przy piwku o ... średniowiecznych zamkach

[becik]

Korabniki

za: http://www.fortalicje.viapc.pl/
dwór obronny
Pierwszy dwór w Korabnikach wybudował Paweł Korytko w latach 1540-80. Dwór ten miał postać wieży mieszkalnej z dobudowaną kaplicą. W XIX wieku został włączony w obręb murów powstającego pałacu Brudzewskich. Pałac ma styl neorenesansowy i bez większych zmian przetrwał do dnia dzisiejszego. Z pierwotnego XVI-wiecznego dworu zachowały sie sklepione kolebkowo piwnice. Obecnie dwór stanowi własność prywatną.

[becik]

Tyniec

Tego warownego klasztoru Benedyktynów przedstawiać blizej chyba nikomu nie trzeba
(krótki rys historyczny: http://www.tyniec.benedyktyni.pl/pl/historia/ )
Obecnie budynku (zwane też zamkowymi) są remontowane, wewnątrz jest kawairenka wraz ze sklepikiem gdzie są sprzedawane róznorakie produkty benedyktyńskie, które po części tak naprawdę benedyktyńskimi są tylko z nazwy....

[becik]

Skawina

Niestety, zachowa sie tylko niewielki kopiec w praku gdzie stał zamek, który otoczony murami i fosą zniszczyli Szwedzi w latach 1655-1657. Obecnie na wzgórzu zamkowym znajduje się budynek Sokoła

[becik]

Morawica

za: http://www.geo.uj.edu.pl/zaklady/zrr...e/morawica.htm

Przypuszczalnie pierwsza budowla obronna w tym miejscu powstała już w XI-XII w. jednak jest to ciągle tylko przypuszczenie. Niemniej jednak zamek w Morawicy jest, a raczej był, jednym z najstarszych zamków w Polsce. Rodem ściśle związanym z tą warownią byli Toporczykowie. W roku 1238 wymieniani są np. Żegota i Andrzej z Morawicy. Z kolei w latach 1271-74 Ciechosław, syn Żegoty sprawował wiele ważnych urzędów m. in. łowczego krakowskiego, cześnika i stolnika krakowskiego, kasztelana brzeskiego. W XIV w. Tęczyńscy (Toporczykowie) ostatecznie przenieśli swoją siedzibę do zamku "Tenczyn" w Rudnie. Według tradycji w 1408 r. Tęczyńscy mieli przeznaczyć fragment murowanego zamku na budowę kościoła.

W 1666 roku - przebudowano jeden budynek mieszkalny zamku na plebanię. Na zdjęciu przebudowany zamkowy budynek

[becik]

Mników

Dwór obronny, za: http://www.fortalicje.viapc.pl/

We wsi stoi dawny dwór z początku XVII wieku. Został on wybudowany przez Mikołaja Wolskiego, który sprowadził Kamedułów do bielańskiego klasztoru. Dwór w Mnikowie stanowił siedzibę świeckiego zarządcy rozległych dóbr klasztornych. W okresie międzywojennym Kameduli odsprzedali go siostrom augustiankom, w których posiadaniu znajduje się do dziś. Zabudowania gospodarcze zostały po ostatniej wojnie upaństwowione, dwór mieszkalny nadal służy jako dom zakonny. Dwór był kilkukrotnie przebudowywany, zachował jednak wiele ze swego pierwotnego wyglądu. Jest budynkiem postawionym na planie nieregularnym, posiadającym od wschodu wyraźną dobudówkę. Mieści się w niej kaplica. Budynek jest piętrowy, otynkowany. Wieńczy go dach dwuspadowy, kryty dachówką (dach ten został zmieniony podczas przebudowy dworu).
W bryle dworu zachowały się dwa renesansowe portale: w drzwiach wejściowych na parterze oraz bezpośrednio nad nimi, przy wyjściu na balkonik od frontu. Wewnątrz znajdują się sklepienia kolebkowe (na parterze) i stropy drewniane (na piętrze). Ciekawa jest także kaplica: położona na piętrze, wsparta na murze ozdobionym pilastrami. Jest od czasów powstania ciągle użytkowana zgodnie ze swoim przeznaczeniem.

