Julian Tuwim „Sprzeczka z żoną”

[breslauer]

Wiersz Tuwima, może nie do końca piwny, ale ... dla żonatych w sam raz.

SPRZECZKA Z ŻONĄ
Lojalnie mówię do żony:
„Małżonko, jestem wstawiony".

Odrzekła z pogardą: „Błazen!
Uważam, że jesteś pod gazem".

Mówię: „Przesady nie lubię.
Przysięgam ci, że mam w czubie".

Powiada: „Kłamiesz, kochany.
Twierdzę, że jesteś pijany".

„Nie przeczę — mówię — żem hulał,
Lecz jam się tylko ululał".

Odrzekła: „Łżesz, jak najęty.
Po prostu jesteś urżnięty".

„Ja — mówię — nic nie skłamałem;
Doprawdy, pałę zalałem".

„Kłamstwo — powiada — co krok!
Jesteś urżnięty w sztok".

„Oszczerstwo! — oświadczam z gestem:
Pijany jak bela jestem".

„Baranek — krzyczy — bez winy!
A kurzy mu się z czupryny".

Wyję: „Niech pani przestanie!
Ja jestem w nietrzeźwym stanie".

„Łżesz — mówi znów — jak najęty!
Trynknięty jesteś, trynknięty!"

„Nieprawda — ryknąłem na to —
Ja jestem pod dobrą datą!"

„Gadaj — powiada — do ściany,
Wiem dobrze: jesteś zalany!"

„Jędzo — szepnąłem — przestaniesz?
Ja — zryty jestem! Ty kłamiesz!"

-----------------------------------------

Godzinę trwała ta sprzeczka,
Aż poszła na wódkę żoneczka.

A ja, by się nie dać ogłupić,
Także poszedłem się upić.

1931