TomX]

Oceniając jakieś piwa tu na Browarze rzeczywiście zwykle się skupiam na ich zaletach. I osobiście uważam to za błąd - wolę recenzje wytykające wszystkie potknięcia skwitowane stwierdzeniem "mimo to bardzo dobre", niż peany maskujące wszystkie mankamenty. Czemu? Po przeczytaniu krytycznej opinii próbuję dane piwo z pewną rezerwą a tu niespodzianka! To piwo jest pyszne! Łał, ale fajnie, lubię to! Natomiast zachęcony entuzjastyczną recenzją gdy odnajdę w piwie wady są one dla mnie zdziwieniem - jak to? to piwo miało być super! Czemu czuję ten natrętny rozpuszczalnik! Fee...

W sumie to sprawa indywidualnego podejścia - ja akurat tak mam. Oczywiście da się znaleźć złoty środek, np:

Wspaniała kompozycja słodowości, delikatnej, karmelowej słodyczy i owocowych nut zwieńczona muśnięciem szlachetnego alkoholu. Mimo wyczuwalnego dwuacetylu (maślaność) i lekkiego posmaku rozpuszczalnika w tle jest to bardzo dobre, ciekawe piwo.

Wtedy wszystko jest jasne.

[skitof]

Piwo albo smakuje, albo nie - wg. mnie jest to spontaniczny refleks, nie podchodze do tej sprawy technicznie. To jak z kobieta. Jak sie podoba, to sie podoba i nie musze potrafic opisac dlaczego. Technicznie smaku lub gustu nie da sie poprawnie opisac, dopiero gdy porownuje szukam szczegulow.

Piwo musi smakować i to jest podstawa. Tyle tylko, że takie stwierdzenie nic nie mówi o piwie, mówi jedynie o pijącym i jego preferencjach smakowych.

Oceniając jakieś piwa tu na Browarze rzeczywiście zwykle się skupiam na ich zaletach. I osobiście uważam to za błąd - wolę recenzje wytykające wszystkie potknięcia skwitowane stwierdzeniem "mimo to bardzo dobre", niż peany maskujące wszystkie mankamenty. Czemu? Po przeczytaniu krytycznej opinii próbuję dane piwo z pewną rezerwą a tu niespodzianka! To piwo jest pyszne! Łał, ale fajnie, lubię to! Natomiast zachęcony entuzjastyczną recenzją gdy odnajdę w piwie wady są one dla mnie zdziwieniem - jak to? to piwo miało być super! Czemu czuję ten natrętny rozpuszczalnik! Fee...

Szukanie wad w piwie to jedno, a szukanie plusów to drugie. To powinno się uzupełniać, bo piwo bez wad nie musi być wcale takie dobre, a świetne piwo też może mieć jakieś mankamenty. Ale te wady są często odbierane indywidualnie, bo poza ewidentnie niepożądanymi zjawiskami są też takie, które odbieramy osobiście np. czy dane piwo jest za gorzkie czy nie.
Ja jednak osobiście wolę szukać plusów, bo wolę pić piwo z charakterem (i małymi mankamentami) niż zwykłe piwo bez wad.

[YouPeter]

To powinno się uzupełniać, bo piwo bez wad nie musi być wcale takie dobre, a świetne piwo też może mieć jakieś mankamenty.

Dokładnie. Większość piw koncernowych nie posiada wad, z wyjątkiem jednej - brak smaku.

[Marusia]

świetne piwo też może mieć jakieś mankamenty.

Chyba miałeś na myśli smaczne piwo - bo jak jest świetne, to świetne i już Ale to, oczywiście, kwestia pojmowania słowa "świetne"

[crocco]

Piwo poznaję po pierwszym łyku.Drugi łyk pozwala na zaciągnięcie trzeciego i jeśli nadal mi smakuje to to jest to.Taki mój mały teścik który u mnie doskonale się sprawdza.
Piwo pije od prawie dwudziestu pięciu lat i cieszy mnie ,że wiele nowych smaków pojawia sie na rynku.
Jest oczywiście wiele gniotów(wg mojego smaku) ale coraz więcej rarytasów udaje się zdobyći posmakować.