[becik]

Kościelniki

W Kościelnikach znajduje się obecnie zespoł pałacowy wzniesiony na zrębach XV wiecznej siedziby rycerskiej.
Więcej o historii mozna przeczytać tu: http://www.koscielniki.pl/start.php

[becik]

Jakubowice

za: http://www.fortalicje.viapc.pl/

Dwór wybudowała rodzina Jakubowskich w połowie XVI wieku. Później stał się własnością Franciszka Cortiniego, który w roku 1663 przeprowadził gruntowny remont budynku. Restaurowano go potem jeszcze kilkukrotnie, ostatni raz w latach 1921-25. Po Drugiej Wojnie Światowej w budynku mieścił się PGR i doprowadził go do stanu bliskiego ruinie. W 1998 roku dwór przejął prywatny właściciel. Odremontował go, mimo braku pomocy ze strony Państwa. Obecnie dwór stanowi nadal własność prywatną. Budynek ma bardzo regularny kształt, charakterystyczny dla reprezentacyjnych willi o zredukowanych cechach obronnych. Dwór jest piętrowy, podpiwniczony, posiada wysoki, czterospadowy dach.
Zachowało się wiele obramień okiennych, dwa z nich są szczególnie bogato zdobione rozetami, ząbkami i motywem sznura. Zdobienia przyjmują także ciekawą formę złożonych na krzyż tarcz. Na parterze dworu znajduje się okazała sala sklepiona kolebkowo. Jest to rzadkość wśród dworów renesansowych, bowiem zazwyczaj taka sala położona jest na piętrze. Sklepienie udekorowane jest geometryczną dekoracją stiukową z XVII wieku. To właśnie okna tej sali posiadają ów bogaty, kamienny ornament. Stropy piętra są drewniane (na jednym z legarów widnieje wyrzeźbiona data 1663). W mało którym dworze zachowało się tak wiele elementów renesansowych, jak w tym. Najpiękniejszym elementem wyposażenia dworu jest renesansowy kominek w sali reprezentacyjnej. Nosi on wyraźne wpływy warsztatu Mistrza Benedykta, twórcy portali wawelskich. Kominek ozdobiony jest liczną dekoracją geometryczną oraz bardzo charakterystycznymi, rzeźbionymi liśćmi. Kilka drzwi zachowało ozdobne, renesansowe portale. W ścianę jednej z sal na piętrze wbudowana jest drewniana szafka ścienna, pochodząca prawdopodobnie z XVI wieku. Na piętro prowadzą rzeźbione, drewniane schody. Wykonano je w okresie międzywojennym - zastąpiły wcześniejsze, drewniano-kamienne.

[becik]

Pisary

za: http://www.fortalicje.viapc.pl/

Dwór (tzw. "lamus") w Pisarach, powstał na początku XVII wieku. Po wybudowaniu drewnianego dworku polskiego przestał pełnić funkcje mieszkalne i użytkowany był właśnie jako lamus. Po II Wojnie Światowej obrócił się w ruinę. Został odbudowany w roku 1968. Nadano mu wtedy wygląd z XVII wieku. Obecnie dwór jest użytkowany jako sala zebrań rady wsi Pisary.
Jest to budynek murowany, czworokątny, piętrowy. Posiada dach czterospadowy, kryty gontem. Od frontu dwór posiada malowniczą galerię drewnianą, która stanowi także oparcie dla drewnianych schodów, prowadzących na piętro. Wokół ścian, pod okapem dachu, biegnie dekoracyjny fryz sgrafitowy. Dwór został odbudowany po zniszczeniach wojennych. Zadbano wówczas tylko o jego zewnętrzny kształt. Wnętrze jest więc współczesne i nie ma w nim żadnego zabytkowego wyposażenia.

