Tweet
Iron Maiden "The final frontier"
To płyta która łamie dwie prawidłowości.
1. To pierwszy tak długi studyjny album (76 minut)
2. Po powrocie Dickinsona była pewna powtarzalność - po rewelacyjnym "Brave New World" nastąpiła mocno przeciętna "Dance of death", po niej bardzo dobra "A matter of life and death", więc teraz była pora na przeciętniaka. I w opini wielu, taka właśnie jest "The final frontier"...
Ale ja się z tym nie zgodzę - to całkiem dobra płyta, choć to jedna z tych płyt, które zyskują z każdym kolejnym słuchaniem.
A teraz do rzeczy
Ta płyta jest jakby pęknięta na dwie części:
- pierwsze 5 utworów to typowe piosenki Maidenów (nie licząc 5 minutowego intro
) :"The final frontier" to taki typowy Maidenowy skoczny hicior
"El Dorado" i "Mother of mercy" to dziarskie utwory w średnim tempie
"Coming home" - całkiem zgrabna balladka
"The alchemist" - wypierdalacz w stylu "Be quick or be dead"
- kolejne 5 pozycji to epickie, trwające około 10 minut utwory:
"Isle of Avalon" i "The Talisman" - długie, ze zmianami tempa, na przyzwoitym poziomie.
"Starblind" - rewelacyjny pod każdym względem, zwłaszcza rytmicznym
"The man who would be a king" - chyba najnudniejszy, choć można się przyzwyczaić
"When the wild wind blows" - rewelacyjny, mocny finał, Dickinson w roli głównej.
Reasumując - to naprawdę niezła płyta, zyskująca przy każdym kolejnym przesłuchaniu. No i forma wokalna 52 letniego Dickinsona godna pozazdroszczenia - Gillan w jego wieku już tylko skrzeczał
Ale coś mi się wydaje, że to jednak jest "ostateczna granica", czyli ostatnia studyjna płyta Iron Maiden...
Comment