[becik]

Miechów

Za Gazetą Miechowską

http://miechow.info/gazeta?id=942

Wędrówki z Barczyńskim /11/ Zamek generałów zakonu

Zamek generałów zakonu - budynek położony wzdłuż obecnej ulicy Warszawskiej jest obiektem ściśle wchodzącym w kompleks zabudowy dawnego klasztoru.
Zbudowany on został na fundamentach średniowiecznych murów stanowiących prawdopodobnie część fortalicji obronnych wokół dawnego klasztoru i kościoła. Najstarszą jego częścią jest fragment północny z sienią przejazdową, którędy wjeżdżało się na wewnętrzny dziedziniec klasztoru.
Obiekt ten restaurowany był po pożarach w latach 1506 i 1544, najpierw przez proboszcza Tomasza Bylicę z Olkusza, a później przez Jana z Lwówka. Ten ostatni zresztą nie skończył swojego dzieła, gdyż zamek stał się bezużyteczny dla prepozytów miechowskiego klasztoru w związku z ustanowieniem po 1567 roku proboszczów komendatoryjnych pełniących obok funkcji proboszczów miechowskiego zgromadzenia Bożogrobców, jeszcze inne rozliczne funkcje najczęściej w stołecznym Krakowie i stała rezydencja w Miechowie nie była im potrzebna.
Dopiero proboszcz Maciej Łubieński podjął dzieło, aby jak twierdził “niegodny miana siedziby proboszczów” stan jego zmienić.
Budynek został wyremontowany pokryty gontem a wnętrze obiektu otrzymało jednolitą manierystyczną formę.
W roku 1745 pożar zniszczył doszczętnie kościół i budynek zamku. W roku 1762 kolejny proboszcz Florian Buydecki odnowił budynek w stylu późno barokowym.
Ostatni remont obiektu nastąpił w latach pięćdziesiątych XX wieku, podczas którego ówczesny proboszcz Jan Widłak dokonał zmian funkcjonalnych pomieszczeń. Zlikwidował on sień przejazdową, w jej zachodniej części sytuując klatkę schodową wiodącą na piętro budynku. Pomieszczenia na piętrze zamku podzielono przepierzeniami oraz zlikwidowano klatkę schodową zlokalizowaną w środku budynku. W części przylegającej bezpośrednio do budynku kościoła przekuto dodatkowe przejścia z pomieszczeń proboszcza prowadzące do zakrystii.
Na parterze zamku znajduje się korytarz wzdłuż jego zachodniej ściany, z którego prowadzą drzwi do uszeregowanych wzdłuż ściany wschodniej cel połączonych między sobą przejściami. Na piętrze budynku znajdują się większe sale, z których środkowa wyposażona jest w kominek. W sali tej wisi na ścianie ogromny stiukowy herb Miechowa. Herb ten powstały z połączonych herbów Bożogrobców i fundatora kościoła i klasztory księcia Jaksy wisiał niegdyś w refektarzu klasztornym i stamtąd został przeniesiony do zamku. Od herbu tego sala nosi nazwę „Gryfowej” i pod taką nazwą figuruje w spisie zabytków.
W ostatnim okresie czasu zamek nie jest wykorzystywany przez parafię miechowską i wraz z pozostałymi budynkami poklasztornymi oczekuje na zagospodarowanie.
Włodzimierz Barczyński

[MarcinKa]

Nie mogłem się powstrzymać - co widać na tym zdjęciu? Ciebie Marcinie nie za bardzo, Szymona też wcale. Za to możemy stwierdzić, że mają tam utwardzony plac.

To było tak. Kumpel pewnej niedzieli jechał na targi budowlane do Krosna. Zabrałem się z nim. Zatrzymaliśmy się na znanym nam rynku w Lipnicy i kumpel zrobił to zdjęcie. A, że pracuje w kostce brukowej..., jak widać, to jest takie.

A jeśli chcesz Szymona pooglądać to

[becik]

Janowiczki

Zamek w Janowiczkach został Wzniesiony w XIV wieku przez ród Karwacjanów, na cyplu zwanym obecnie Zamczysko. Przestał istnieć już w połowie XV wieku.
Do chwili obecnej zachowały sie wystające z plateau relikty fundamentów z białego kamienia (widoczne na zdjęciu) i doskonale czytelna fosa.
Góra zamkowa lezy w sąsiedztwie pola bitwy pod Racławicami

[becik]

Książ Wielki

za: http://www.wawel.net/zamki_miechow.htm

Zamek renesansowy w Książu Wielkim otoczony nowożytnymi fortyfikacjami. Zamek nosi nazwę Mirów. Zbudowany został przez biskupa krakowskiego Piotra Myszkowskiego przy współudziale jego bratanka, starosty chęcińskiego Piotra w latach 1585-1595. Mirów został wzniesiony prawdopodobnie według planów architekta Santi Gucciego. W 1729 roku przeszedł on na własność rodziny Wielopolskich. Zamek zbudowano na miejscu gdzie stał dwór o charakterze obronnym na tzw. Kółku. Z zamku w Książu Wielkim mieści się obecnie placówka oświatowa.

[MarcinKa]

Starý Jičín

W wakacje 1993r wybraliśmy się z kumplem na wycieczkę rowerami do Wiednia. Do zamku w Starým Jičínie dojechaliśmy na 3 dzień z rana. Zwiedzanie zamków nie było naszym celem, ale ten był niedaleko drogi więc skusiliśmy się. Zamek był dość duży i w całkowitej ruinie. Właściwie tylko trochę murów. Tylko jeden zewnętrzny mur był dość okazały. Kiedy teraz do tego postu szukałem czegoś o Starým Jičínie opadła mi szczenka, myślałem że się pomyliłem. W pierwszym linku, do którego zajrzałem zobaczyłem piękną wieżę z kawałkiem ładnego muru. Nie ten zamek? Nie, to zostało odbudowane. Reszta jest taka jak była, a właściwie troszkę mniej jej jest. Na zdjęciu które zamieszczam stoję w „oknie”. Tu odnalazłem zdjęcie prawie z tego samego miejsca (jest tam wiele zdjęć zamku). To co mam po prawej stronie i nad głową zawaliło się.

Historia - niestety tłumaczenie jest słabe. Część trochę poprawiłem:
Prapoczątki zamku kojarzą się z ochroną ziemiańskiej drogi do Polski w pierwszej połowie XIII w. Zamek zyskał przed rokiem 1240 dworzanin Przemysła Otakara I, Arnold z Hückeswagenu. Z tego okresu pochodzi także pierwsza pisemna zachowana wzmianka o zamku Starý Jičín. Po panach z Pňovic, przodkach późniejszego rodu Žerotínów, stalli się właścicielami posiadłości panowie z Kravařy, którzy tutaj do roku 1408 regularnie mieszkali. Prawdopodobnie już w roku 1433 uzyskał zamek Ctibor z Cimburka, po którym właścicielami byli: Jindřich z Boskovic, Petr od św. Jiří z Pezinku, Jan z Kunovic i panowie z Žerotína. Ostatnim właścicielom został zamek w roku 1626 skonfiskowany. Z następnych właścicieli wspomnijmy Ditrichstejnów, ród Xenonów z Dannhausenu (1706-1772), do roku 1906 hrabia z rodu Seilernów. Zamek doznał znacznych szkód w przeciągu 30-letniej walki, ale jego zupełny koniec możemy widzieć w rozpoczęciu budowy barokowego zamku (1724-1726) we wsi pod zamkiem. Od tej chwili zamek powoli się rozpadał pomimo tego, że w niektórych częściach mieszkało się aż do roku 1784. Zamek opisywany jest w roku 1806 jako stary, niezamieszkany i jako ruina. W przeciągu XIX wieku zrobiła się z zamku ruina, którą interesowali się w przeciągu stulecia romantyczni artyści. Do konserwacji murów doszło dopiero w drugiej połowie XX wieku. Te konserwacje stają się coraz bardziej problematyczne. W 90 tych latach działania przy częściowej rekonstrukcji terenu przekształciły się w wielce dyskusyjną, raczej romantyczną, dobudowę wieży pierwszej zamkowej bramy i następne sprzeczne ingerencje.

[becik]

Ojców

za: http://www.jura.art.pl/pl/zamki.php?go=ojcow

na zdjęcu wieża bramna

[ZIOMEK2]

za http://pelex.republika.pl

Zamek pszczyński to reprezentacyjna trójskrzydłowa rezydencja, która posiada już tylko pozorowane cechy obronne. Jej dzieje są trudne do odtworzenia.

Jej dzieje są bdb do odtworzenia gdyż Pszczyna zawsze leżała na szlaku handlowym wschód zachód, tak gdzieś od Lwowa i Krakowa ( Wieliczka, Bochnia ) aż do czeskiej Pragi i Berlina !

https://www.gosilesia.pl

https://www.pszczyna.pl